*13 Gün Biz bir dörtlüyüz*

13 9 0
                                    

-Gerçekten bilmiyorum diyorum elmasların yerini bilmiyorum

-Kapa çeneni

gözlerimi araladığım iki adamın maskeliyi kolundan tutuğunu ve patronun vurduğunu fark ettim maskeliye yardım etmek için yerimden kalkıcaktım ellimin kolumun bağlı olduğunu fark ettim başım dönüyordu en sonun da maskeliyi yere bırakıp gidiceklerken bakışlarımız kesişti

-Lütfen bizi bırakın size herşeyi anlatıcam babam sizinle büyük oyun oynamış elmaslar...

patronları elliyle işaret etti adamlar ilk ayağımı çözüp sonra ellimdeki ipleri çözdüler bakışlarımı kesişti

-Demek öyle anlat ozaman birde senden dinleyim

-Maskeli doğru söylüyor eğer beni öldürürse elmasının olduğu yeri söylicekmiş maskelide sizinle anlaşma yaptı sanırım biz elmasları buzdolabın da gördük birden çok elmas vardı hepsi alındı ait olduğu yere koyuldu babam başka yerde var elmas diyip maskeliyi kandırıyordu

-Sen şimdi elmaslar gitti diyorsun he

-Evet elmasların hepsi gitti

-Senin yüzünden

-ne

Ninjutsucu çok öfkelenmişti adamlara gözüyle işaret etti endişeliydim ellim ayağım titriyordu ne yapıcağımı bilmiyordum adamlar ellinde büyük bir katran getirmişlerdi patron katranı elline aldı adamlar iki kolumdan tutuyordu ne yapıcaktım bu son perde olamazdı birşeyler yapmalıyım katranı tam kalbimin ortasından geçiricekken bir ses yükseldi arkamı dönüp baktığım da şok içinde merte bakıyordum mert nereden biliyordu burada olduğumu polislerde yanındaydı adamların kollarını kelepçelediler yerimden hızla kalkıp merte sarıldım

-Özledin mi beni cesur kız

-Kapa çeneni

merte sımsıkı sarılırken maskeliyide polislerin götürdüğünü fark ettim koşarak polislerin önünü kestim

-Hayırr o birşey yapmadı götürmeyin onu

"olesa"diye mırıldandı maskeli mert beni izliyordu

-Çok üzgünüm beni affet seni böyle bir duruma soktuğum için

Polisler maskeliyi götürüken"hayırr"diye haykırarak ağlıyordum mert arkamdan sarılıp beni sakinleştirirken

-Mert o birşey yapmadı annesi çok hasta ilaç almak için böyle işlerle uğraşıyordu lütfen birşey yap

-Tamam

-Ney

-Bana bırak ben hallederim

Mert hızlı adımlarla ilerliyordu peşinden bende giderken dr martayla karşılaştım mert yüzüne gülümseme belirdi

-Çok teşekür ederim bana haber verdiğin için

mert koşmaya başladı dr martaya bakışlarımı çevirdim üzgün görünüyordu

-Olesa sizi arabaya atarlarken far edip merti aradım

dr marta yere bakıyordu omzuna donup

-Teşekür ederim sen olmasaydın ben şuan ölmüştüm hem neden ügünsün

-Şeyy maskeliyi de tutuklamışlar

ellinde balon koje vardı

-Onun için de ilaç getirmiştim sanırım işi bırakıcam kafam çok karışık

Heycanla dr martanın iki omzuna dokunup kaşlarımı çatarak konuşmaya başladım

-Dr marta aklından bile geçirme sen zor zamanlarım da yanım da oldun ne kadar garip şeylerde yapsan seni mükemmel yapan asıl insanlara yardım etmen hem sen maskeliye aşık değilmisin

Dr marta gözlerini kısarak gülümsedi

-Eee evet bende o yüzden bırakıcam ona kendimi sevdirmek için ellimden geleni yapıcam

Dr marta ölsemde asla bırakmam dediği işini maskeli için bırakıcaktı demek çok seviyordu aklıma çok güzel bir fikir gelmişti ellimi dr martanın omzundan çekip

-Dr marta sanırım ben sana yardım edebilirim

-Nasıl

-Onu bana bırak

yavaş adımlarla ilerliyorduk bakışlarım kapıya kaydı maskeli bize doğru koşuyordu merte hemen arkasından gelip mutluluktan bende onlara doğru koştum

-Maskeli çok şükür seni bırakmışlar mert ne yaptın gine

mert sırıtarak konuşmaya başladı

-Annesinden bahsettim senin anlattıklarını anlattım ne yapabilirim başka

bakışlarım maskelideydi gözlerimden yaşlar akmaya başladı ellimi çıplak omzuna götürdüm

-Sende bize katıl biz senin arkandayız

-Bende ilacı yaptım

-Neden parti vermiyoruz

-Benim başım dönüyor

-Kesin açsındır

-Nereden bildin

gülüşmeler...

24 Gün "Kış bitene Kadar!"Where stories live. Discover now