De weg van de liefde

Hoofdstuk 40 - Eind goed, al goed

'En zo is het gegaan,' eindigt Marijn haar verhaal ietwat hulpeloos aan Jesse. 'Het spijt me echt dat ik het je niet eerder heb verteld, maar ik had er meerdere redenen voor. Jij weet net zo goed als ik dat geld en roem meer stuk kan maken dan je lief is. Ik hoop dat je nu zeker weet dat ik geen golddigger ben.'

Jesse lacht snurkend om die laatste opmerking. Hij houdt Marijn stevig vast terwijl ze over het strand wandelen.

Het bezoek van haar moeder was met recht een grote openbaring voor iedereen. Hij vraagt zich af of Neil ooit van de schok zal bekomen, maar dat de trots van zijn jongere broer een flinke deuk heeft opgelopen vindt hij helemaal niet erg.

'Die Neil,' lacht hij voor zich uit.

Marijn lacht met hem mee. 'Ik ben zo blij dat er karma bestaat,' zegt ze openhartig. 'Hij is echt zo'n statusventje en ik denk dat deze vernedering heel goed voor hem is.' Ze kijkt ineens verschikt en vervolgt: 'Ik heb haar niet gezegd dat ze hem als een stuk stront moest behandelen, dat heeft ze helemaal zelf gedaan. Maar het was wel nadat ik over hem klaagde.'

Jesse lacht om die woorden. Neil is zijn broer, maar Marijn is zijn meisje. 'Je hoeft je niet schuldig te voelen. Hij heeft het verdiend,' stelt hij haar gerust.

Ze zwijgen kort.

'Dus de grootste actrice van de eeuw is jouw moeder.' Hij kan er nog steeds niet over uit. Angel is blijven eten en iedereen heeft haar en Marijn toen bestookt met vragen (die allemaal keurig beantwoord werden), maar hij heeft de kans om het verhaal nogmaals privé van Marijn te horen met beide handen aangegrepen.

'Geloof me, ik heb niks van haar talent geërfd,' waarschuwt Marijn.

Jesse grijnst. 'Gelukkig kan je wel koken.'

Marijn drukt zich dichter tegen hem aan, wat hij helemaal niet erg vindt.

'Maar je hebt je moeder uiteindelijk geen antwoord gegeven,' zegt hij dan. Iedereen was veel te druk om de relatie tussen moeder en dochter uit te pluizen. Bovendien is het geen leuk onderwerp, maar het moet besproken worden. 'Hoe zit het met Rosalie? Ze stalkt je, maar als we met z'n allen duidelijk tegen haar zijn en jullie van elkaar weghouden, is het toch opgelost?'

Hoe moet iemand eigenlijk met een stalker omgaan? 'Stalken is toch strafbaar?'

'Dat klopt, maar ze heeft me eigenlijk nooit wat aangedaan,' zegt Marijn.

Jesse merkt hoe moeilijk ze het daarmee heeft, maar hij is het niet met haar eens. Hij somt op: 'Ze achtervolgt je tot in een ander dorp. Ze speelt de baas over je. Ze luistert niet naar jouw afwijzingen.'

'Maar ze heeft me nooit pijn gedaan. Ze is gewoon een eenzaam persoon die niet tevreden is met zichzelf en die zich daarom teveel aan een ander hecht.'

Zelfs terwijl Marijn letterlijk is weggevlucht voor Rosalie, verdedigt ze haar nog. Jesse weet niet zo goed hoe hij daarop moet reageren.

'Ze aapt me gewoon graag na.' Jesse voelt hoe Marijn haar schouders ophaalt bij die woorden.

Het brengt hem op een idee.

'Sta even stil,' beveelt hij haar. Tegelijk haalt hij haar telefoon uit haar zak en stelt de camera zo in dat hij een selfie van hun tweeën kan maken.

'Wat doe je?'

Jesse glimlacht in zichzelf. 'Ik maak een foto van ons.'

Marijn lacht plichtmatig, maar daarna kijkt ze hem verward aan. Het is niks voor hem om zo abrupt van onderwerp te wisselen – dat is meer iets voor haar.

Jesse bekijkt de foto en is tevreden. 'Nu stuur jij die foto naar Rosalie,' zegt hij. 'Zodra ze doorheeft dat jij een vriend hebt, zoekt zij er ook eentje. Met een beetje mazzel krijgt ze een fijn exemplaar die haar in de grond verwend. Ik durf te wedden dat ze dan geen noodzaak meer voelt om moeite in jou te steken.'

Marijn kijkt sceptisch. 'Denk je dat dat zo makkelijk gaat?'

'We kunnen het altijd proberen,' lacht hij. 'Als ze net zo'n exemplaar uitkiest als wat jij nu hebt, weet ik wel zeker dat hij zijn uiterste best doet om haar gelukkig te maken.' Hij staart haar verliefd aan bij die woorden.

Zodra ze doorheeft wat hij eigenlijk zegt, ziet hij haar wangen rood kleuren. Ze glimlacht verlegen naar hem.

'Nu heb je wel een ander probleem,' waarschuwt hij haar. 'In plaats van met Rosalie, heb je nu met mij te maken. Zo makkelijk laat ik je namelijk niet meer gaan.'

Hij ziet aan Marijns gezichtsuitdrukking dat ze dat helemaal niet erg vindt.

'En ik wil niet op de zaken vooruit lopen,' loopt hij op de zaken vooruit, 'maar als je bij me blijft, mag je je eigen recepten in onze familiereceptenboek toevoegen.'

Hij wordt extra verliefd op haar als hij ziet dat die woorden haar het meest blij maken.

Zacht pratend lopen ze de ondergaande zon tegemoet.

Einde