32 dakika 11 saniye. Hiç mi için sızlamadı? Hiç mi çığlıklarım vicdanına dokunmadı? Hiç mi gözyaşlarım ve yardım çığlıklarım kalbine işlemedi?
"Gözlerime bak Arya, belki de dakikalar sonra gözlerime ömrün boyunca bakamayacaksın. Yalvarırım gözlerin...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Zamanında yaptıklarım nedeniyle Bora'nın bir kez hafızamı sildiğini biliyordum. Fakat çok sonra sonra hatırlamıştım, hayatımda sadece geçmişte yaşadığım tramvayı tetikleyecek anılarımı hatırlayamadığımı biliyordum. Ancak hayatıma giren her kişi yerli yerindeydi ama şu anda bu kişiyi ne çıkartabiliyor ne de hatırlayabiliyordum. Cümlesine dahi ne tepki vereceğimi bilemezken kalp atışlarım anlayamadığım bir şekilde hızla atmaya başladı. Yıllar sonra tekrardan gözlerim titrerken bedenimin neden bu tepkileri verdiğini anlayamıyordum.
Karşımda öylesine çaresiz bir durumda görünüyordu ki... Değişik şekilde bir yandan çaresiz de gözükmüyordu... Vücudunun gelmiş olduğu hal, üzerinde bulunan tişörtün açıkta kalan kısımlarının yaralarla dolu olması... yüzündeki izler bile can acısıydı. Bakışlarım bileklerine kayarken nefesim kesildi, bu acıyı en iyi ben analayabilirdim.
Bileklerine sarılan kat kat bezlere rağmen kan izleri en tepede kendisini belli ederken hemen üstüne geçirdikleri keskin kelepçeler daha çok zedelemekten başka bir şey yapmazdı. Hemen yanına bırakılmış yemekler dikkatimi çekti, benden en fazla birkaç saat önce gelmiş olmaları gerekiyordu. Yemeklere dokunulmamıştı bile.
Bakışlarım onun soluk maviliklerine tırmandı. Gözleri gözlerime değdiği ilk anda bakışlarımın titremesine, kalbimin hızla atmasını sağlayan bu adam geçmişimde nasıl bir konumda yer alıyor olabilirdi ki?
"Beni nereden tanıyorsun? Sen kimsin?" Sorduğum soruyla dudaklarındaki gülümseme daha da genişlerken gözleri gülümsemesi nedeniyle kısılmıştı. Başını beni onaylayarak sallarken dudaklarını birbirine bastırdı. "Doğruymuş." Kaşlarımı çatıp bakışlarımı üzerine diktim. "Söylesene Arya, beni zihninden söküp atmayı nasıl başardılar?" Başını hafifçe sağ omzuna yatırdı. "sen buna nasıl izin verdin?"
"Ne demeye çalışıyorsun? Söyleyecek misin bana kim olduğunu." Öylesine sakince kurduğum cümleler onun yüzündeki buruk ifadeyi silerken alaylı bir tavır takındı. Duruşunu düzeltip kollarını göğüsünde birleştirdi. "Bir dost desem?" Alay mı ediyordu o benimle? Önüme düşen saç tutamlarımı kulaklarımın arakasına sıkıştırıp ağırlığımı hafifçe sağ bacağıma verdim. "Alay etmenin sırası mı sence de? Halini görmüyor musun? Yardım dilenecek yerine bu ukala tavrın da ne?"
Cümlelerim adeta yüzüne bir tokat misali çarparken her saniye değişen yüz ifadeleri beni de şaşkına sokuyordu. Kaşlarım alayla havalanıp dudaklarım onun gülümsemesi gibi ukala bir tavıra büründü. "Görmeyeli değişmişsin," yutkunup bakışlarıyla birkaç saniyeliğine beni baştan aşağı süzdü. Başını hafifçe onaylayarak sallarken gözleri ilk önce saçlarımda daha sonra gözlerimde yerini buldu. "deniz gözlü Arya falan."
