"Kimseye güvenme, kendine bile..."
Ethan Williams Kanada'da yaşayan bir psikiyatrist'dir. Bir hastasının ani intiharı nedeniyle tüm hayatı değişir. Peki işin aslı, gerçekten intihar mı etmiştir? Görünmez yaratıkların onu öldürmeye çalıştığını söyle...
"Ey şefkatli bakire Meryem, Sana sığınan, yardımını dileyen ve aracılığını isteyen hiç bir kimsenin, Senin yardımını görmeden geri çevirilmediğini hatırla. Bundan cesaret alarak Sana koşuyorum. Ey Mesih İsa'nın annesi ve benim şefkatli Annem, Sana geliyorum ve günahlarım yüzünden çektiğim acılarla ayaklarına kapanıyorum. Ey kurtarıcımız Mesih'in annesi, dualarımı reddetme, onları dinle ve kabul et. Amin..."
-Meryem Ana Bizi Unutma- Her Güne İncil-
"Daha doğduğu an ağlamaya başlar insanoğlu.
Belki de hiç var olmak istemedik.
Belki de hiçbir zaman var olmadık, kim bilir?"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🕯️
Hastaneye döndüğümüz an başım ağrıdan çatlayacak raddeye gelmişti. Doktora görünmek gibi bir isteğim yoktu aslında ama mecburen kontrol ettirmem gerekecekti. Victor da acı çektiğimi fark etmiş olacak ki odaya gidene kadar bana yardımcı oldu. Daha önce uyuduğum odaya geldiğimde boş olduğunu görmek az daha beni ağlatacaktı. Uykusuz değildim ama başımın ağrısını dindirecekse uyumaya bile razıydım. Elimle şakakalarıma masaj yapmaya başladım, acı dinmiyordu ama hafifliyordu.
"Ben bir doktor getireceğim, başın ağrıyor değil mi?"
Hafifçe başımı salladım, bu bile beni zorlamıştı. Victor hemen döneceğini söyleyerek yanımdan ayrıldı. Yine tek başıma kaldığımda az önce yaşananlar bir film şeridi gibi dolandı zihnimde. Bu yaşadığım sanrıların herhangi bir anlamı olabilir miydi? Yoksa neden bilmece gibi konuşuyordu ki benimle?
Odaya birilerinin girdiğini duyduğumda kapanan göz kapaklarımı açtım.
"Merhaba bay Ethan, ben nöroloji uzmanı Jack Kent. Şiddetli baş ağrısından şikayet ediyormuşsunuz, doğru muyum?"
Selamına karşılık gülümsemeye çalıştım, bu bile acı vermişti. Başımla onayladım, felaket ağrıyordu. Adının Jack olduğunu öğrendiğim doktor tomografi için odaya alınmamı söyledi. Yürüyebilecek misin diye sorduğunda bir sorun olmadığını söyledim. Uzanmam içim ısrar etse de yürümek istediğimi söyledim, uzandığımda daha fazla acıyordu. Başımın döndüğünü hissetsem de ayakta durmak için kendimi zorladım.
Bu trajikomik hâlim dedektifin gözünden kaçmamıştı. Koluma girerek bana destek olacak kadar düşünceliydi. Tekrar uzanmam gerektiğinde Victor kolumu bıraktı, güçlükle uzanarak gözlerimi kapattım.
"Eminim ki nasıl yapıldığını biliyorsunuz bay Williams, sizden hareketsiz kalmanızı rica edeceğim bu süre zarfında."
