GÖĞÜS KAFESİ

9. DİKİŞ İZLERİ

┏━━━━━━༻❁༺━━━━━━┓
"Dikiş izlerimin ilacıydı,
Onun dudakları.
┗━━━━━━༻❁༺━━━━━━┛

Özge Öz Nar Çiçeğim

🥀

"Hasta olacaksın." Başımdan aşağıya geçirilen montla, Afşin'e doğru döndüm. Hayatım artık onun ellerindeydi, kendi hayatımı onun ellerine teslim etmiştim. Bu his beni korkutmuyordu aksine ona olan güvenim galip geliyor ağzımı açıp itiraz edemiyordum.

Afşin, beni sevmeni dilerdim.

Siyah gözlerinin bana bir kardeşi sever gibi değil, sevdiği kadına bakar gibi bakmasını dilerdim.

İç çektim.

Kaçıncı iç çekişimdi bilmiyordum. Bu iç çekişlerimin altında yaşayamadığım onca kaburga mezarı vardı. Islanmış saçlarına, kızaran burnunun ucuna ve dudaklarına baktım. Buhara dönüşen nefesi ikimizin arasında süzülüyordu. Çok güzeldi, dizlerimin üzerine bu güzelliği beni çöktürebilirdi. Ama o buna bile izin vermez beni omuzlarında göğe taşırdı.

"Evin buralarda mı?" Diye sordum bakışmamıza bir son vermek adına. Saçlarım yağmurlara tutunduğu için koyu bir renk alıyor, kaküllerım alnımda yaşarıyordu. Kaküllerimin ucundan yağmur damlaları süzülüyordu.

"Burada evimin hanımı." Dudaklarım iki yana kıvrılırken kıkırdayarak," Bu bir evlenme teklifi miydi?" Diye sorma gafletinde bulundum. Boşluğuma denk gelmişti, ağzımı tutamamıştım. Gülüşüm anında solarken gözlerine suçlu suçlu bakındım. Hemen ardından," Üzgünüm." Diye fısıldadım. Onunla başka numaralardan konuşurken hep bu kelimeyi kullandığım için anlık olarak boşluğuma gelmiş ikimizin arasına yıldırım gibi düşmüştü.

Yavaş adımlarla uzaklaşıp başımı arkama çevirdiğimde gördüğüm evle dudaklarım aralandı. Selim Amca şirketlerde çalışan, oldukça meşgul olan iş adamıydı. Zaten zengin olduklarını biliyordum ama Afşin'e verdikleri değer gerçekten çok fazlaydı. Karşımda bahçeli bir villa görmeyi asla beklemiyordum. Sonuçta Afşin bir bordo bereliydi ama bordo berelilerin maaşı aman aman bir şey değildi, normalin bir üstünde giden bir şeydi. Ama büyük ihtimalle Fahriye teyze ve Selim amca ona böyle bir kıyak yapmışlardı.