Şeytan'ın Meleği (Bitti)

-29- Kıyametin Melekleri

Yaşlı Delta moruğu bize bakarken ben sıkıca Pamir'in elini tutuyordum. Bana kısa bir bakış attı sonra önüne döndü. Adam bize gülerek bakarken ben elbette Kuzey Tekinoğlu gibi rolümü kesmeliydim. Elbette o adam da beni kesebilirdi. Yüzüme bir sırıtma yerleştirdim ve ona baktım. Adam bu halime kısa anlığına şaşırarak eski vurdumduymaz haline geri dönmüstü.

"Yav amca tanrı aşkına tam diyorum ki mutlu olacaz biri çıkıyor biri geliyor. Hayır yani yeto."

Pamir bana anlamayarak bakarken adam bu halime sinirlenip gözlerini bana dikti. Feromonlarını salarken kısık sesle Pamir'e.

"Yerine Delta geçsin. Benim de Vita geçecek. Merak etme sorun olmayacak. Bir kozumuz var."

Kaşlarını çattı dediklerime. İnanmiyor gibiydi. Gülümsedim.

"Eşine güven."

Bu dediğime istemsizce gülerken gözleri gri olmuştu. Benim de gözlerim mor olurken adama geri döndüm. Feremonlarını daha da arttırırken gözlerimin parladığını hissediyordum. Deltamın elini daha sıkı tuttum. (Koyu yazılan yerler Delta ve Vita halleri)

"Doğrusu karşıma çıkmanı bekliyordum elbet. Ama unuttuğun bir şey var."

Ellerimizi havaya kaldırdım gülerek.

"Artık bir eşim var Baş Delta. Ve inan bana Kıyamet Meleklerinden güçlü olamazsın."

Dediğim şey ile karşımdaki adam şaşırdı.

"S-Siz-"

O esnasa Deltam lafa girdi.

"Bunun olacağını kurtlar olarak biz biliyorduk. Kuzey ve Pamir bilmiyordu. Elbette bunu biliyorduk. Bizi yakalamaya geleceğini de biliyorduk. Sonuçta biz reenkarne olan eski kurt ruhlarıyız. Sahiplerimizi iyi seçeriz. Ve inan bana kehaneti tamamladık. İstesen de bize zarar veremezsin Baş Delta."

Adam bu denilenlere dumura uğrarken benim sırıtmam daha da büyüdü. Evet Kuzey bilmiyordu bu olanları. Ama öğrenmişti. Muhtemelen bana kızacaktı ama yapacak bir şey yoktu.

"Biz senin gibi değiliz Baş Delta. Gidersen seni öldürmeyiz. Ama kalmak istersen de Vitamın gözlerinin önünde kan şöleni yapmak zorunda kalırım. Ve eşimin beni cani olarak görmesini istemem."

"B-Bizi kandırıyorsunuz! Beyler! Saldırın onlara!"

Baş Delta'nın arkasındaki adamlar bize tereddütle koşarken yanımdaki bedenin sinirini bütün bedenim hissetmişti. Aniden hırlarken hepsi durmuştu. Ben onun elini daha sıkı tutarken bütün enerjimi ona veriyordum. Adamlar ellerindeki silahları bırakırken Bas Delta şaşkınca bakıyordu. Sırıttım.

"Son şansın."

Dediğim ile sinir ile bize baktı.

"Bu burada bitmedi melek bozuntuları!"

Diyerek parmağını şıklattı. Kurduna dönüşürken büyük kahverengi bir kurt olmustu. Bize sonkez bakarak adamları ile gitmişti. O gittikten sonra Kuzey gelmisti.

Anlamayarak başımı tutarken Pamir'e baktım. O da bana bakarak halsiz hisseden bedenim ile ona tutundum. Onun da benden bir farkı yoktu. Kısık sesle.

"Ne sikim oluyor!"

Bunlar son sözlerim olurken Pamir'in kollarına yığılmıştım.

Gaye'nin Ağzından

Uzaktan olanları şaşkınca izlerken adamların gidişini izliyordum. Kadir tam gidecekken onu durdurmuştum.

"Bekle. Kurtları yerinde şu an. Bizi düşman sanabilirken. Kendilerine gelince gideceğiz."