Komtanım (Texting)

20

"böyle dikilecek miyiz" Eren 'in sesiyle kendime geldim, iki dakikadır askeriyenin önünde durmuş boş boş bakıyordum. "sus ya heycan yaptım" malesef Eren de benin le gelmişti neymiş abime sözü varmış beni yanlız bırakamazmış, utamasa benimle tuvalete de girecek! "kızım yürü Allah aşkına sen değilmisin etrafta 'bu adam benim kocam' diye gezen" ona ters ters bakıp içeri adımladım, ilk gördüğüm askerı durdurup "Ekin Daymaz nerde acaba"
"bahçe de efendim şu tarafta" diyerek eliyle ilerdeki kapıyı işaret etti. Onu onaylayarak o tarafa doğru ilerledim.
Kapıyı açtığım gibi bağırarak bahçeye girdim "Ban geldim Komtan olan Ko-" gördüğüm manzara beni susturmuştu çünkü şuan Ekin ve sarıldığı kız! tam karşımdaydı. "aldatmam dedin aldatın"
evet bunu dışından söylemiştim, bir anlık gelen bir şeydi ama şuan önemli olan o değil sarıldığı Kızdı! Sonunda bizi fark edip ayrıldıklarında Ekin "Esila" dedi heycanlı bir sesle bana doğru adım attığında durdurdum onu "dur sakın gelme Ekin" Kaşlarını çatarak bana bakmaya başladı "neden?" "sen ciddi olamazsın ya!" dedim sinirle "az önce başka bir kıza sarılıyordun şimdide gelmiş ne olduğunu mu soruyorsun!" Kaşları eski halini alırken rahatlamış gibi duruyordu, sonra birden sırıtmaya başladı "ne gülüyorsun be" "sen beni kıskandın mı" dedi hâlâ muzipçe sırıtarak, kız bana elini uzatark "korkma yenge ben senin görümcem oluyorum
Ekin 'ın süt kardeşiyim aynı zaman da kuzeni Nevra" içim rahatlarken rezil olduğum geldi aklıma utançla uzattığı elini tutup "Esila" dedim Eren kulağıma yaklaşıp "Esila sonra ağzıma sıça bilirsin şuan sırasımı diye ama ben sanırım aşık oldum" bir hışımla Eren'e döndüm "NE!" evet daha ne kadar rezil olacaktım acaba
"Esila" aha kocam adam gibi adam olan Komtan olan kocam... Tamam taman abarttım biraz biliyorum ama ne yapayım ben......

Şuan ben, Eren, kocam ve Nevra karşılıklı oturmuş kahve içiyorduk.
Eren biraz bana doğru eğilip kulağıma fısıldamaya başladı "Esila kızım şuna bak nekadar güzel Allahım sen onu bana ver" Eren'e tip tip bakıp elimle iteledim onu "o ne biçim dua lan" omuz silkti sadece "eee enişte ne var ne yok" Ekin Eren'e bakıp sert bir nefes verdi dışarı "Eren sen neden geldin" bunu da beklemiyordum ama "geldiğimden beri bir ayrılmadın Esila nin yani dan!" kıskanmış lan seni bakışlarından belliydi zaten, "senin yanına tek mi gelseydi!" Eren aşkım dur neden şimdi birden böyle ters oldunuz ya onlar birbirlerine öldürücü bakışlar atarken Nevra Ekin'ın kolunu tutup sıvazladı, bende nedense artık sinirlenmeye başlamıştım, kimse Eren'e öyle birşey diyemezdi kocam olsa bile...

" ben sana soruyormuyum Ekin neden Nevra burda diye, hayır! ozaman sende soramazsın! ve onunla böyle konuşamazsın!" ani çıkışıma ben bile şaşırsam Ekin in bu yaptığı cidden saygısızlıktı, tamam bende gelmesini istemiyordum ama bunu onun yüzüne vurmadım, üstelik o Nevra 'nın geleceğini bile bile beni çağırmıştı Eren gelmişse ne olmuş "sen ne demek istiyorsun!" Nevra'nın da bana çıkışmasıyla buranın sonunun iyi olmayacağını düşünerek ayağı kalktım "üzgünüm ama gitmemiz gerek hadi Eren" Eren 'in kırıldığını anlamıştım yoksa bu kadar sesiz kalmazdı, onu hiç bir zaman seven bir ailesi olmadı ona hep sen hataydın dediler ama o hâlâ onlara olan sevgisini diri tutmaya çalıştı hâlâ da öyle onlarda ona hep sen neden geldin derlerdi, sanırım aklına bu gelmiş olmalıydı ki durgunlaşmıştı.

"Esila nereye daha yeni geldiniz" Ekin'e 'ciddi misin' bakışı atıp Eren'in kolundan tutup ilerlemeye başladım "ya Esila!" Ekin en sonunda bize yetişip kolumdan tutunca durdum ve ona döndüm "ne var!" dedim sinirle sana aşık olmuş ola bilirim Ekin ama benim sevdiklerimi üşemezsin, kıramazsın, Eren Ekinin kolunu tutup kolumdan indirdi "hayırdır" dedi kaşlarını çatarak Ekin bir ona bir indirdiği koluna baktı, ardından bana dönüp "neden gidiyorsun" diye sordu "bak Ekin bunları daha sonra konuşalım okey" konuşmasına izin vermeden hızla ayrıldım ondan, tabi ki Erenide çekiştirerek. Arabanın yanına geldiğimiz de anahtarı Eren e fırlattım, evet evet fırlattım..