Buzdan Kıvılcım (Tamamlandı)

Bölüm 25

Karza'yla dün çuvalladığım hareketi yapmaya çalışırken kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Dengemi sağlamak için attığım her adım, buzun altındaki donmuş suyun benimle dalga geçen sesini çaldırıyordu kulağıma. Tüm pist, başarısız olacağımı haykırır gibiydi.

''Tekrar!'' diye bağırdı Sasha performansımızdan memnuniyetsiz bir şekilde.

Beni tutup fırlatabilmesi için yeterli hıza ulaşırken Karza'nın önüne geçtim. Parmakları belimi buldu. Dokunuşları bedenimi sıkı sıkı kavrarken ellerimi onunkilerin üzerine yerleştirdim.

''Sen yaparsın,'' diye fısıldadı kulağıma.

Evet, diye düşündüm kendi kendime. Bundan çok daha zorlarını yaptım. Çocuk oyuncağı.

Önce sağ ayağım buzun üzerinde havalandı, ardından sol ayağım. Karza bedenimin kontrolünü sağlarken kendimi dönüşlere odakladım. Beni çevirdi, güvenli kollarından koptum ve havada dönmeye başladım. Üç kere dönüp sağ ayakla inecektim. Bir, diye saydım içimden.

İki.

Ama sonra dün hissettiğim acının hatırası vurdu zihnime ve üçüncü dönüşe giremeden pes ederek kendimi buzun üzerine bırakmaya çalıştım. Böyle bir dönüşte pes etmek, doğru iniş yapmaya çalışmaktan çok daha tehlikeli bir karardı. Ayaklarımı dengeleyemedim ve bacaklarım iki yana doğru açılırken içimden bir küfür savurdum.

Büyük bir hata yapıp korkuma yenilmiştim. Bu yüzden de çok daha canım acıyacaktı çünkü dengemi sağlayamadığım için dizimin ters dönmesine ramak kalmıştı. Gözlerimi acıya hazırlanmak için kapatırken Karza kolumdan yakalayıverdi. Anında ayaklarımın üzerinde durmamı sağladı. Böylece ne düşmüş ne de dizimi incitmiştim.

''Bir şey yok,'' dedi nefes nefese.

Yutkundum ve karnımı tuttum. Midem bulanıyordu. ''Pardon,'' diyebildim yalnızca yüzüne bakmadan.

''Tekrar deneyelim.''

''Hayır,'' bir anda sesim tahmin ettiğimden daha da yüksek çıkmıştı. ''Bunu denemeyelim diğer hareketlerin üzerinde çalışalım.''

''İklim tekrar düşmekten korkuyorsan bu çok normal.'' Karza gülümseyerek bir kolunu bana sardı. Bu sırada yavaşça buzun üzerinde kaymaya devam ediyorduk.

Hayır. Normal falan değildi. Düşmekten korkmazdım ben. Buz pateninin en doğal şeyiydi düşmek. ''Korkmuyorum.'' Sesim sertti.

Öfkeli bir nefes verdi aniden. ''O halde neden denemiyoruz?''

Korktuğum için. O sırada anladım ki korkum düşmek değildi. Dün sahiden de sırtımı çok acıtmıştım ve kalıcı bir hasar doğmasından çekinmiştim. Pes etmeme sebep olan şey o acıyı tekrar yaşamak istemememdi.

''Deneyelim,'' diyerek kendimi ona doğru döndürdüm. Yüz yüze bakarken kolunu sırtımdan çekmek zorunda kalmıştı.

Bakışlarımızın buluşması için kafasını hafifçe aşağı eğmişti. Alnının kenarından bir damla ter aşağı doğru süzülüyordu. ''Seni zorlamak için söylemedim buz perisi, ama korka korka ilerleyeceksen gelişme kaydedemeyiz haberin olsun.''

Başımla onaylayarak onu ellerinden yakaladım ve daha fazla hızlanmasını sağladım. ''Bu yüzden tekrar deneyeceğiz.''

Ve tekrar denedik.

Bir kere daha, bir kere daha ve bir kere daha. Karza antrenmanın sonuna kadar neredeyse yirmi kere fırlatmıştı beni. Kolları çok yorulmuş olmalıydı çünkü her denemenin ardından aşağı indirip sallıyordu.