Echoes Of Yesterday

Chapter 32 - Holding Grudges

7 months later......

"You should get sleep" seryosong tono na sinabi ni
Vesela.

Pilit na lang akong ngumiti at umiling.

It's already 2 in the morning and I still didn't bother to get some sleep.

Mapait akong ngumiti habang hawak hawak ang kamay niya still unconcious, umiling ako.

Gusto ko ako ang unang makita niya pagmulat ng mga mata niya.

She's been worrying for me for how many years and now I don't want to leave by her side.

It has been 7 months and Eona is still unconscious, her body is still unresponsive.

The day she was sent here in the hospital I didn't stop praying over and over just to simply ask a request for her to recover and gain consciousness.

But to my dismay not a single bone or muscle were moved ever since, but no that doesn't stop me from praying for her.

"That's not good, ako lang din naman papagalitan ni Ma'am pag nalaman niya na you are not in good health" she seriously says.

"I'm sorry I just really want to stay by her side" Parang mangiyak ngiyak ko nang sabihin but tried to control it because I don't want Vesela to see me like this and I don't want to bother the sleepy heads at baka magising sa iyak ko.

Magkakatabi lang ang lima, ang kukulit pinagsabihan ko silang lahat na matulog sa mga higaan dito na available at ang mga baliw ay natulog sa lapag.

Magkakasakit ang mga chanak na 'to!

Huminga ako ng malalim, kahit sa mahirap na lagay ko ay nandito sila para protektahan at samahan ako sa hindi ko makayanan na sitwasyon.

Nagpapasalamat ako kahit mga hampas lupa sila ay nandiyan sila lagi sa tabi ko.

Kahit nga siguro mayroon na backstabbing mangyayari ay mas malala ang mga sasabihin nila, dahil naku! kilalang kilala ko ang mga bibig nila.

Siyempre maliban kay Vesela dahil siya ang aming nonchalant friend.

"Stay here I'll get us some food" at lumabas na si Vesela.

Just like me she also didn't get any sleep dahil siya raw ang bahala saamin, lalo na raw saakin tuwing tulog ang iba.

I don't really know why she's like that, if we have these bunch of bodyguards outside.

I feel like president na nga 'to si Eona dahil sa karami-raming guard ang nasa labas.

What can I say she's a Cheif Leuitenant.

Nakakatakot naman iyon dahil all the time ay hindi ko alam na yun pala ang trabaho niya.

Some part of me thinks that she's way too old to be having a lot of these career in life but I also remember she is really a smart kid back then.

Yes I am on my slow process of remembering things. But I don't tend to think too much, because I if do sasakit nanaman ang ulo ko.

"Putangina paa mo!" singhal ni Katherine na napatingin kaagad ako dahil akala ko kung ano na ang nangyari.

Yun pala sinipa siya ni Jazline na siya naman ang malapit na sa pintuan at baka mauntog pa ang chanak.

Natawa pa ako ng bahagya nang makita kong nagising ang apat pagkatapos sumigaw ni Kath at sabay sabay nila linabas ang kamao nila tila baby na handa na makipagsuntukan.

"Para kayong mga tanga" medyo natatawang sabi ko at bigla pa sila mukhang praning at hindi maka recover sa nangyari.

"Palibhasa ganun din yung na amnesia ng ilang taon" halos isang linyang kilay sinabi iyon ni Michelle.