just a colleague? // namjin

five

Kim Seokjin'den

Yağmurlu hava.. Fark ettiniz mi bilmem ama insanlar yağmurlu havalarda başını eğerek yürür. Sanki suçlarını biliyorlarda mahçup olmuş bir şekilde, pişmanmış gibi, keşkelere dayanmış gibi başını eğerek yürüyor.

Ama herkesten farklı başım dik, gözüm şiş ve kızarık, göz yaşlarım durmamış aksine şiddetlenmiş bir şekilde yürüyordum.

Yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm ve yürüdüm. Nereye kadar sürecekti bu yürüme? Ayaklarım duracak mıydı veya durmayacak? Yorulmamış mıydım? Acı mı çekiyordum? Evet ;)

En son boş bir orman buldum ve oraya doğru yürümeye başladım. Boş dememe bakmayın kamp yapanlar ve karavanlar ile doluydu.

Herkesten uzak bir yere geçtim ve bir ağacın dibine çöktüm. Bacaklarımı kendime doğru çektim ve kollarımla sardım. Kafamı kollarımın üstüne koydum ve ağladım. Sebepsizce ağlamam şiddetlenmişti. Durmuyordu, durduramıyordum.

Saat kaçtı bilmiyordum ama hava zifiri karanlıktı. Hala ağlıyordum. Gözlerim yanıyordu. Ah, sikeyim. Göğsüm! Sol tarafıma çok şiddetli ağrı girmişti. Öksürük krizi.. Hayır hayır hayır hayır hayır!