Het schoolreisje

4.

Lotte's Pov
Ik kom thuis van mijn shop avondje met Robbie. Het was echt gezellig en heb alles kunnen halen wat ik moet hebben. Ik rij de poort in en, zet mijn fiets in de schuur ik haal de winkel tasjes uit mijn mand en loop na art binnen. Ik kon niet wachten op het avond eten want Ik had namelijk nog steeds niet gegeten. "LOTTIEEE." Roept mijn zusje als ik binnenloop. "LILLY." Roep ik terug naar haar als ik binnen ben. Ze komt naar me toe rennen. Maar als ze bij me is zie ik dat ze heeft gehuild. "Wat is er gebeurt Lilly?" Vraag ik bezorg. "Papa kwam langs en hij heeft mama geslagen." Antwoord mijn zusje op mijn vraag. "Oh schat toch, waar is mama nu?" Vraag ik aan mijn gebroken zusje. Ik wist dat ze als klein meisje hier een trauma aan ging over houden. Net zoals ik heb gehad toen ik het voor het eerst zag gebeuren. "Mama is in de keuken." Antwoord mijn zusje. "Oké, ik kom zo terug Lilly maar ik ga nu eventjes naar mama." Ze knikt en ik loop naar de keuken.

"Hey mam gaat het wel?" Vraag ik aan mijn moeder die avond eten aan het maken is. "Ja hoor lieverd, zo'n harde klap was het niet." Zegt mijn moeder alsof het niets is. "Mam, een harde klap of niet dit is niet normaal." "Ga nou alsjeblieft naar de politie." Zeg ik "nee nee, dat gaat het alleen maar erger maken." "MAM LUISTER NOU IS, LILLY HEEFT HET GEZIEN EN IS AAN HET JANKEN IN DE KAMER." "GA NOU NAAR DE POLITIE VOORDAT HEEL ONS GEZIN IN DE SOEP LOOPT." Schreeuw ik. Mijn moeder schrikt ervan, aangezien ik nooit zo uit mijn slof schoot. "Laat oom maar." Zeg ik voordat ik de keuken uit storm. "Zus waar ga je naartoe?" Vraagt mijn zusje, maar ik hoor haar niet en ren door naar boven. Als ik eenmaal boven ben ren ik mijn kamer binnen en gooi de deur achter me dicht, huilend zak ik op de grond.

Ik sta al een uur naar mijn nachtkastje te staren. Mijn nachtkastje met de mesjes, de mesjes die ik nu al vijf maanden niet aan heb geraakt. Maar nu heb ik toch weer een vreselijke drang. Ik had niet naar de stad moeten gaan, ik had thuis moeten blijven en op mijn zusje moeten letten. Nu heeft zei hetzelfde trauma als ik die ik niemand toe zou wensen. Ik neem het mezelf kwalijk. Het was mijn taak om ervoor te zorgen dat mijn zusje een goeie jeugd had. En zelfs dat verpest ik. Dus ik sta op en loop naar mijn nachtkastje. Daar haal ik ergens onderuit het laatje het mesje. Ik doe de knoop van mijn broek los en laat hem zaken tot mijn knieën. En zonder nog verder na te denken zet ik diepe sneeien op allebei mijn bovenbenen. De tranen beginnen nog meer te stromen.

Ik loop naar de badkamer en pak een net washandje. Ik druk het op mijn wonden zodat het stopt met bloeden. Gelukkig stop het snel. Dus kleed ik me uit en gooi mijn kleren in de wasmand. Ik loop terug naar mijn kamer en trek een joggingsbroek aan met een slaap shirt. Ik ga op mijn bed liggen, ik had het verpest. Eerst kan ik mijn zusje niet beschermen en dan verpest ik mijn clean streak. 5 fucking maanden zo door de gootsteen. "Wat ben ik ook een k*nker mongool." Zeg ik zachtjes tegen mezelf. "Schat wil je nog wat eten." Hoor ik mijn moeder opeens zeggen terwijl ze op mijn deur klopt. "Uhm ja is goed mam ik kom eraan." Ik sta op en doe mijn deur open, waar mijn moeder nog steeds achter staat. "Sorry mam." Zeg ik zachtjes terwijl ik haar aankijk. "Maakt niet uit schat, het is al oké." Sust mijn moeder mij als ze me in een knuffel trekt. "Ik heb wel echt honger." Zeg ik al weer lachend. "Nou kom, ik heb lasagne gemaakt." Zegt mijn moeder en we lopen samen naar beneden.

Het is een paar uur later en ik lig op mijn bed. Diep in mijn gedachtes. Op mijn nachtkastje ligt mijn mesje. "Nee Lotte wat denk je wel niet, je hebt het al een keer gedaan." Zeg ik tegen mezelf. Maar toch pak ik het mesje weer op. Ik zet een paar sneeien in mijn arm. Maar meteen krijg ik spijt. Ik moest in Spanje ook nog een bikini aan. "Nee Lotte, je verdient het en je hebt het toch al gedaan, nu niet gaan zeiken." Zeg ik hardop tegen mezelf. Oh waarom gebeurt dit allemaal. Het ging net allemaal zo goed, en nu gaat het opeens weer slecht. Waarom kn het nooit gewoon is stoppen en voor altijd goed gaan blijf ik maar denken. Ik wil iemand appen, maar Janne kon niet. Die ging het vertellen aan mijn ouders als het niet goed ging met me. Ze wordt dan veelste bezorgt. Robbie. "Zou ik Robbie appen?" Vraag ik hardop aan mezelf. Ja weetje ik moet met iemand kunnen praten. Dus ik loop naar mijn schooltas en hal het briefje met zijn nummer eruit.

Hey Robbie, ik ben het Lotte.
Type ik, en nu wachten op een antwoord, wat uiteindelijk niet lang duurde. Want nog geen minuut later krijg ik een melding
Hey Lotte, waarom app je?  Gaat alles wel goed?
Mwa, gaat wel, maar had ff afleiding nodig dus ik dacht ik app jou.
Oh nou gezellig, heb je zin in Spanje??
Gelukkig snapt hij dat ik er niet over wil praten en begint hij over iets anders
Ja heb er echt zin in! Wel ff wennen dat ik niet met me beste vriendin in een kamer zit.
Haha, snap ik. Ik had ook verwacht dat ik met een van de mannen uit de vriendengroep zou zitten.
Maakt niet uit toch? Misschien krijgen wij het ook wel gewoon heel gezellig.
Ik hoop echt dat we het gezellig krijgen. Het is al kut dat ik niet met Janne zit. Dus hopen dat Janne gelijk heeft en dat Robbie wel gewoon aardig is een op een. Maar ik word uit mijn gedachtes gehaald door een nieuwe melding op mijn telefoon
Dat word het vast wel, nou ik ga slapen, Truste Lotte
Truste Robbie

Ik sluit whatsapp af en open mijn wekker. Ik zet drie wekkers voor de volgende dag. Ik leg mijn telefoon op mijn nachtkastje. En voordat ik het weer zit ik al weer in een diepe slaap.