Het schoolreisje

27.

Lotte's Pov
We lopen met met z'n alle de straat van het hotel binnen. Wat was het gezellig vandaag. Ik heb veel gewinkeld en de rest van de meiden en ik hebben heel veel leuke kleding gekocht. De mannen hebben vooral achter ons aangelopen. En Milo en Matthy hadden nog nieuwe schoenen gekocht. En natuurlijk had iedereen een klein souveniertje gekocht voor thuis.

"Willen we nog wat doen, of dadelijk gewoon opfrissen voor avondeten?" Vraagt Raoul. Iedereen stemt in dat we ons gewoon gaan opfrissen voor het diner. Dus zodra we het hotel binnen lopen gaat iedereen opweg naar zijn of haar kamer.

"Zo, ik vond het zo gezellig vandaag Lot." Zegt Robbie zodra we samen onze hotel kamer binnen lopen. "Jaa ik ook, ik wil wel meteen mijn nieuwe outfit aan eigenlijk." Zeg ik. "Jaa moet je doen, is echt een leuke outfit!" Zegt Rob meteen enthousiast. Dus ik stem in en pak meteen mijn nieuwe kleren uit de papieren winkel tasjes. En ik loop naar de badkamer. Snel kleed ik me om. Ik heb een leuk kleurrijk rokje. Een beetje zoiets van meetmethere. Maar hier zijn ze gelukkig een stuk goedkoper. En daarbij een wit oversized t-shirt waar voorop een klein hartje staat. Daarbij doe ik mijn airforxe en nog wat sieraden die ik ook nieuw had gekocht.

Ik kijk nog even in de spiegel. Ik voelde me goed. Alleen de opgezwollen scheve neus laat me niet heel mooi voelen. Maar weetje maakt niet uit. Ik doe nog even wat nieuwe lipgloss op en loop de badkamer uit. Als rob me ziet valt zijn mond open. Ik moet gichelen. "Lot je ziet er zo mooi uit." Zegt Robbie en ik geef hem een knuffel. Wat is hij ook een schat. "Maar het diner begint beneden bijna, dus zullen we naar beneden gaan?" Vraagt hij. Ik knik en samen lopen we naar de eetzaal beneden.

Iedereen zit er al dus er is niet veel plaats meer over. Wel hebben onze vrienden 2 plekjes voor ons over gehouden. Snel rennen ik en Rob naar de tafel maar dan zien we wie er tegenover ons zit. Jasmijn. K*nkerzooi. Zei is echt de laatste persoon die ik wil zien. De school had haar ouders geappt maar die wouden niks doen. Dus werd ze pas geschorst na het reisje. Ze kijkt me meteen vies aan en ik wil wegkijken. Ik voel de tranen al weer branden achter mijn ogen. Ik ben bang van haar. Waarom, geen idee. Ik ben dat nooit geweest. Maar nu wel. Ik voel mijn ademhaling versnellen en hoor de stemmen al weer

"Je verdiende het." "Komop snij jezelf, je moet meer pijn voelen." "Jasmijn had alle recht om dit te doen." En zo gaan de stemmen nog wel even door. Ik moet hier weg. En wel nu. Ik sta op en ren naar boven. Ik loop bijna mijn mentor om ver maar dat maakt niet uit. Ik ren de gang op, de trap omhoog, onze kamer in en dan uiteindelijk onze badkamer in. Ik gooi de deur dicht en draai hem op slot. Ik wil niemand vij me hebben, zelf Rob niet. Maar weggegaan helpt niet met de stemmen. Want ik ga zitten op de grond en ze beginnen weer. "Komop de scheermesje s liggen daar, doe het je verdient het." Ik kan het niet meer en ondertussen zijn de stemmen zo luid dat ik niet eens hoor dat Robbie buiten op de deur van de badkamer staat te kloppen.

Ik sta op en loop naar de wasbak waar mijn toilettas staat. Ik rits hem open en pak het scheermesje er uit en zet het op mijn arm. Ik trek horizontale lijnen over mijn pols. Godsamme wat heb ik deze pijn gemist. Misschien hadden de stemmen toch gelijk en verdien ik deze pijn. Ik kijk naar mijn arm. En ookal dat de pijn zo goed voelt kruipt er een schuldgevoel omhoog. Ik zie het bloed over mijn arm druipen en kom tot het besef dat ik mezelf alweer heb verlaagd naar dit niveau na net 2 dagen clean te zijn.

En dan hoor ik eindelijk rob zijn geklop op de deur. "Ik kom er zo aan." Zeg ik in een paniekerige stem. Ik dep de wonden nog zo goed mogenlijk schoon en trek mijn trui aan die ik vond in de hoek van de badkamer en. En dan doe ik de deur open.

Robbie's Pov
Eindelijk na 10 minuten op de deur te hebben lopen kloppen en bonzen doet Lotte eindelijk open. Haar ogen zijn rood van het huilen. Ik trek haar meteen in een knuffel. En zodra ik dit doe hoor ik haar snikken tegen mijn schouder aan. "Rustig maar lot, het is oké." "Ik ben hier nu en Jasmijn niet." Pas nadat we een par minuten in de knuffel hebben gestaan voel ik dat ze is gestopt met huilen en laat ik langzaam los uit de knuffel. Ik veeg de laatste tranen die over haar wang lopen weg.

Ik wil Lotte's handen vast pakken om nog wat te zeggen maar pak per ongeluk haar polsen vast. En ik zie haar gezicht moeilijk wegtrekken. "Lot je hebt toch niet?" Vraag ik en ik zie de tranen al weer in haar ogen staan. "Och meisje toch, dag meot je niet doen." En al helemaal niet door die jasmijn." Zeg ik als ik haar opnieuw in een knuffel trek. "Lotte geloof me nou je verdient zoveel beter dan al die pijn." Zeg ik. Ik moest beter op haar gaan letten. En haar beter gaan te beschermen. Want ik hou te veel van haar en kan dit alles niet steeds maar weer laten gebeuren