Het schoolreisje

24

Lotte's Pov
Heel me handen zitten onder het bloed. Kut kit kut. Ik word duizelig van de vele stress, adrenaline en het zicht van mijn eigen bloed op mijn handen. Waar is Rob, ik wil Rob. Niet hulp van iemand anders. Maar alleen van hem. Opeens voel ik twee armen om me heen die me optillen, ik voel dat het Rob is. Hij gooit me over zijn schouder en voor dat ik het weet word alles zwart.

Robbie's Pov
Ik ben met Koen aan het praten, opeens hoor ik twee mensen naast mij schreeuwen. Ik denk er maar niks van aangezien er wel meer mensen hier binnen aan het schreeuwen zijn aangezien de muziek nogal luid is. BAM ene luide klap. Ik draai me om en zie mijn vriendin op de grond vallen. Kut kut kut. Ik kniel naast Lotte neer en leg mijn hand op haar schouder in de hoop haar aandacht te krijgen. Ze gaat wel rechtop zitten Maar ze is helemaal in haar eigen wereld. Dan haalt ze haar handen weg van haar gezicht. Heel haar handen zitten onder het bloed.

"Holy shit." Fluister ik zachtjes tegen mezelf. Ik til Lotte op en leg haar over mijn schouder, ze moest weg uit deze drukte. Maar zodra ik haar over mijn schouder leg voel ik haar slap worden. Ze is flauwgevallen. Ik kijk onze groep aan met een bang gezicht. Wat nu. We stonden op een feestje waar zojuist mijn vriendin tegen haar gezicht is geslagen en nu knock out ligt. En we hebben allemaal wat drank op zonder dat de docenten dat weten. Ik kan maar één ding bedenken en dat is mijn vriendin naar een veilige plek brengen.

Ik loop naar buiten met Janne en Koen achter me aan. Lotte ligt nog steeds over mijn schouder. De rest was Raoul en Lieke halen die nog ergens Anderson de zaal stonden. Eenmaal buiten voel ik dat Lotte begint te bewegen. Ik ga op een bankje zitten en leg haar naast me neer. Langzaam komt ze bij.

"Rustig maar Lot, wij zijn bij je." Zeg ik terwijl ik zie dat ze langzaam haar ogen opent. Haar neus is nog steeds aan het bloeden. Opblink shirt zat ook al bloed. "Waar ben ik?" Vraagt Lotte verward. Ze wil rechtop gaan zitten maar grijpt meteen naar haar voorhoofd. "Blijf maar even liggen schat, je bent buiten de zaal." Langzaam zie ik dat ze zich weer een beetje kan herinneren wat er is gebeurt en waar ze is. "Waar is jasmijn?" Vraagt Lotte nu in een best opgefokte stem. "Hey het lot rustig, wat is er met jasmijn?" Vraag ik verward. "Zei heeft mij geslagen." "WAT?!" Schreeuw ik nu boos terwijl ik vangnet bankje af spring. "Godverdomme als dat kutwijf nog een keer" begin ik terwijl ik al weer naar binnen wil stormen. Maar ik wordt tegen gehouden door Raoul. Die precies op dit moment met Matthy, Milo, Charlotte en Lieke naar buiten kwam gelopen. "Hey het maatje rustig, wat is er nou gebeurt.

"NOU DAT KANKER WIJF HEEFT MIJN VRIENDIN LOPEN SLAAN." Schreeuw ik. Raoul kijkt nu naar Lotte. Die rechtop was gaan zitten op het bankje. Met een nog steeds bloeiende neus. "Maatje doe nou is rustig we gaan dit oplossen."

We staan met z'n alle rond Lotte. Matthy heeft even snel zakdoekjes gehaald zodat we haar neus kunnen schoonmaken. "Gaat die een beetje schat?" Vraag ik als ik een hand op haar bovenbeen leg. "Nouja kan beter, maar jullie hulp maakt het al een stuk beter." Antwoord Lotte. Ze doet een poging tot een glimlach maar dit gaat nog al moeilijk aangezien Janne nog steeds bezig was met het schoonmaken van haar neus. "Zo die is schoon." Zegt Janne opeens. "Oh shit." Hoor ik ze dan opeens zeggen. "Rob kom eens." Zegt ze terwijl ze wenkt dat ik op moet staan.

Dit doe ik en ik zet een stap naar achteren om te kunnen zien wat er is. Maar dan schrik ik, Lotte haar neus is heel dik maar ja kan nu al zien dat hij een beetje scheef staat. "We moeten echt naar het ziekenhuis." Zegt Raoul. "Komt goed ik bel een taxi." Zegt Koen meteen. "Ik app even de docenten, kan iemand van jullie Lotte's ouders bellen?" Vraag ik, Janne knikt

Ik open mijn telefoon en ga naar whatsapp, waar ik de chat van mijn mentor open. Iedereen had het nummer van zijn of haar mentor gekregen voor als er iets gebeurde op de trip.

Hallo meneer, er is wat gebeurt op het feestje. Lotte is door Jasmijn tegen haar gezicht aangeslagen. We weten nog niet precies wat er is gebeurt maar we gaan nu vertrekken naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Kunt u daar ook naar toe komen?

App ik naar onze mentor. Het was al later op de avond. Nu maar hopen dat hij ook echt reageert. Gelukkig doet hij dag nog geen 10 seconden later.

Hey Robbie. Jongen toch wat erg, ik en nog een van de anderen docenten komen er zo snel mogenlijk aan. Let goed op Lotte en probeer niet teveel te stressen.

Ik app een snelle komt goed terug en draai me om naar de rest. "Onze mentor komt ook naar het ziekenhuis, Hoelaat is de taxi hier?" Vraag ik aan Koen. "Hij is er over 2 minuutjes." Ik knik. Dan kijk ik naar Charlotte, Lieke en Milo die er alle drie een beetje geschrokken en verloren bij stonden. "Het jongens, het komt goed echt waar." Zeg ik in de hoop het drietal een beetje gerust te stellen. Ze knikken zenuwachtig. "Maat waarom moet dit nou ook weer hij haar gebeuren." Zegt Milo. "Ze heeft al zoveel meegemaakt." Hij heeft wel gelijk. Ik heb de jongens wel wat verteld over Lotte haar problemen na het incident wat eerder deze week.

Ik wordt uit mijn gedachtes gehaald door een busje die voor onze neus stopte. Ik til Lotte op van het bankje en stap met haar het busje in. De rest stapt ook in. Gelukkig had Koen een busje voor 8 personen besteld, zodat we met z'n alle in konden. Alleen moet Lotte wel bij mij op schoot. Maar dat vinden we beide niet erg. En nu op naar het ziekenhuis