LANET Mİ? MUCİZE Mİ?

25.

Hızlı hızlı yürümeye başladı arkamızda Şeyma ve imam da geliyordu hemşire ve Doktor da tabi nereye gidiyorduk bilmiyorum ama ona güveniyordum..

Saat kaçtı?

Gözlerimi ağır ağır kırptım gün boyu karşımdaki beyaz duvarla bakışmıştım hiç bir şey yapmayıp sadece bakmıştım burnuma güzel yemek kokuları geliyordu açlıktan karnım ağrıyor du ama iştahım yoktu hiç abartısız 24 saatir mideme şu dışından birşey girmedi

Hastanede Anıl dediğini yapıp beni babama götürmüştü o an o kadar korkunçtu ki..

Belkide hiç görememem gerekti ama görmesem inanmazdım bilmiyorum aklım çok karışık babam öylece beyaz bir bezin alıntı uzanıyordu yüzü gözü  tanınmaz halde derin bir nefes çektim ağlamıyorum göz yaşım akmıyor artık sanırım bitti.

Babamı gördükten sonra hiç konuşmadım donmuştum bi süre öylece Anıl ın kucağında babama baktım Anıl beni ardından anneme götürdü oda farklı bir odadaydı koluna serum bağlanmıştı saçını hep yolmuştu doktor belli bir müddet burda kalmasını söyledi psikoloğa görünecekmiş bisey diyemedim hastaneden çıkıp imamın evine gelmiştik şuan Anıl'ın odasındaydım ve yatağında uzanıyordum sert ve erkeksi kokusu her yerdeydi sen nasıl imamın oğlusun bu kadar çekici olmak günah
bu düşünceme göz devirdim tek derdim de buydu zaten

Tek kaldığım bu odaya şöyle bir göz attım
Oda karanlık değildi baş ucumda bir abajur vardı onun sayesinde etrafa loş bir ışık hakimdi yalnız bir başıma kalmıştım sanırım bundan sonra hep böyle olacaktı çünkü ailemi kaybettim annemde iyi değildi hem ruhen hem bedenen bende iyi değildim bizim birbirimize destek olmamız gerekti ama yıkılmıştık ikimizde çünkü aklımızda böyle bir şey yoktu eminim annem de hiç böyle birsey hayal bile etmemiştir.

Şeyma annemin yanında kalmıştı hiç bir akrabamız beni arayıp sormuyordu gerçi ne ile aricaklardı ki telefonumu neredeyse kaç gündür elime almadım belkide soran oldu  ama ben görmedim ama bu bahane değil ki hastanede bile kimse yoktu boşuna iyi düşünmeye çalışıyorum Anıl vardı Şeyma da vardı tek arkadaşım ve imam vardı sadece babamın ısrarla küs kaldığı gençlik arkadaşı..

Yerimden kalkıp yatakta oturdum boynum kendiliğinden büküldü imam beni tek bırakmicağını ve beni bundan kurtaracağını söyledi hiç inancım yok lanetliyim ben Ateş in de dediği gibi

Ailemle sonum böyle mi olacaktı?
iyide babam bana söz verdi asla beni bırakmicaktı ki neden gitti peki ya annem
bitti dediğim göz yaşlarım yine akmaya başladı.

- Gül

Sesin geldi tarafa baktım Ateş hemen yanı başımda oturuyordu Ateş gözleri cayır cayır yanıyordu bir anlık baktım sonra tekrar önüme döndüm nefret ediyordum ondan

- Ne istiyorsun?

- intikam

Şuan o kadar yorgundum ki hiç bir tepki veremiyordum yavaş ve uyuşuk hareketlerle sırtımı yatak başlığına dayadım dizlerimi kendime çektim ve ellerimi doladım yüzümün şiştiğini biliyordum gözlerim minicik olmuştu kesin yeşil gözlerimi ona diktim

- aldın ya intikamını

Yüzünde aşağılık bir gülüş belirdi

- daha değil

Yüzümü buruşturdum

- daha ne neyim kaldı ki ?

Derin bir nefes alıp verdi

- bak Gül olması gereken buydu tamam mı benim tek derdim sensin burda kimse umrunda değil onlar zaten bunun olacağını biliyordu

Sıcak göz yaşlarım yüzümü yakıyordu

- ondan mı babamı öldürdün annemide delirttin?

Bana doğru yaklaşıp dizlerime sardığım elimi tuttu hiç bir tepki vermeden baktım

- ben yapmadım onu baban günahkar Gül annen de onun günahına ortak olmuş sende bunlar yüzünden..

Lafını kesmişti çok yakındık birbirimize sıcak ve kokuşmuş nefesi her yerdeydi ama bir tepki vermedim 

- bunlar yüzünden ne?

- bunlar yüzünden lanetlisin

Gözlerimi kırpıştırıp baktım

- ailemle sonum böyle mi olmalıydı?

Sanki başka birşey görmek ister gibi  gözlerimin en derinine bakıyor du ama farklı bir düşüncem yoktu ailemi istiyordum sadece onun bana yaptığı şeyse kafa sallamak oldu

- Bu bilindik bir son du

- Ben bilmiyordum ama

Sesim titremişti

- çünkü anlatmadılar

Bağdaş kurup heyecanla bende elimi onun kemikli ve yer yer yanmış elinin üstüne koydum küçük kalmıştı elim onun elinin yanında

- anlat o zaman biliyim

- hayır öğreniceksin ama benden değil

Hüzünle kafamı eğdim

- be...ben lanetli değilim ailemde değil herseyi senin yüzünden oldu zaten

Hiç bir ses gelmiyordu sadece Ateş dibimde durmuş nefes alıp veriyor du
Tekrar konuştum

- Sen benim lanetimsin
Dudaklarımdan dökülen sözlerle yeşil gözlerimi ateşten bir parça olan gözlerine diktim
- sende benim mucizem...