အပိုင္း- 19
Be My Bride 🌿🌤 ခ်ိဳခ်ိဳခ်ဥ္ခ်ဥ္ ကိုကို႔ရင္ခြင္
ခြန္းစစ္တို႔အိမ္၏ မနက္ခင္းထမင္းဝိုင္းေလးတြင္ ညီညီႏွင့္ခြန္းစစ္သာထိုင္ေနၾကသည္။
"ညီညီ ဒီေန႕ကိုကိုေက်ာင္းလိုက္ပို႔မယ္ေနာ္"
"ကိုကိုတဂယ္လား"
"တဂယ္ေပါ့ညီညီရ ကိုကိုအလုပ္သြားရင္းနဲ႕တစ္ခါထဲဝင္ပို႔ေပးမယ္ "
"ဟုတ္"
ေက်ာင္းဝတ္စုံေလးႏွင့္ ညီညီကေပ်ာ္သြားကာ ၿပဳံးျပေလေတာ့သည္။ ညီညီက ခြန္းစစ္ကိုခင္တြယ္ေပမယ့္လဲ ခြန္းစစ္ကသာ ညီညီ့ကိုျပစ္ထားမိသလို ျဖစ္ေနရသည္မို႔ အားနာရသည္။ ေက်ာင္းသြားတတ္ေတာ့ေရာ ယခုျပန္ေရာက္ေတာ့ ပူတင္းေလးနဲ႕ေလွ်ာက္လည္တာေတြေရာကိုျပန္ၾကည့္ရလွ်င္ ညီညီကိုလုံးလုံးလ်ားလ်ားေမ့ေနခဲ့သည္မဟုတ္လား။ ေတြးၾကည့္မွ သနားစိတ္ဝင္လာရသည့္ညီညီ့ကို ေနာက္ရက္ေတြေတာ့ အခ်ိန္ေပးအုံးမွပါေလ။
"ဟ... ဒယ္ဒီ့သားေတြေရာက္ေနၾကၿပီပဲ"
"ဒယ္ဒီကေနာက္က်ေနတာ သားေတာင္ေက်ာင္းသြားဖို႔ျပင္ၿပီးၿပီၾကည့္"
"ဟုတ္ပါ့ကြာ ဒယ္ဒီညကအိပ္ယာဝင္တာေနာက္က်သြားလို႔သားငယ္ရာ"
ထမင္းစားဝိုင္းတြင္ဝင္ထိုင္သည့္ဒယ္ဒီ့က မ်က္ႏွာကသိပ္မလန္းေပ။
"ဒယ္ဒီေနေကာင္းရဲ႕လား"
"ညကသားဒယ္ဒီ ေသြးတိုးစာစားလိုက္တယ္ေလ ၿပီးေတာ့အလုပ္လဲအခန္းယူလုပ္ေသးတာ အဲ့တာပိၿပီးေသြးတိုးတယ္ထင္တယ္သား"
ေမေမက ဒယ္ဒီ့ေဘးသို႔ေဆးႏွင့္ေရခြက္ကိုခ်ေပး၍ ေျပာလာေလသည္။
"ကိုႀကီးထမင္းစားၿပီးေဆးေသာက္ရမယ္ေနာ္"
"အြန္းအြန္းငယ္.."
ေမေမႏွင့္ဒယ္ဒီက ယေန႕ထိခ်စ္ၾကၿမဲ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးေလးစားၾကၿမဲကို ခြန္းစစ္ႏွင့္ညီညီမ်က္ဝါးထင္ထင္ပင္ျဖစ္ေလသည္။ မိန္းမႏွင့္သားေတြအေပၚ အခ်စ္ေတြေရာ လိုအင္ေတြေရာျဖည့္ဆည္းေပးတတ္သည့္ဒယ္ဒီႏွင့္ ေမေမ့လိုအိမ္ေထာင္ရွင္မေကာင္းပီသသည့္ေမေမ့ကို ပိုင္ဆိုင္ရ၍ ကံေကာင္းသည္ထက္ကို ပိုပါသည္။
YOU ARE READING
Be My Bride 🌷💙 ချိုချိုချဥ်ချဥ် ကိုကို့ရင်ခွင်
Romance"ပူတင်းလေးကဘာလဲ" "ကိုကို့အပိုင်" "ကိုကိုတို့ကရောဘာလဲ " "မောင်နှမ" "ဟာ..."
