အပိုင္း - ၃၂
ခ်ိဳခ်ိဳခ်ဥ္ခ်ဥ္ ကိုကို႔ရင္ခြင္ 🍀📖
"ကိုကိုတို႔ျပန္လို႔မရဘူးပူတင္းေလး"
"အဟင့္...ဘာလို႔လဲ"
"ကိုကို...ကိုကိုပူတင္းေလးကိုခိုးလာတာ ကိုကိုတို႔အခုျပန္လို႔မရဘူး"
"ခိုးလာလဲျပန္မယ္ အဟင့္...ျပန္မယ္ "
"အဟင့္...ဟင္ ခိုးလာတာလား"
"အြန္း"
ကိုကို႔စကားကို နားမလည္သလို ဘယ္လိုေတြးရမလဲလဲမသိေတာ့ေပ။
ေငါင္ေငါင္ေလးျဖင့္ ထိုင္ခုံေပၚသြားထိုင္သည့္ပူတင္းေလးေၾကာင့္ ခြန္းစစ္ေနာက္မွလိုက္သြားလိုက္သည္။
"ေမာင္ႏွမေတြဆို"
"ကိုကို႔ဘက္ကေမာင္ႏွမထက္ပိုတယ္"
"ကိုကိုပဲေမာင္ႏွမဆို"
"ငယ္ငယ္ကေတာ့ေမာင္ႏွမပဲ ႀကီးေတာ့ကိုကိုမေတာ္ခ်င္ေတာ့လို႔ ရပ္ထားတာ အခုေမာင္ႏွမမဟုတ္ေတာ့ဘူး"
"ကိုကိုခမ္းေလးကို ခ်စ္တယ္ဆို"
"ခ်စ္လို႔ခိုးလာတာေလ"
"အဲ့လိုမဟုတ္ဘူး ရိုးရိုး"
"ကိုကို႔ဘက္ကပိုတယ္လို႔ေျပာထားတယ္မလား"
ကိုကို႔စကားမ်ားကို ဘယ္နားျဖင့္နားေထာင္ရမလဲမသိ။ ခမ္းေလးေတြးထားတာ တကယ့္ေမာင္ႏွမလို႔ေလ။
"ကိုကိုမရိုးသားဘူး....ခမ္းေလးက ရိုးရိုးသားသားပဲထင္တာ ကိုကိုမရိုးသားဘူး"
ေအာက္ကိုငုံ႕ကာ မ်က္ရည္ေတြက်၍ေျပာေနသည့္ပူတင္းေလးကို ဘယ္လိုရွင္းျပရမလဲမသိေပ။
"ခမ္းေလးကို...ခမ္းေလးကိုခိုးလာတယ္ အဟင့္..."
"အေျခေနအရမလို႔ကိုကိုခိုးလာမိတာပါ ကိုကို႔ကိုနားလည္ေပးေနာ္"
"ဟင့္အင္း နားမလည္ဘူး ခမ္းေလးတို႔ကေမာင္ႏွမကို ကိုကိုအဲ့လိုလုပ္လို႔မရဘူး"
"ကိုကိုတို႔က ဘယ္နားေသြးသားေတာ္လိုက္လဲကိုကို႔ကိုေထာက္ျပ"
စဥ္းစားေသာ္လည္း ထိုအေျဖကထြက္မလာ။
"ကိိုကိုေျပာတာေလ ေသြးသားမေတာ္လဲ ေမာင္ႏွမဆို ကိုကိုေျပာတာေရာ..."
YOU ARE READING
Be My Bride 🌷💙 ချိုချိုချဥ်ချဥ် ကိုကို့ရင်ခွင်
浪漫"ပူတင်းလေးကဘာလဲ" "ကိုကို့အပိုင်" "ကိုကိုတို့ကရောဘာလဲ " "မောင်နှမ" "ဟာ..."
