{ 14. } 🥀 U / Z

471 9 5
                                    

( Zawgyi....... )

သ်ွား တစ္ေယာက္ မိမိကိုရြာထဲကိုျပန္မပို႔ပဲ
တဲစုပ္ေလး သို႔ေခၚလာေသာ လူႏွစ္ေယာက္ကို
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ၾကည့္ေနစဥ္တြင္.....

"ညီ.......
ဘာေတြ ၾကည့္ေနတာလည္း...."

"ဟို.....ဟိုေလ
ရြာျပန္မွာမဟုတ္ဘူးလား.....
ဒီတဲထဲဝင္တာ ခနနားဖို႔လား....."

"မဟုတ္ဘူး
ဒီတစ္ညလံုးဒီမွာပဲေနရမွာ..."

"ဟင္....."

အေျခအေန ကိုဘားမွမသံုးသတ္ပဲ....
ေျပာလိုက္ေသာ မဲလံုးကို.....
တာေတတစ္ေယာက္မ်က္စျပစ္ျပလိုက္ကာ.....
အခ်က္ေပးလိုက္ ေတာ့မွ မဲလံုးတစ္ေယာက္
ထ ထြက္သြားေတာ့သည္။

"ညီ...
ဘားမွေလ်ွာက္ေတြးမေနနဲ႔ အဲ့ေကာင္က စကားကို ေရဖက္ဝင္ေအာင္ မေျပာတက္လို႔ေလ......"

"အဲ့တာဆို ဒီမွာတစ္ညလံုးေနရမွာဆိုတာကေရာ.......ဘာကိုေျပာတာလည္း..."

"ေအာ္.....
အဲဒါလား......."

ေတာက္စ္......
မဲလံုး....မဲလံုး ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပးတာပဲ ဒီငရစ္ေလးကို....
ငါဘယ္လိုေတာင္ ႐ွင္းျပရမလည္းဟ....

"ဒီလို အခုခ်ိန္ၾကမွ ျပန္လို႔မရေတာ့ဘူးေလ....ညီရဲ႕...."

"ဘာလို႔လည္း.....ဦး"

"ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ မင္းေလးကိုျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ ေခၚလာတာမွမဟုတ္တာ..........

"ဟင္.....
ဦး.....ဦးရဲ႕စကားႀကီးက ဘာႀကီးလည္း...."

"ျပန္လႊတ္ဖို႔ေခၚလာတာ မဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့ အပိုင္းသိမ္းဖို႔ေပါ့ကြာ.....
ဟားးးးး ဟားဟား.... "

"ခဗ်ားတို႔ ဒါဘာလုပ္တာလည္း
ေျပာေတာ့ ညီကို ရြာျပန္ပို႔ေပးမယ္ဆို......."

"ကိုယ့္ေထာင္ေခ်ာက္ထဲဝင္ေနတဲ့ သမင္ကို ဘယ္မုဆိုးကျပန္လႊတ္ေပးလည္း"

သ်ွား တစ္ေယာက္ သူတို႔ လက္ထဲကေနထေျပးဖို႔ အလုပ္အျပင္ထြက္သားေသာမဲလံုးဆိုသူက ျပန္ေရာက္လာၿပီး တဲဝတြင္ပိတ္၍ရပ္ထားေလသည္။

"ခဗ်ားတို႔.....
က်ဳပ္ကိုအခုခ်က္ခ်င္းလႊတ္ေပးေနာ္......မဟုတ္ရင္ဦးက ခဗ်ားတို႔အသက္ကိုခ်မ္းသာေပးမွာမဟုတ္ဘူး......အဟင့္အဟင့္ 😣😣"

မင္းက တကယ့္ကိုအ႐ိုင္းပန္းေလးပဲ သ်ွား ( မင်းက တကယ့်ကိုအရိုင်းပန်းလေးပဲ သျှား )Où les histoires vivent. Découvrez maintenant