Ayçiçeğinin Kalbi

Ateşin gizemi

Bana çantamı uzatan adını bile Bilmediğim çocuğa boş boş bakıyordum
Odaya girelidir ikimizde tek kelime etmemiştik.

bu sessizliği katlanamamış gibi neden "o hastaneden neden kaçtın" dedi ve şaşkınlıktan kızardım benim hastaneden kaçtığımı nereden biliyor daha mantıksızı bu adam kim ve ben neredeyim kendimi tutamayıp sordum.

"Sen kimsin? burası neresi?beni nerede buldun? hastaneden kaçtığımı nereden biliyorsun?" ben ona şaşkılık içinde ba-
karken "sen normal değilsin yirmi saniyede on bir soruyu nasıl sordun"

Benim derdim ne onun derdi ne "cevap verecekmisin" ben sinirden kızarırken o rahat bir şekilde "öncelikle adım Ateş günlüğünü okudum" aniden "ne!" diye bağırdım "sana kimse insanların günlüğünü okumanın özel hayat ihlali olduğunu söylemedimi"

ben hala delirmek üzereyken o "asıl sana kimse bu kadar. Savunmasızken gecenin bir saati Hastaneden kaçılmayacağını söylemedimi?"

Sinirden delirmek üzereyken aklıma bileklik geldi hemen Çantamı elime alıp içini karıştırıp bilekliği aradım bilekliği bulunca ne zamandır tuttuğumu bile Bilmediğim nefesimi bıraktım.

Ateşte bunu fark etmiş olacak ki bileklik "senin İçin çok mu önemli" diye sordu "Annemden kalan tek şey." Diye yanıtladım.

Evet beni bir hastaneden odasında bırakıp kaçan o kadının bilekliğini hala saklıyordum bir aptal gibi adını dahi Bilmediğim bir kadının bilekliğini saklıyordum.

Onun yüzünü bile görmemiş olsam bile anne kelimesi içimi ısıtıyordu iyi yada kötü var yada yok benimde bir annem vardı belkide bu gerçek bu bilekliği bana saklatıyordur defalarca denememe rağmen atamamamın sebebi odur.

Ateşte buna üzülmüş olacak ki dudaklarını burktu. "Annen vefat mı etti" diye sordu Bunun cevabı bende yoktu "o benim için hiç yoktu" diye cevap verdim."

Ateşte sanki beni anlıyormuş gibi sanki bunları oda yaşamış gibi yeşil gözlerine hüzün doldu sahi ya kimdi bu ateş neden sadece bana adını söyledi neden ben annemi anlatınca duygulandı sonra hiç bir şey söylemeden

"nedenO hastanede büyüdün diye sordu" bir Süre boşluğa baktım ve sonra konuşmaya karar verdim.

"doktorlarınanlattığına göre annem benim kalp hastası olduğumu öğrenince bana bakmaktan vazgeçmiş ve beni hastane odasında bırakıp kaçmış doktorların bana anlattığı sadece bu yirmi bir senedir bir hastane odasında tedavi görerek büyüdüm tek arkadaşım cerendi onunla birlikte kaçtık dün gece ama sokakta karşımıza çıkan sarhoşlar Karşımıza çıkana kadar o bana kaçmamı söyledi ve bende aptal gibi kaçtım ve sonra bayıldım sonrasını zaten biliyorsun"

aslında düne dair çok bir şey hatırlamıyorum şuanda dün bana ne olduğu değil cerene ne olduğu daha
önemliydi kapıdan çıkan ateşe baktım

"aşağı gel bir şeyler ye sonra ilaçlarını iç" diyen sesini duyunca ayağa kalktım aklımda tek bir soru vardı.

Kimdi bu ateş