Perilously Devoted (MORGAN SERIES 2)

CHAPTER 18

When July came Mira invited me in her birthday. Sa tagaytay yata siya magsi-celebrate. She's already in her twenties and I am proud on what she achieved despite of the circumstances she encountered.

Bukas ang birthday niya pero may trabaho ako no'n kaya hahabol nalang ako. Ngayon palang ay nasusuka na ako sa dami ng papeles na nakalahad sa mesa ko.

"Ma'am may appointment po kayo sa therapist mamaya, remind ko lang po."saad ni Ira kaya tinanguan ko ito.

I got my own therapist because my back is not really in her good condition. Madalas talaga itong sumakit dahil siguro sa kakaupo o dahil sa pakikipag-away ko sa ground dati kaya ngayon ko siya iniinda.

Mag lalabas kami ng bagong product this year kaya medyo hectic ang mga schedule ko sa trabaho. Palagi nalang akong pagod kakauwi, hindi man lang nakakaranas ng lambing. Minsan nga naiisip ko na mag ampon nalang para may makasama naman ako sa bahay ko.

I visit my therapist that afternoon and went home when it was already done. I need to rest because I have a work again in the morning.

When morning came, I did my usual routine. Take a bath and buy breakfast in the cafe before going to work. I finished everything I need to finished just in eight hours at bumyahe na ako papuntang Tagaytay noong alas dos ng hapon.

Bwesit ako sa traffic at ilang oras akong tambay sa kalsada. Noong makarating ako ay alas syete na ako nakarating doon. Timing pa ako dahil nagbibigayan palang ng regalo. Matagal ko ng nabili 'tong regalo ko pero hindi ko alam kung magugustuhan niya.

"Happy birthday, am I late? Here's my gift."saad ko noong makarating at agad binigay ang susi ng kotse.

"Ano 'to?"nakangangang tanong nito.

"Sasakyan! Wala akong maisip e."sabi ko rito.

"Taray! Sana pag birthday ko gan'yan din regalo mo sakin."sulpot ni Hera sa gitna.

"Si Cleo ireregalo ko."saad ko pero nang batok ang gaga. Baka nalimutan niya na kung sino ako?

"Ano kaba! Kahit sasakyan nalang, hindi nanga makontak tapos ireregalo mo pa!"sabi pa nito.

"Mag tapos ka muna para makabili ka!"sabi ko rito pero umirap lang siya. Kala mo kagandahan eh!

"Edi wag! Dami mong pera napaka damot mo!"singhal pa nito.

Umupo nalang ako upuan doon at hinilot ang batok ko. Ang sakit ng leeg ko at kailangan na talaga ng pahinga ng katawan ko.

"Ate Relcy?"nagulat ako noong may tumawag sakin.

"Chantal? Oh, hi baby girl!"agad akong napangiti noong makita ang batang gustong-gusto ko dati.

"Ate naman eh, nakiki-baby karin eh."nakangusong saad nito kaya natawa ako.

"Baby ka naman talaga e, nagalit kanga noon kasi hindi kita tinatawag na baby."sabi ko kaya may ngumuso siya. Ang cute parin talaga.

"Baby pa ako no'n, pero I'm all grown up now."napangiti ako lalo dahil medyo marunong na siya mag talagalog. Ito talaga 'yong batang halos doon na lumaki sa ibang bansa. Ngayon lang yata nila inuwi 'to eh.

"Okay po. Ang ganda-ganda mo na."sabi ko at ginulo ang buhok niya.

"Kayo rin po, I remember nga kuya Javier used to call you dugyot po eh. Naalala niyo po?"napangiwi ako sa sinabi nito pero ngumiti rin. "we're playing what does it called? Bahay-bahayan? Tapos kayo po 'yong Mommy at Daddy ko."nakangiti pa ito pero ako ay nahihiya na.

"Oo na baby, kalimutan na natin 'yon gaya ng motong past is past never discussed."sabi ko rito at tinakpan ang bibig niya. Tinatayuan ako ng balahibo sa pinanggagawa ko noong bata ako.