Tamamlanamamış Hayatın Not Defteri

5-) Ölümcül Kâbuslar ve Kanlı Yaşlar

"Zambak, sence bana ne oluyor? 

Son zamanlarda kendimi o kadar kötü hissediyorum ki, kesin çok kötü bir şeyler olacak.

Okul da çok kötü geçti zaten, boşu boşuna tutanak yedim. 

Aslında şöyle oldu : Deniz bugün bana çok garip davranıyordu. Cidden anlamadığım bir şekilde saçma sapan davranıyordu. Mesela gün boyu suratıma bile bakmadı, arada birkaç defa bana baktığını yakaladım ben ona bakınca kafasını çevirdi.

Çocukça bir hareket olduğunu düşünüyorum kesinlikle.

Daha sonra bende derste kendimi tutamayıp ona sordum davranışlarının sebebini

Tam anlatmaya başlayacak hoca gördü, e beni konuşurken yakaladığı için bana tutanak tuttu.

Ne gerek vardı şimdi buna ya?

Bu sefer saati sordum yalanıyla yırtamadım.

İlk tutanağımız hayırlı uğurlu olsun.

Zambak, ben bu aralar çok garip rüyalar görmeye başladım. Dün gördüğümü sana anlatmıştım zaten.

Bugün de garip bir şeyler gördüm.

Şimdi, ben bir bina yapmaya çalışıyorum tamam mı? Ama bina o kadar uzun ki, gökyüzüne kadar çıkıyor.

Ve binanın rengarek olduğunu hatırlıyorum.

Daha sonra bir rüzgar esiyor ve ben binanın en üst katından yere düşüyorum."

Yazarken bir anda ağlamaya başlamıştım, kendimi tutamıyordum sadece ağlamak istiyordum. O binadan düşünce akan mavi kanlarım aklımdan çıkmıyordu.

Kalkıp odamın penceresini açtım ve biraz temiz hava almaya çalıştım.

Kirli bir Dünya'da ne kadar temiz nefes alabilirsem o kadar almak istedim ve içime derin derin hava çekmeye devam ettim.

Göz yaşlarım durmadan akıyorlardı, durduramıyordum.

Sanki son göz yaşlarımdı, uçurumdan akan sular gibi terk ediyorlardı gözlerimi.

Ağlaya ağlaya da olsa yazdıklarımı bitirmek için tekrar kalemi ve Zambak'ı elime aldım.

"Tek garip şey kanımın mavi akıyor olmasıydı, ama düştüğüm o anı ve kanların bedenimi terk edişini unutamıyorum.

Ay delirmek üzereyim, o rüyadan uyanınca geri uyuyamadım zaten orası ayrı da

Ya ben nasıl düştüm ama öyle

Şu an gözlerim yanıyor, ne diyeceğimi bilemiyorum ağlamamı durduramıyorum.

Bıktım bu rüyalardan ya, uyumak istemiyorum, rüya görmek istemiyorum

Neden ben ya neden ya neden yeter ya

Annem ayrı dert, okul ayrı dert, olmayan babam ayrı dert, rüyalarım bile ayrı dert

Ben neden bunları yaşamak zorundayım mesela? Neden başkası değil ben?

Ben çok mu güçlüyüm, kötü biri miyim, bunları mı hak ettim? Hayır.

Gerçekten ne yapacağımı şaşırdım artık.

Ben gerçekten sadece ölünce dinlenebilirdim ve o günü iple çekiyordum.