"Rob?" Matthy loopt zijn keuken in waar Robbie staat, de jongen is hun avond eten aan het koken wat spaghetti is geworden.
"Hmm?" De brunet kijkt weg van de pan naar zijn vriend die in de deuropening staat.
"Kunnen we na het eten even praten?" Vraagt Matthy een beetje onzeker, hij weet niet wat het antwoord is dat hij gaat krijgen en is er zelfs een beetje bang voor.
Robbie kijkt hem verbaasd aan. "Tuurlijk, hoezo? is er iets?"
Matthy schud zijn hoofd, de keuken verder in lopen en naast Robbie stoppend. "Nee, na het eten oké."
Robbie weet niet waar hij het precies over wil hebben, maar had zich ookal snel bedacht dat als het belangrijk was dat hij het nu wel meteen zou zeggen.
En dus knikt hij maar gewoon ja.
Matthy drukt een kus op zijn voorhoofd. "Oké. Ik ga de tafel alvast dekken."
"Isgoed."
Twintig minuten later hebben ze hun eten op en de tafel weer afgeruimd en loopt het koppel de woonkamer in.
"Wat is er aan de hand?" Vraagt Robbie terwijl die plaats neemt op de bank.
Matthy zucht zachtjes. "Dat wou ik aan jou vragen."
Robbie kijkt hem verward aan, ookal weet hij zelf ook wel waar die het over heeft, Robbie is de laatste tijd met zijn hoofd ergens anders.
Overal waar hij kijkt lopen stelletjes, koppels die gewoon in het openbaar hun als een koppel kunnen gedragen. Robbie is jaloers op die mensen. Hij wil dat ook.
Daarom is hij ook de hele tijd ergens anders met zijn hoofd, hij denkt alleen maar hoe dat zou zijn als Matt en hij dat kunnen. Hij weet alleen niet hoe hij dat onderwerp moest opbrengen.
Zodra Robbie niks zegt besluit Matthy zelf maar weer het woord te nemen. "Je bent zo stil de laatste tijd, Robbie. Negen van de tien keer weet je niet waar we het over hebben, je bent er met je gedachtes niet bij. Dus wat is er aan de hand, Rob?"
De jongen zucht zachtjes, hoe kan hij dot het best zeggen? Hij weet totaal niet wat voor reactie Matthy gaat hebben hier op, maar hij vreest dat hij er niet klaar voor is om open te zijn.
"Het is gewoon, uh. Het- ik zat te denken, is het niet tijd dat we het mensen gaan vertellen?"
Bij Robbie's woorden ontstaat er paniek in Matthy zijn ogen, hij is daar zeker nog niet klaar voor, voor alle reacties. Wat als mensen zie niet accepteren zoals ze zijn?
"Rob, ik uh, ik ben daar ver van klaar voor." Geeft Matthy toe.
Robbie had die reactie al verwacht, maar toch doet het pijn. Is hij niet klaar om te vertellen dat hij op mannen valt of omdat hij op Robbie valt?
Soms vraagt die zich af hoe Matthy überhaupt met hem kan zijn, er zijn veel leukere mannen en dan neemt hij met Robbie. Waarom?
Soms heeft hij dan ook van die onzekere gedachtes dat hij gewoon niet wilt dat mensen weten met wie hij is.
Die gedachtes zijn er de laatste tijd vaker, veelste vaak. Maar altijd negeert hij die, drukt ze weg tot hij alleen is en alleen kan gaan lopen piekeren wat vaak eindigt in een huil sessie.
Dus dat is precies wat hij nu doet, die gedachtes ver, ver weg duwen, alsof ze er nooit waren.
"Matt, we hebben al twee jaar een relatie. Denk je niet dat het tijd is om het de jongens te vertellen? En onze famillies?"
Matthy schud zijn hoofd, hij ziet de reacties al voor zich, en ze zijn ver van goed. "Nee." Antwoord hij dan ook. "Het gaat nu gewoon goed toch? Waarom zouden we het aan andere vertellen? Het tussen ons twee houden is prima."
Daar is Robbie het niet mee eens, hij gaat en kan niet zijn relatie de hele tijd een geheim houden. Dat is mentaal slopend, hij kan dat echt niet langer aan.
"Ik ben er klaar mee, Matthy. De hele tijd alles in het geheim doen, op alles moeten letten. Doen alsof we vrienden zijn buiten onze huizen. Ik wil dat niet meer. Ik kan dat niet meer."
"Robbie, ik wil het echt nog niet vertellen. Ik ben daar niet klaar voor."
Robbie zucht als hij hem aan kijkt, hij houdt van Matthy. En aan het begin van de relatie had hij alles voor hem over, maar nu? Nee. Hij kan dit niet meer, hij merkt dat aan alles.
"Als jij er niet klaar voor bent, dan is dat oké. Maar je moet begrijpen dat ik dit niet nog langer voor mezelf kan houden."
Angst vult Matthy, hij heeft een idee waar dit naar toe gaat, en hij is bang. Bang dat hij Robbie gaat verliezen.
"Wat probeer je te zeggen?" Fluistert Matthy, 99 procent zeker waar dit heen gaat. Hij hoopt zo dat hij fout zit en die ene procent het juiste antwoord is.
"Dat het op deze manier niet gaat werken tussen ons." Antwoord Robbie zachtjes.
De woorden uitspreken doen hem zo veel pijn, hij wil het helemaal niet uitmaken. Hij wil elke dag met Matthy doorbrengen.
Maar hij weet dat het zo inderdaad niet gaat werken, iemand die de relatie geheim wil houden en iemand die het van de daken wil schreeuwen, dat kan niet werken.
"Rob.." Mompelt de blond, tranen zijn ondertussen onstaan in zijn ogen. Hij houd zoveel van deze jongen, en nu maakt hij het uit? Hoe moet hij daar mee leven?
"Sorry, Matthy. Maar ik kan dat echt niet langer aan, alles geheim moeten houden. Het is beter zo."
Rob is zijn tranen aan het inhouden, sterk willen blijven voor Matthy die er duidelijk moeite mee heeft bij deze woorden.
Mattgy schud zijn hoofd. "Alsjeblieft," Snikt hij. "We kunnen een oplossing vinden voor dit."
Robbie schenkt hem een waterige glimlach. "Je weet dat die er niet is, Matthy."
En Matthy weet dat ook, maar er moet toch een manier zijn? één die aan beide hun wensen voldoet. Hij wil niet dat het zo eindigt.
Maar er lijkt geen andere oplossing te zijn, en bij die gedachtes barst Matthy in tranen uit.
"M-mag ik een knuffel? Alsjeblieft." Snikt Matthy, hij wil nu gewoon zo dicht mogelijk bij Robbie zijn. De comfort van zijn armen voelen.
Robbie knikt, wetend dat dit waarschijnlijk de laatste keer is dat ze elkaar een knuffel geven en hij opent zijn armen.
Meteen valt Matthy er in, zijn tranen doorweken Robbie's shirt- Matthy's shirt die hij eerder vandaag uit zijn kast had gestolen.
Na een aantal seconden, ongeveer dertig trekt Robbie terug. "Ik hou van je, onthoudt dat, Matthyas."
"Ik hou ook van jou." Fluistert Matthy terug, bijna onhoorbaar.
Robbie laat hem compleet los en staat op van de bank, zijn autosleutels pakt hij van de kast en hij trekt zijn jas aan bij de kapstok.
Pas in de auto laat Robbie zijn eigen tranen gaan die hij de hele tijd met moeite binnen heeft gehouden.
Het is nu officieel klaar tussen hun.
-
a/n
sorry stuur maar tikkie voor therapie
JE LEEST
STIEKEM || mabbie
Fanfiction"Ik wil alles, maar dan ook alles met je delen zonder dat iemand het ziet." Matthy en Robbie hebben nu al twee jaar een relatie. Alleen weet niemand het. Ze zijn bang voor de reacties van de mensen om hun heen. En dus zijn ze stiekem met elkaar bez...
