𝐊𝐚𝐲𝐢𝐩 𝐑𝐮𝐡𝐥𝐚𝐫 | itafushi

Yeniden Doğuş

---

Itadori, gece yarışlarının ardından eve döndüğünde, kafasında birçok düşünceyle doluydu. Arkadaşlarıyla yaşadığı keyifli anlar, onu hem mutlu etmiş hem de içsel bir kararsızlıkla bırakmıştı. Zaman makinesini çalıştırmak, diğer evrene gitmek ve her şeyi geride bırakmak mı, yoksa sıradan hayatına devam etmek mi arasında kalıyordu.

O gece yatakta uzanırken, içindeki savaş devam ediyordu. Bir yandan arkadaşlarına her şeyi anlatıp onlardan destek almanın doğru olacağını düşünüyordu. Ancak diğer yandan, bu kararın sonucunun ne olacağını bilmediği için endişeleniyordu. Ayrıca, onların bu kadar karmaşık bir durumu anlamalarını sağlamak da zor olabilirdi.

Sabah olduğunda, hala kararsızdı. Arkadaşlarıyla bir araya geldiğinde, onlara duygularını paylaşmak istediğini hissetti, ancak bir taraftan da onların endişelerini ve belki de korkularını artırabileceğinden endişe ediyordu. Sonunda, kendi içinde bir karar veremediği için sessiz kalmayı tercih etti.

Gün boyunca, zihnindeki çekişmeyi gizlemeye çalışarak günlük rutinine devam etti. Ancak, akşam olduğunda, artık içindeki bu karmaşık duyguları daha fazla saklayamayacağını hissetti. Arkadaşlarıyla bir araya geldiğinde, onlara duygularını açıklama kararını verdi.

Arkadaşları, Itadori'nin duygularını anlayışla karşıladılar. Destekleyici sözlerle ona cesaret verdiler ve onun arkasında olduklarını belirttiler. Bu destek, Itadori'nin içindeki kararsızlık duygusunu biraz hafifletti.

Sayuri: Ama itadorii gerçekten yapmak istediğine emin misin

Haruki: Sadece gidip geliceğini söyledi birkaç saatliğine onu idare edebiliriz sayu

Sayuri: Hayır kafayı mı yedin bi metal yığınına ne kadar güvendiğinin farkında mısın!? ve nasıl bu kadar sakin kalabiliyorsun

Haruki: ha?

Sayuri: uff şundan bahsediyorum ihtimalleri değerlendir olduda makina bozuldu, gitti geri dönemedi işte o zaman ne yapıcaz bir öğrencinin bir anda ortadan kaybolması bizi nasıl bir durumun içine düşürür?!

İtadori: Sayuri şey aslınd-

Sayuri: Hayır itadori sen sus sende çok dikkatsizsin evet seni desteklediğimi söyledim ama böyle bir şey olursa naparız

İtadori: Sayuri anlamıyorsun-

Sayuri: Hayır ben gayet iyi anlıyorum sen iyi anlamıyorsun hem nereye gidiceğini bile bilmiyoruz-

Haruki: SAYURİ ONLARI HALLETTİK

Harukinin bağırması üzerine sayuri yüzünde "ha" diye bir ifadeyle harukiye baktı.

Haruki: *nefes verir* işte bu yüzden dinlemeyi öğrenmelisin. itadori bunca zamandır asıl zaman kavramı üzerine çalışıyordu orda geçen zaman burdan daha hızlı işleyecek tabi nereye gidiceğini hala bilmiyoruz :D

Sayuri: Haa o zaman denemeye değer sanırım..

---

Sayuri ve Haruki itadoriye sıkıca sarıldı. sayuri'nin gözleri doluydu.

İtadori: Merak etmee bozulması imkansız nerdeyse.

Sayuri: Böyle diye diye görcen ananın amını tersten

Sonunda, Itadori, cesaretini toplayarak zaman makinesini çalıştırdı ve diğer evrene ışınlandı. Arkadaşları ve sıradan hayatı geride kalmıştı artık..

---

Itadori, bilinmeyen bir dünyanın ortasında, bir ara sokağın sessizliğinde belirir. Soğuk rüzgar saçlarını okşarken, etrafındaki görüntüleri ilk kez keşfeder. Etrafındaki binaların düşündüğü kadar garip görünmediğine şaşkınlıkla bakar. Sanki kendi dünyasından farklı değilmiş gibi gibi hisseder. Daha önce hiç görmediği bu sokak, ona hem tanıdık hem de yabancı gelir.

Yürüyüşü sırasında, dikkatini çeken bir parka doğru yönelir. Parkta sessizlik hüküm sürmeydi, ancak bir bankta oturan bir genç dikkatini çekti. "Çocuğun saçları diken gibi" diye düşündü.

Itadori parktaki banka doğru bakarken, adımlarını yavaşlattı ve bir an duraklattı. Bu onun hayatında yeni bir dönemin başlangıcı olabilir mi? Belki de bu, kaderin ilginç bir oyunudur.

Itadori, parktaki banka doğru yaklaşırken. Gözleri karşıdaki genç adamı taradı. Yavaşça yanına yaklaşırken, adımlarını biraz daha yavaşlatarak dikkatlice inceledi. Kafasında binbir soru dönüyordu: Nasıl yaklaşmalı? Ne söylemeli? İç sesi, bu karşılaşmanın önemli olduğunu vurgularken, aynı zamanda tedirginliklerini de artırıyordu.

Genç adamın yanına vardığında, sadece bir adım kadar yaklaşıp sessizce durdu. Karşısındaki adamın ilgisiz bir şekilde ona baktığını hissediyordu. "Merhaba," dedi nihayet, kısık bir sesle. "Ben Itadori. Seninle tanışmak istedim."

---
oy vermeyi unutmayın <3