"എന്റെ കൂട്ടിടെ കു‌ടെ ഓണം കൂടിയിട്ടുണ്ടോ ഇത്രയും കാലം, അവളുടെ ഒരു പിറന്നാൾ..... നമ്മളെ വസുവിൽ നിന്ന് അകറ്റി നിർത്താനുള്ള നമ്മുടെ മക്കളുടെ "
"എന്റെ വിലാസിനി മതി നിർത്ത് നീ ഇവിടെ നിന്ന് പറഞ്ഞു എന്ന് വെച്ച് ഒന്നും ഉണ്ടാവാൻ പോണില്ല."
മാധവ് വിലാസിനിയെ സമ്മാധാനിപ്പിക്കാൻ എന്നവണ്ണം പറഞ്ഞു.
"ഒന്ന് പോ മാധവേട്ടാ....വസു നമ്മൾക്ക് വിഷമം ആവണ്ടാ എന്ന് വെച്ച് അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞതാ എനിക്കറിയാം എന്റെ കുട്ടിടെ വിഷമം"
"അത് എനിക്കും അറിയാം പക്ഷെ എല്ലാ വർഷത്തേയും പോലെ അല്ല ഈ വർഷം .ഞാൻ ഹാപ്പി ആണെന്നേ....എന്റെ കുഞ്ഞിനെ അവളുടെ കിച്ചു ഏട്ടന്റെ കു‌ടെയാ ആക്കിട്ട് പോണേ.അവൾ നമ്മളെ മിസ്സ് ചെയ്യാനുള്ള ഒരാവസരം കൊടുക്കില്ല അവൻ ,നീ നോക്കിക്കോ".
അത് പറഞ്ഞ് അവസാനിപ്പിക്കുന്നത് മുൻപ്പ് വസുവിന്റെ പൊട്ടി ചിരി അവിടെ മുഴങ്ങി.
" അമ്മാ....കിച്ചു ഏട്ടൻ എന്നെ ഉ.."
കാശി വേഗം അവളുടെ വായിൽ അവന്റെ കൈകൾ വെച്ചു.
"മിണ്ടാതിരിയടി...🤫".
അവൻ മെല്ലെ പുറകിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടു തങ്ങളെ ഉറ്റുനോക്കി നിൽക്കുന്ന വിലാസിനിയെയും മാധവിനിയെയും.ഒരു വളിച് ചിരി അവർക്ക് സമ്മാനിച് അവൻ മുകളിലേക്ക് കയറി .പോകുന്നതിനിടയിൽ അവളെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കാനും അവൻ മറന്നില്ല.അവൾ മെല്ലെ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി.
"എന്നെ കുറിച്ചോർത്ത് വിഷമിക്കണ്ട ആ പോയത് എന്റെ കു‌ടെയില്ലെ"
"അതാണ് ഇപ്പോഴത്തെ എന്റെ പേടി."
"അച്ഛൻ എന്താ പറഞ്ഞേ..?".
കാശി ഒരു ചമ്മിയ ചിരിയോടെ മുകളിലേക്ക് പോകുന്നത് നിർത്തി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
" നീ നിന്ന് ചമ്മണ്ട ,എന്റെ കൂട്ടിയെ ഇങ്ങനെ സന്തോഷമായി കണ്ടാമതി.എനിക്കറിയാം ഈ സമയവും എന്റെ വസൂട്ടി ചിരിക്കൂന്നേൽ അതിന് കാരണം നീയാന്ന് എങ്ങനെയാടാ ഞാൻ അതിന് നന്ദി പറയാ. "
അതൊന്നും വേണ്ട അച്ഛാ എനിക്കൊരു വാക്ക് തന്നാ മതി നിങ്ങൾ മടങ്ങിയെത്തിയാൽ ഉടൻ എനിക്ക് തരോ എന്റെ പാറൂസിനെ..മറ്റു പലർക്ക് വേണ്ടിയെങ്കിലും എന്റെ കൈ കൊണ്ട് ഒരു മഞ്ഞ ചരടും ആലില താലിയും അവളുടെ കഴുത്തിൽ ചാർത്തണം എനിക്ക്. "
