BATAKLIK

7. BÖLÜM

LARA BOZKURT

Sabah erkenden uyanıp eşyalarımı hazırladım. Adanaya uçakla gidecektik. Orada kalacağımız yeride ayarlamıştık. Aslında oradaki evimizi satmamıştık fakat o eve tek başıma girecek cesareti kendimde bulamıyordum. Ablamsız o eve girmek istemiyordum.

En az sesle aşağı inmeyi başarmıştım. Ablamlar daha uyanmadığı için ses yapmamaya çalışıyordum. Araba bindim, ilk öncelikle Ecrin'i aldım sonra Bekir'i alıp havaalanının yolunu tuttum.

"Lan konser biletlerini ayarladın değil mi?" Dedi Ecrin.

Bugün akşam en sevdiğimiz grubunun yani Dolu Kadehi Ters Tut'un konseri vardı Adana da. Ona gidecektik.

"Evet hallettim." Dedi Bekir.

"İnşallah yakalanmayız." Dedi Ecrin.

"Mobese Nebahat'a yakalanmadığımız sürece sıkıntı yok. Ablam mahalleden bir tek onunla konuşuyor." Dedim. Nebahat teyze mahallenin mobesesiydi.  Ne olmuş, kim ne yapmış her şeyi bilirdi.

"Ya sanki konuşmasa Nebahat teyze Sinem ablaya söylemeyecek." Dedi Bekir.

"Haklısın, arar söyler. Beklerim ondan." Dedim.

En sonunda havaalanına varmıştık. Arabayı burada bırakacaktık. Eniştem daha sonra gelip alacaktı. Eşyalarımızı alıp içeri girdik. Gerekli olan kontrolleri yaptıktan sonra valizlerimizi teslim edip uçağa bindik.

Biz Ecrinle yan yana oturuyorduk, Bekir ise önümüze oturmuştu.

"Lan Berk'in tayfasıyla karşılaşırsak ne olacak?" Dedi Ecrin.

"Ne olabilir? Onlar bize karışmadığı sürece bir şey olmayacak." Dedi Bekir.

Berk denilen şahsiyet benim eski sevgilimdi. En yakınım sandığım Cerenle yatıp kalkıyordu. Onun tayfasıyla çok iyi anılarımız yok.

Onun tayfasında Okan diye biri vardı. Ecrin ile sevgililerdi. Fakat, o Ecrin'i Ayda ile aldatmıştı. Ayda da yine onların tayfasındandı.

Ceren de Ayda da çakma platin sarılardı. Onlara gram sarı saç yakışmıyordu. Birde platin sarı yapmışlardı.

"Emin'i arayın onunla mahalleye gitmeden buluşalım." Dedi Bekir.

Emin, kardeşimiz gibi biriydi. Bizden 5 yaş küçüktü. Ne zaman başı sıkışsa bize danışırdı, yardım alırdı. Ablası, ağabeyi gibi görürdü bizi.

"Tamam, ararım uçaktan inince cafe'de buluşuruz." Dedim.

Sabah çok erken olduğu için üçümüzünde uykusu vardı. O yüzden susup uyuduk.

3 saat sonra...

İnmemize 20 dakika cıvarı vardı. Ecrin ve Bekir daha uyanmamıştı. Tabii ben dururmuyum? ASLA!

"Lan kalkın yanlışlıkla Van'a gelmişiz." Dedim ve onları dürttüm.

"Ne?" Diyerek uyandı Ecrin. Uykunun etkisi ile etrafa mal mal bakmaya başladı.

"Nereye gelmişiz?" Dedi Bekir. O da aynı Ecrin gibi mal mal bakışlar atıyordu.

"Van'a gelmişiz. Uyuya kaldığımız için inememişiz." Dedim.

"Lan uyandırsaydın ya." Dedi Bekir.

"Gerizekalı sence Adana uçağında nasıl Van'a gelebiliriz? Taşak geçiyor." Dedi Ecrin.

Çok çabuk anlamıştı. Sinirimi bozdu bu durum çünkü Bekir'in mal ifadesini çok az görebilmiştim.

"Beynim sıfırlandı lan. Uyku mahmuru oluşumu kullandın. Hain." Dedi Bekir.