R18 (skip this if you're uncomfortable with some scenes)
Kabanata 37
"Why can't you answer me?" He stepped closer. "B-Bakit, Chen? Because I'm right! Anak ko, diba?"
Nanginginig si Axel. His eyes were reddened and he's trying to calm himself down.
I bit my lower lip hard that it almost bleed.
"Yes..anak natin." I admitted slowly.
Alam kong alam niya na pero nang sandaling pakawalan ko iyon ay mas lalo lamang siyang nanghina.
He shut his eyes tightly and covered his mouth like he was trying to stifle his sobs. My eyes softened.
"Axel.."
"Wala ka bang balak sabihin sa akin?" He asked huskily. "W-Wala ba, Chenny?"
He looked at me. Namumungay ang mga mata nito at halata ang mga luhang pilit niyang tinatago.
"M-Meron, sasabihin ko naman talaga..noong unang gabing nagkita tayo."
"B-Bakit hindi mo agad sinabi?" Humakbang siya palapit. "Were you having a second thoughts? Na baka hindi ako magiging mabuting ama? A-Anim na taon, Chenny..h-hindi ko man lang nalaman!"
I closed my eyes with his sudden outburst. Napaatras ako sa takot.
He saw it. "I-I'm sorry.." he cried. "I'm sorry.. I'm sorry baby."
Lumapit ito sa akin at hinawakan ang dalawang braso ko. Nag-init ang mga mata ko hanggang sa bumuhos ang mga luha ko.
"A-Alam mo bakit hindi ko sinabi? Kasi baka itaboy mo lang ulit ako! Na baka..ayaw mo na talaga sa akin! A-Ayaw kong iparamdam kay Callista na ayawan siya ng ama niya! Ayaw kong iparamdam 'yon!" I paused to breathe.
"Yes! Wala akong balak na hanapin ka pa at aminin sa'yo na may anak tayo! Pero si Calli..she looked for you! Hinanap ka niya sa akin..at masakit na kinailangan ko pang magsinungaling para lamang kumalma siya.." I sobbed. "K-Kinailangan ko pang magsinungaling at sabihin na hindi mo alam na umalis ako, na mahal mo ako...na hahanapin mo kami! Na sigurado akong..kung alam mong buntis ako ay hindi mo ako hahayaang umalis!"
His eyes softened. Maingat niya akong hinawakan. "I-I'm sorry, sorry...I'm sorry, baby. I'm sorry.."
He took my hands on his lips and kissed it tenderly.
"K-Kasalanan ko lahat. I'm sorry. It was my fault. Patawarin mo ako, Chen...Chenny," his lips were trembling while kissing my hands.
"Walang araw at gabi na hindi ka sumagi sa isip ko, A-Axel..na sana naroon ka kapiling namin..na sana ikaw ang nag-aayos kapag may nasisira sa bahay..na sana naroon ka kapag.. hindi ko na kinakaya," humagulhol ako.
Mabilis akong niyakap ni Axel at halos ibaon na ang mukha niya sa leeg ko. Nanghina ako at muli lamang bumuhos ang mga luha.
"S-Sana naroon ka sa tabi namin, ..t-tiyak akong hindi ako matatakot sa bawat araw na daraan, dahil alam kong nariyan k-ka..sana n-nasubaybayan mo k-kami." I closed my eyes tightly. "I was hoping that one day, you'll find us, Axel..na iuuwi mo kami..na h-hindi mo naman siguro ako kinalimutan, na..baka hinahanap mo siguro ako.."
Lalo lamang siyang nanigas habang nakayakap sa akin. Natigilan lamang ako nang maramdaman ang mainit na tumutulo sa may leeg ko. I was stunned. He's crying.
Umuga ang dalawang balikat nito at mahigpit ang hawak sa baywang ko.
"P-Pero hindi 'yon nangyari, k-kung hindi pa ako lumuwas, h-hindi tayo magkakapanagpo.."
