11:
“Sigurado ka ba na mag Manila ka? Edi magkalayo na kayo ni Maria n’yan. . .” my dad said in the other line.
I immediately rolled my eyes and hissed while Maria kept wiggling her eyebrows — convincing me to change plans already. I sighed, “Nag promise na ako nila Rowena, dy.”
I saw dad sighed and looked at his phone completely facing us. “Okay then, if that’s what you want. Ibaba ko na ’to, tell your mom that I called you, ’kay?”
I nod. Nung nababa na ni daddy ang tawag ay lumingon agad ako ni Maria na ngayon na naka bihis na at ako lang ang hinintay niya. Nag plano kami na mag jogging pero dahil tumawag si daddy ay medyo natagalan kami.
“Teka lang. . .” I said. Mabilis kong nilock ang pintuan at nagpaalam sa bodyguard ko na mag jogging lang kami. Mabuti at hindi na siya nagtanong at hinayaan nalang kami.
Inangat ko ang ulo ko at nakita na unti-unti nang umaangat ang araw. Kinuha ni Maria ang cellphone niya at hindi niya pinalampas ’yon, she even took a stolen shot with me — i just shrugged my shoulders because she got the best angle of me.
Nung nalibot na namin ang buong kanto sa barangay namin ay napag-isipan namin na dumaan sa highway no’ng sumapit na ang alas sais sa umaga. People already rising up, some of the vendors are already in the street, some are already waiting for the jeeps, while some are already eating their breakfast.
Napaangat ang sulok ng labi ko nung nakita ko ang bagong bukas na coffee shop at hinatak si Maria. Nakisalamin pa kami ro’n dahil ang kinis pa no’ng glasses nila at bagong-bago.
“This reminds me of April’s pastry shop. . .” Maria mumbled.
“Kaya nga e, mas refreshing dito kasi parang nature themed, puro kasi green at andaming halaman,” i said surveying the whole area. Maria just shrugged her shoulders and opened the door, mabilis akong napapikit no’ng na-amoy ko agad ang mabangong aroma ng kape.
I smiled widely but when I finally entered the shop it immediately vanished.
There — Prince Arlo Acenas — raising his brow while looking at us. Naka apron ito na blue while he have white polo underneath and black slacks, naka cap din ito na blue at siguro ito ang uniform sa shop. Inangat ko rin ang kilay ko at nagtitigan pa kami ng ilang oras mabuti at natigil na no’ng umusal si Maria.
“Arlo?” she immediately tilted her head. “Uy! Ikaw nga. . .”
“Obvious naman,” he scoffed. I immediately hissed, hindi ko alam kung may galit Ito sa akin o sa kay Maria!
Maria immediately chuckled and whispered to me, “Siya ’yong kaibigan ni Ezra na crush ko dati. . . kaso hindi ako type kaya in-uncrush ko.”
Binaling ko agad ang atensyon ko kay Arlo na naglilinis nang table ngayon — completely ignoring us. Talagang pokus talaga ito sa kanyang trabaho dahil may mga pumapasok ay hindi man lang niya binati.
Hindi naman siya naka-simangot kasi wala namang ekspresyon ang kanyang mukha. Hindi naman natin siya masabihan na galit dahil talagang kalma lang ito at pwede na nga i-cover sa isang magazine dahil gwapo naman talaga siya.
He could pass as one of the pretty boys here in this world. Ang kanyang maputlang at parang gatas na balat ay bumagay ito sa kanyang singkit na mata, matangos na ilong at mapupulang labi. I mean, i’ve been attracted with multiple boys back then, naalala ko pa na nabaliw ako ni Treyson dahil sa taglay na kagwapuhan no’n. . . pero seeing Arlo now in a civilian clothes could surpassed Treyson.
“Gwapo ’no?” Maria teased while still looking at the menu.
I rolled my eyes, “Iba type n’yan. . .” I said — still looking at Arlo who keep wiping the table. I remembered him confessing to me that he liked Zowen. Parang may tumubo naman na-inis sa kaloob-looban ko no’ng naalala ’yon.
