12:
Rowena Castillo: Wait nag date kayo ng boyfriend mo? ’Yon ba ’yong inistory mo no’ng isang araw?
My mouth immediately formed a tiny smirk before I stretched my fingers to reply to her text.
Reina Ashley Castillo: nope. may nag-bigay lang sa akin.
Rowena Castillo: Sino? manliligaw mo?
Reina Ashley Castillo: hindi manliligaw pero patay na patay sa akin
Napailing ako roon habang natatawa sa naging usapan namin ni Rowena. Hindi naman Ito nagtanong ulit ngayon na nakita ko na hindi na siya nag-online.
Ang ginawa ko lang buong araw ay nagmukmok sa loob ng kwarto ko dahil umuwi na si Maria. I also spent my weekdays contacting Ezra and April in Japan, debut birthday ni April pero hindi manlang ito maka-uwi dito sa Pilipinas kaya ang sabi niya ay babawi siya pagka-uwi niya.
“Rei, busy kaba. . .”
Napalingon agad ako sa pintuan at binaba ang cellphone ko no’ng nakita ko na umuwi na si mama. She still even wore a corporate attire. Mabilis ako napatayo at binuksan ang pintuan ng kwarto ko para makapasok siya ng tuluyan. My forehead immediately creased when I saw her holding a white letter envelope.
“Pwede ba makisuyo, nak. Pakibigay naman ’to ni Zowen. . .” she said. I looked at her straight from the eyes and even tilted my head. She immediately sighed, “Kailangan lang nila ng pera ngayon. . . na admit ang Lola Paging. . .”
Mabilis kong inabot ang envelope at ngayon ay inaalala na si Lola Paging. She’s very sweet, when i’m with her I experienced a grandparents love that i’ve never been experienced before. I haven’t met my grandparents. . . sa mother side ko ay wala na. . . habang sa father’s side ko ay nasa states ngayon.
But I just laughed with the thought because it’s my first time seeing my mama acting like that, alam ko na mabait naman si mama at handang tumulong pero ngayon ay nakisuyo pa ito sa akin. . . siguro ay sila pa ni Uncle Gardo.
Napabuntong hininga ako habang inayos ko ang cap ko at pumasok na tuluyan sa shop. I wore a blue skinny jeans and black leather jacket.
Nilibot ko agad ang buong lugar at naghahanap ng staff na pwede pagtanungan kung saan si Zowen ngayon. They all looked busy that’s why it’s hard to approached them, I have left no choice but to sit one of the table and order some.
Nung lumapit na ang mag-asikaso para sa order ko ay mabilis agad ako ngumiti at tinanong kung hindi ba busy si Zowen ngayon. Mabuti at tinawag niya agad ’yon at nasa harap ko na siya ngayon na tahimik. Naka clip na ang kanyang bangs dahil siguro ay sagabal ’yon sa trabaho niya habang naka bun naman ang buhok niya. She’s even wearing an eyeliner and light eyeshadow that it made me creep out. But i’m not going to lie that. . . it suits her.
Mahina kong nilapag ang envelope sa harap niya at agad na pinag-krus ang mga kamay ko. “Pinabigay ni mama. . .”
Mabilis niyang tinignan ang laman no’n at nanlaki ang kanyang mga mata at mabilis na binalik niya sa harap ko.
“Hindi ko matatanggap ’yan. . .” she said in a low voice.
“Hindi naman ikaw ang taganggap. Kailangan ito ni Uncle Gardo. . . at saka galing ni mama ’yan. . .”
She immediately shrugged her head. “Hindi na talaga kailangan, Rei. . .”
I blinked twice of what I heard. I think it’s my first time hearing my nickname from her mouth and it’s kind of frustrating that it sounds good to hear. Mabilis kong pinadusdus papunta sa harap niya ang envelope at sinamaan siya ng tingin.
