ကို့ ကို အတော်ကြာတဲ့ထိ မတွေ့ရပါ။ပန်းစည်းများကတော့ မပျက်ရောက်လာသည်။ကုတင်က်ုလဲ လွင့်ပစ်လိုက်ရပီူ အိမ်ကိုလဲ သောအသစ်ဝယ်ခတ်ထာူရသည်။အပြင်သွားတိုင်း အန်တီ့ကို မှာခဲါပီး သွားရသည်။ကို့ ကို ဘယ်မှာမှမတွေ့တော့ပါ။မိုးမှာတွေ့ခဲ့တဲ့ ကိုက ဆောင်းနံနက်ခင်းမှာ ရောက်လာမလား နေ့တိုင်းမျော်နေမိသည်။အချိန်ပိုင်းတေက အရင်ကထပ် ပိုပင်ပန်းနေသလိုဘဲ။
“သမီး ပြန်ရောက်ပီလား”
“ဟုတ်!”
“သမီးမှာ အမရှိတာလား”
“ရှင်!??”
“အပေါ်မှာ သမီး အမပါဆိုပီးရောက်နေတယ်။အမရှိလို့လားဆိုတော့ ဝမ်းကွဲတဲ့”
“ဟုတ်လား!!”
နန်းေြခလှမ်းတေက ကို ရှိများလားဆိုပီး ထိန်းချုပ်မရ ပြေးနေမိသည်။
တံခါးကို အတင်းဖွင့်မိလိုက်သည်။အရှေ့မှာလဲ သော့ အသစ်ကို ရိုက်ဖျက်ထားသည်။
“ပြန်လာပီလား အချိန်ပိုင်းအလြပ်က”
“ဟင် ကို!!”
ပြေးဖက်မိသည်။
“ဟော သူဘဲပြန်ဆိုပီူ ခုသူဘဲလွမ်းနေတယ်”
“ဟင် မလွမ်းပါဘူး”
နန်းရှက်သွာူသည်။မဖက်တော့ဘဲ ခေါင်းလေးငုံ့နေသည်။
“အချိန်ပိုင်းအလုပ်ရှိမှန်းဘယ်လိုသိတာလဲဟင်”
“ဟင်း။လွယ်လွယ်လေးပါ နန်းလို သာမာန်ကောင်မလေးတယောက်ကို စုံစမ်းထောက်လှမ်းဖို့ဆိုတာ ချိးကျူးသင့်တယ် ကို့မှာ မအားတဲ့ကြာူက စုံစမ်းထားရတာ”
“အော် သိခိင်မေးလဲဖစ်တာဘံ”
“မပြောဘဲသိနေတော့ မတော်ဘူးလား”
“တော်ပါတယ် တော်ပါတယ်”
“ဗိုက်စာတယ် ညစာ”
“အင်း ခနစောင့်ပါလာူ အန်တီကိုဒီညတော့ အမနဲ့စားမို့ဆိုပီူ သွားပြောလိုက်အုတ်းမယ်”
“ရပါတယ်”
..........
ပြန်လာတော့ ကို က ဝင်ချက်နေသည်။
“ဟင် ကို ချက်နေတာလာူ”
YOU ARE READING
My Baby girl is my flashlight ✨
Romanceဒုစရိုက်သမားမို့ မင်းချစ်နိုင်ပါ့မလား နန်း...??
