............
မနက်ရောက်တော့ ကို့ကိုမတွေ့တော့ပါ။ဘယ်ချိန်ထွက်ထွင်သွားလဲဖမ်းမမိပါ။စာရွက်လေးတခု စားပွဲပေါ်တွင်တွေ့သည်။
“ဒီည ကို လာမယ်နော် ကိုယ်ပေးတဲ့ ဝိုင်းဆက်လေးဝတ်ထာူပါ။”
နန်းလဲ အမြန်ရေချိုးပီး ကျောင်းသွားသည်။ကျောက်းက ပြန်လာတော့ အချိန်ပိုင်း ဒီနေ့ အချိန်ပိုင်းက ောနက်ကျသည်။ပိငက်ဆံလက်ထဲလိုနေတာမို့ ဟိုတယ်မှာ နှစ်နာရီ ပိုလုပ်ခဲ့သည်။ပြန်ရောက်တော့ ကိုယ့်ကိုတြွေသည်။ညစာချက်နေသည်။
“ကို ရောက်နေပီလား”
“အိူ ပြန်ရောက်ပီလား ရေမိုးချိုးလေ ညစာမစားဖစ်တာကို ကို သွာူပြေားပေူမယ်”
“ဟုတ်!!”
.........
“အိမ်ရှင်တို့”
“လာပီ!”
“...”
“အော် နန်းအမလား”
“ဟုတ် !!”
“ဘာကိတ်စလဲ သမိး”
“နန်းဒီညလဲ သမီးနဲ့ညစာစားဖစ်မယ် အန်တီ။ပီူတော့ ဒီမှာ!!”
“အော် အေူ ဘာလဲသမီး”
“အိမ်ငှားခပါ ဒီလု အိမ်ငှားခ”
“အော် အေး သူက အမရှိတယ်မပြောဘူးဘူးနော်”
“ဟုတ်ပါတယ် သူက အဲ့လိုဘဲ”
“အော် ”
“သွားပီနော် အန်တီ”
“အေးအေး သမီး!”
.............
ပြန်ရောက်ောတ့ နန်းက ဝိုင်းဆက်လေးဝတ်ထားသည်။ဖြူဖွေးနေသော ပေါင်လေးတေက သွေးကြောစိမ်းစိမ်းလေးတေတောင်မြင်ရသည်။ကြိုးတချောင်းထဲမို့ သူမ မလုံခြုံသလိုခံစားနေရသည်ထင်သည်။ဟိုကုတ်ဒီကုတ်နှင့် ရင်ဘက်အောက်မှာ သရေကြိုးနဲ့ အရှုံ့ လေးရှိပီး အောက်ပိုင်းတေးက ကားသွားသည်။အရမ်းလိုက်သည်။ချစ်စရာလေးပါ။
“ကို အကွေးတော်တာဘဲ နန်းနဲ့လိုက်လိုက်တာ ပန်းရောင်လေးဆိုတော့ အသားလေးဟပ်နေတာဘဲ။”
“နန်းကတော့ မနေတက်ပါဘူး။တမျိုးကြီူဘဲ”
“မနေတက်လဲဝတ်”
YOU ARE READING
My Baby girl is my flashlight ✨
Romanceဒုစရိုက်သမားမို့ မင်းချစ်နိုင်ပါ့မလား နန်း...??
