အပိုင်း ၅၅၅ နဂါးမင်းကြီးရဲ့သမီး ဝင်စားတာလား?
ယခုအခါ၌ လူတွေက ရေကူးဝတ်စုံတွေ ဝတ်ဆင်လာကြပြီမို့ ပိုအဆင်ပြေသွားသည်။ အရင်က ပုလဲရှာသူတွေဟာ ပင်လယ်ထဲ၌ ကိုယ်တီးလုံးနဲ့သာ ရေကူးလေ့ရှိကြသည်။ တကယ်လို့ အဆိပ်ရှိတဲ့ ပင်လယ်မြွေတစ်ကောင် ကိုက်တာခံရပြီး အချိန်မီ မကယ်တင်နိုင်ဘူးဆိုလျှင် အသက်ဆုံးရှုံးကြရတာ များသည်။ အဆိပ်ရှိတဲ့ ရေခူတွေကိုလည်း ပင်လယ်ထဲမှာ မကြာခဏ တွေ့ရတတ်သည်။ အကယ်၍ ရေငုပ်သမားတစ်ယောက်က ရေခူတွေရဲ့ လက်ချောင်းတွေကြောင့် ဒဏ်ရာရသွားခဲ့ပါက ကုသရန်အတွက် ဆေးကောင်းဝါးကောင်း မရှိပေ။ အဲ့ဒီနောက် ဒဏ်ရာက ပြည်တည်ကာ ပုတ်လာပြီး လူနာကို ပြင်းထန်တဲ့ နာကျင်မှုတွေ ခံစားရစေသည်။ ကံဆိုးပြီး ပိုမို ပြင်းထန်တဲ့ဒဏ်ရာ ရသူတွေကတော့ အသက်ပါ သေဆုံးနိုင်သည်။
ဒါ့အပြင် ရေထဲမှာ ပုလဲရှာရေငုပ်တဲ့သူတွေက လှေပေါ်မှာ ကျန်ခဲ့တဲ့ လူတွေနဲ့ ကောင်းမွန်တဲ့ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု ရှိရန်လည်း လိုအပ်သည်။ သို့မှသာ သူတို့ကိုယ်ပေါ်တွင် လှေနှင့် တွဲချည်ထားတဲ့ ကြိုးကို လှုပ်လိုက်သည်နှင့် အပေါ်မှ လူတွေက တုန့်ပြန်မှာဖြစ်သည်။ လှေပေါ်မှ လူတို့ရဲ့ တုန့်ပြန်မှုက နှေးလွန်းနေမယ်ဆိုလျှင် ရေငုပ်သမားက ရေထဲမှာ အသက်ရှူကြပ်ပြီး သေဆုံးနိုင်သည်။
ရေငုပ်သမားတွေ ဂရုစိုက်ရမည့် အန္တရာယ်များက ထိုအရာတွေတင် မကပေ။ တစ်ခါတရံ လှေပေါ်မှ လူတွေက ကြိုးကို ရစ်တင်လိုက်တဲ့အခါ အဆုံးမှာ လူမပါတော့ဘဲ ကြိုးပြတ်နေတာကို မြင်ကြရသည်။ ဤသည်က ရေငုပ်သမားဟာ ရေအောက်ရေစီးကြောင်းတွေထဲ မျောပါသွားတာမျိုး ဒါမှမဟုတ် ရေအောက်ဝဲဂယက် တစ်ခုထဲ ပျောက်ကွယ်သွားတာမျိုး ဖြစ်သည်ဟု ဆိုလိုသည်...
ထို့ကြောင့် ကျွမ်းရှောင်မော့က ဒီပုလဲရှာပြိုင်ပွဲကို ဝင်ပြိုင်သည့်အတွက် ယွီရှောင်လျန်တစ်ယောက် အလွန်အမင်း စိုးရိမ်သောကရောက်နေတာ အံ့ဩစရာမရှိပါပေ။
လက်ရှိမှာတော့ ကျွမ်းရှောင်မော့ရဲ့ကံက သိပ်မဆိုးဘူးဟု ပြောလို့ရနိုင်သည်။ သူက အကြိမ်များစွာ ရေငုပ်လိုက် ပြန်တက်လာလိုက်နှင့် လှပတဲ့ ပုလဲကမာ အနည်းငယ်ကို ကောက်ယူနိုင်ခဲ့သည်။ နေ့လည်စာစားချိန်မှာတော့ ဒီ 'ပုလဲကန်'လေးထဲ၌ ကမာခရုတွေ အတော်လေး စုဆောင်းရရှိထားလေပြီ။ မွန်းလွဲချိန်၌ သူ့အုပ်စုက တခြားနေရာတစ်ခုဆီ သွားခဲ့ပြီး အသင့်အတင့် ပြန်သယ်လာနိုင်ခဲ့သည်။
