Mahallenin İmamı - Yarı Texting ( TAMAMLANDI )

21. bölüm

Selamün aleyküm,

Nasılsınız iyi misiniz ? Ramazanın son günü bugün.
Açıkçası ramazanın nasıl geçtiğini pek anlamadım.
Bir tarafım hep eksik olduğundan.
Hissetmedim bile.
İnşallah ramazan hepiniz için güzel geçmiştir.
2 bölüm sonra bitiricem.
Karar aldım.
Ama özel bölümde yazmaya çalışacağım.
Özel bölümle beraber 25 bölüm diye düşündüm...

Haydi bismillah...

____________

Elif'ten

3 gün geçmişti.
Ecre'nin kaybolduğu gün ile bugün tam 3 gün oldu.
Gelecek en ufak haberi bekliyorduk.
Herkes harap olmuştu.
Ecre herkese acı çektiriyorsun...
Balkondan gözlerim yaşlı bir şekilde kapıya gelecek kişileri görmek için oturuyordum.
Kapıya ilk ben koşayım.
İlk ben gelecek iyi haberi duyayım.
Ben herkese haberi vereyim.
Zikir çekip duruyordum.
Dudaklarım kurumuştu.
Ramazanın son günü idi.
Bitiyordu. 
Yarın bayramdı.
Ama hiç kimse bayram havasında değildi.
Gözlerimden yaşlar tek tek döküldü.

Hâlen bir haber yok bir çıt yok...
Biraz daha balkonda oturdum.
Kapıya gelen Osman abi'yi ve Emrah amca'yı gördüm.
Diğerleri'de orda arkalarından hızla onlara yetişmeye çalışıyordu.
Evin kapısı çalınca hızla kalktım.
Kapı açılınca Osman Abi ve Emrah amca hızla eve girdi.
" Bir odayı boşaltın. "
Oturma odasını boşalttılar ardından Hülya teyze ve Ezgi ile odaya girdiler kapı açıktı.
Arkalarından gelenlerde içeriye girmişti.
Ahmet'e baktım.
Bana bakmıyordu.
Osman abi konuşmaya başladı.
" Ecre'yi bulduk. "
Hülya Teyze derin bir iç çekti.
Diğerleri'de
" Çok şükür Rabbime... Nerde kızımız Emrah... Ezgi hadi ablana kıyafet ayarla annecim. "
Ezgi gülümseyerek yerinden kalktı tam çıkıcaktı Emrah Amca izin vermedi.
" Kızım gel otur. "
Bir süre sessiz kaldılar en son Ezgi dayanamadı.
" Baba ne oluyor ? "
Emrha amca ağlayarak konuşmaya başladı.
" İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn..."
Hülya Teyze ağlamaya başladı.
Hıçkırıklar tüm evi doldurdu.
Ezgi sessizdi.
Osman abi'de ağlıyordu.
Hepsi ağlıyordu.

Kızlara baktım.
Onlarda ağlıyordu.
Diğerlerine baktım.
Onlarda.
Ömer Abi'ye baktım.
Gözleri kıp kırmızıydı.
Bir den o da ağlama başladı.
İbrahime baktım.
O da kıp kırmızı gözlerle Ecre'nin odasına bakıyordu.
Herkes harap olmuştu.
Ahmet'i gördüm.
Yanına geçtim hemen.
" Doğru mu diyorlar ? "
Yüzüme bakmadı. Yere bakmaya başladı.
Kendimi durduramıyordum.
Kendine gel Elif...
Kendine gel...
Babamı gördüm.
Hemen yanına gittim.
" Baba Yalan söylüyorlar deme ? "
Kimse ses etmedi.
Herkes ağlıyordu.
Herkes perişan hâlde idi.
Neler oluyor?

✨

Morgun kapısına geldik.
Boş boş soğutuculara bakıyordum.
Hangisinde arkadaşım vardı ?
Hangisinde günler önce yanımda olan kardeşim vardı ?
Babam sol tarafta ki soğutucuya yaklaştı.
En alttakinin kolunu tutup açtı.
Siyah poşette yazan isme baktım.
Ecre Güngör...
Fermuarı açtı.
Beyaz Bez vardı yüzü kapalı idi arkasına döndü, ardından yüzündeki bezin iki tarafını tutup yüzünü açtı.
Yüzüne baktım.
Gülümsüyordu.
Göz altları hafif mordu.
Dudakları pembe.
Yüzü hep beyaz olduğu gibi yine beyazdı.
Titrek ellerle yüzüne dokundum.
Hâlen sıcaktı.
Yumuşacıktı eti.
Yanaklarını öptüm.
Ardından Aysun da benim gibi titrek ellerle ona dokundu.
Alnında ki kanlarına dokundu.
Kurumuştu.
Bez alnının bir kısmını kapatıyordu.
Büyük ihtimal yaralarından akan kan oraya kadar ilerlemişti.

Filizde bizim gibi yanaklarını öpüp bir şeyler mırıldandı ona.
Son kez ona baktım.
Son kez ona baktık.
Yüzünü kapattı Filiz.
Ardından fermuarı çekti.
Siyah poşette en yakınımız vardı ama sesi çıkmıyordu.
Önceden kendi ağzı ile söylediği ismini bir kağıda yazmışlar ve onun bedeninin olduğunu belli etmişlerdi.
Morgdan çıktık.
Yürümeye başladık.
Mezarlığın orda geçerken Emrah amca ve Osman abi'yi gördüm.
Boş mezarın başından oturmuşlar kur'an-ı kerim okuyorlardı.
Ecre'nin kabristanı idi.
Anlamıştım.
Yarın yıkanacak öğle namazından sonra gömülecekti.
Zar zor yürüdük ve eve gittik.
Ecre'nin evinde yasin okunuyor.
Mahallelide sürekli hatim peşinde koşuyordu.
Yolda birbirimizin koluna girip yürüyorduk.

İlk Ecre'lerin evine daha sonradan kendi evlerimize gittik.
Yatağıma uzandım.
Zikir çekiyordum.
Yarın gömüldükten sonra hepsini bağışlayacaktım.
Ağlamaktan çok yorulmuştum.
En sonunda gözlerim kapandı...

✨

Beyaz elbiseli biri vardı önümde.
Beyaz bir eşarbı vardı kafasında.
Yavaşça arkasına döndü.
O tanıdık sima.
Ecre...
Karşımda duruyordu, gülümsemeye başladı.
Yanıma geldi.
Çok güzel yüzü bem beyazdı.
Hep olduğu gibi.
Gülümsemesi çok güzeldi.
Çok güzel kokular yayılıyordu etrafa, konuşmaya başladı.
" Nasılsın Elif ? "
Gülümsedim.
" İyiyim sen ? "
Gülmeye başladı seslice.
" Bende çok iyiyim, çok güzel bir yerdeyim.
Biraz oturdu sessizce.
" Canın çok yandı mı ? "
Sorduğum soru ile bana baktı.
" Hayır, hissetmedim bile. Çok güzel biri geldi yanıma. Etrafa güzel kokular yayılıyordu. Bana bakıp gülümsedi. Ondan sonra ben şehadet getirince gülümseyip beni olduğum yerden kaldırdı. Beraber yürüdük. Beni çok güzel bir yere getirdi. Ordan oturdum herkesle konuşup tanıştım... "
Biraz daha oturup kalktı.
" Gidiyor musun? "
Cevap vermedi.
Sonra arkasına döndü.
" Makamım yüksek... Üzülmeyin... "

✨

Kan ter içinde uyandım.
Ellerimi yüzüme götürdüğüm zaman yanaklarımın ıslak olduğunu gördüm.
Yüzümü sildim telefonumu elime aldım.
Kızlarla olan gruba girdim.

Ecre ile Ramazana Doğru

Elif : rüyamda Ecre'yi gördüm.
Makamım yüksek dedi.
Ben beyaz elbiseler içinde idi yüzü gülüyordu.

Aysunnnn : Bende gördüm dediğin gibi hemde Elif.

Somurtkan : Allah hayra çıkarsın bende aynı şekilde gördüm.
İnşallah makamı yüksektir.

Elif : hatta ölürken canın yandı mı dediğim zaman dedi ki ; Hayır, hissetmedim bile. Çok güzel biri geldi yanıma. Etrafa güzel kokular yayılıyordu. Bana bakıp gülümsedi. Ondan sonra ben şehadet getirince gülümseyip beni olduğum yerden kaldırdı. Beraber yürüdük. Beni çok güzel bir yere getirdi. Ordan oturdum herkesle konuşup tanıştım...

Aysun : inşallah öyledir... Şimdi'den çok özledim Ecre'yi.

Somurtkan : birisi yazdımı hemen burda biterdi. Ama artık yapmıyor...

Elif : öyle demeyelim. Üzülür...

Telefonumu kapatıp yanıma koydum.
Yarın Ecre'yi son kez görücektim.
Gitmesi gereken yere gitti.
Rabbim sınavını kolaylaştırsın.
Kalktım yataktan bir güzel abdest alıp Ecre için Kur'an-ı Kerim okumaya başladım...

___________

"Her Nefis Ölümü Tadacaktır. "

~ Enbiya Suresi, 35. Ayet ~

Özür dilerim...
Yapmak zorunda idim.
Ecre'yi öldürmeyi planlıyordum zaten ama acele oldu.
Yarın veya bu akşam son bölümü atarım her halde.
Allah'a emanet olunnn 💖 🌺