Ben Senden Vazgeçmem

16

Daha fazla durmayarak evden çıkmıştık, hiç tanımadığımız bir kızın şuan peşinden gidiyorduk neye güvenerek onunla beraber gidiyorduk bilmiyorum ama tek istediğim yigiti bulmaktı.
Yarım saat sonra uçurum gibi bir yere gelmiştik , biz neden buraya geldik? Korkum giderek artıyordu elim ayağım titriyordu , rüzgar oldukça esiyordu saçlarımı yüzümden çekip geceye baktım.

" Yiğit nerede? "

Sadece tek bir noktaya bakıyordu baktığı yere bakışlarımı çevirip baktığımda birinin oturduğunu gördüm. Hayır biri değil yiğitdi o.
Gözlerim dolmuştu, yavaş adımlar atarak ve sessizce yiğite doğru gittim , eylül , gece ve efe arkamdan gelmiyorlardi. Biraz daha yürüdükten sonra sonunda yanına varabilmiştim ceketimin önünü kapatıp yanına oturdum , benim oturmamla irkilerek kolumu tutmustu.

" Senin ne işin var burda? "

Sakindi ama bir o kadar da durgundu... Moodu yoktu nasıl olsun ki saklamistim ondan , kırgındı bana. Gözlerim dolu bir şekilde gözlerine bakarak konuştum.

" İkizin seni bulmak için geldi yiğit , belki istemiceksin ama açıklama yapmama izin ver böyle çekip gitmekle birşey elde edemezsin. Çok korktum senin için. "

Kendisiyle birlikte benide ayağa kaldırmıştı uçurumun biraz kenarında duruyorduk karşı karşıyaydik şimdi. Otoriter bir sesle bana cevap vermişti.

" Seni dinlemek istemiyorum, şimdi git burdan. "

" Ya hiçbirsey dinlemeden etmeden neden ani kararlar veriyorsun? "

" Ben duydum duyacağımı. "

Sıkılmış gibi nefes verip tam gidiyordu ki aniden durmuştu , gözlerinde korku heyecan mutluluk vardı. Kime baktığına bakmak için gözlerini takip ettim ve bakışlarım gecenin üstünde durmustu , neden birbirlerine böyle bakıyorlar? Aralarında bir çekim varmış gibi sanki , neler oluyor burda?

" Gece? "

" Işılı dinle yiğit. "

" Sen gerçek misin? "

" Işılı dinlemesen bu konu hakkında tek kelime etmicem. "

Yiğit yanıma tekrar gelmişti , sanırım anlatmamı isticek.

" Anlat. "

" Onu dinlemeden beni dinlemesini bilmiyor musun? "

" Bilmiyorum , hadi anlat. "

" Şaka gibisin yemin ederim "

" Işıl sinirimi bozma, anlat "

" Pekala "

Derin nefes alıp başımı denizin tarafina çevirdim, bunları ona bakarak anlatamazdim.

" Küçüktüm , babam beni yetimhaneye bırakmış ben orda büyüdüm kimsem yoktu benim 7 yaşımı doldurduğumda serap abla ve Kerem amca gelmişti onlar benim ailem olur. Beni evlat edinmeye gelmişlerdi iyilerdi benimle ilgileniyorlardi herşeye sahiptim mutluydum ama bende birşeyler eksikti ve bu eksikliği bir türlü anlayamamıştım. Okula gidiyordum."

Göz yaşlarımı silip , acıyla güldüm anlatmaya devam ettim.

" Okulda zorbalık görüyordum dışlanıyordum üstüme suçlar atılıyordu dayak yiyordum ama kimse bilmiyordu ailem olanlar bile. Çünkü bunu ben istemedim benim bunları yaşadığımi bilmelerini istemiyordum çünkü bana o anlar yardım eli hiç uzanmamıstı ki. Ağlıyordum her gece morlukları kapatamiyordum onlara sadece yere düştüğümu söyleyip duruyordum , malum sakar biriyim. Doğru düzgün yemek yiyemiyordum paralarimi alıyorlardi, evde de birkaç lokma tek yiyordum. Çok güzel bir yaşamım var değil mi? Ben çok mutluyum çok iyiyim ama değil mi? Ailem var yanımda sonuçta niye iyi ve mutlu olmayayım. Gerçek ailem bile beni sormamis bulmaya bile çalışmamış , istememis , sen niye isteyesin ki? "

Göz yaşlarım akıyordu ama silip duruyordum burnumu çekip yiğite döndüm onun da gözleri dolmuştu.

" Seni tanıyordum çünkü ailem bana senin fotoğrafini göstermişlrlerdi ormanda bulduğumda çok mutlu olmuştum ama senin benden haberin yoktu bile. O okula geldim sırf seninle yakın olabilmek için belki bu şekilde sana rahatca ikiz olduğumuzu soyleyebilirdim ama nafile sen sürekli bana kızıp ters tepkiler veriyordun. Niye yiğit? Beni niye hep uzaklarda aradın? Benim kalbim çok kırıldı parçalandı bir süre sonra kendime yara bandı olamadım saramadim yaralarimi. Benim evimdeyken gitmeni bu yüzden istemedim. Babamın ölmesine sevindim ama annem ölünce bende mahvolmustum ama kimseye bunu göstermedim. Benim anlaticaklarim bu kadar yiğit , şimdi git nereye gidiyorsan yada dur sen ben gideyim daha doğru olur. İyi ve mutlu ol. "

Arkamı dönmüş gidiyordum taki yiğit bana sarilana dek. Kolumdan tutarak kendisine çevirip bana sarılmıştı, bende ona sarılarak daha çok ağlamaya başlamıştım. Saçlarımı okşuyor burda olduğunu söylüyordu.

" Geçti güzelim...Ben varım artık yanında kimse sana bişey yapamaz"

Sesimi çıkarmayarak ağlamaya devam ettim , bir süre sonra geri çekilip göz yaşlarımı sildim.

" Yaralarını sarmama izin vericek misin zeki kız? "

Gülerek söylediği cümleyi cevapladım.

" Yaralarımı sarmana izin verildi, uyuzcuk "

" Uyuzcuk ne lan "

" Hiccc "

" Doğum günümde seninde doğum günündu değil mi? "

" Hm hm. "

" Gel bir kez daha sarilicam özlemişim."

Beni kendine çekerek tekrar sarılıp saçlarımı öpmustu , iyi ki buldum onu.

İyi okumalar :)