အခန်း ( ၃၁ )
ရွှီချောင်တို့ နှစ်ယောက် အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်တွင် တစ်နေ့တာ၏ လေးပုံတစ်ပုံပင် ရှိနေပြီ ဖြစ်ပြီး ဆောင်းရာသီမို့ မှောင်စပြုနေလေပြီ။ တစ်နေ့တာရဲ့ လေးပုံ တစ်ပုံသာ ရှိသေးသော်လည်း အပြင်ဘက် ကောင်းကင်ယံတွင် ပိန်းပိတ်လုနီးပါး မှောင်နေလေပြီ။ သူတို့ နှစ်ယောက်သား အိမ်ထဲသို့ အမြန်ဝင်၍ မီးသွေးနှင့် မီးမွှေးလိုက်သည်။ ရွှီချောင်သည် ဒီမနက်က ပေါင်းထားသည့် ပေါက်စီတို့ကို နွှေး၍ ဆန်ပြုတ် တစ်အိုး ပြုတ်လိုက်သည်။
သူမတို့ နှစ်ဦး အပြင် သွားစဉ်က မြောင်မြောင့်ကို ရှန့်ထံ အပ်ခဲ့ကြသည်။ ယခု သူမ မိဘတွေ ပြန်လာသည်ကို မြင်လျှင် ကလေးလေးက ဂွမ်းကပ် အနွေးထည် ဝတ်ထားလျှက် ယိုင်တိယိုင်ထိုးနှင့် မီးဖိုခန်းဆီ လာနေသည်မှာ တုတ်ဖောင်းဖောင်း ဝက်ဝံလေးနှင့် တူသည်။ ဖူကွေ့နှင့် ရွှီချောင်တို့ရဲ့ အပြုံးကို မြင်လျှင် သူမလေးက ပြုံး၍ "မြောင်.. မေမေ၊ အဖေ"
ရွှီချောင်က ပြန်ထူး၍ ကလေးလေးကို မီးဖိုခုံနားသို့ ခေါ်သွားပြီး ပြောလိုက်သည်။ "မြောင်မြောင်က ဘာလို့ ရှောင်ကျွင်းနဲ့ မဆော့တာလဲ"
မြောင်မြောင်က သူမ၏ နှုတ်ခမ်းကို စုဝိုင်း၍ မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ "ကျွင်းကျွင်းက အိပ်ပျော်နေတယ်" ကြည့်ရသည်မှာ ကျွင်းကျွင်းက သူမနှင့် ဆော့ရင်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့ခြင်းကြောင့် မကျေမနပ် ဖြစ်နေပုံရသည်။
ရွှီချောင်က သူမလေး၏ လက်အေးအေးလေးကို ဆွဲကာ မီးဖိုခုံဆီ ခေါ်သွားပြီး ထို လက်ကလေးကို မီးဖိုနား ဆန့်ထုတ်ပေးခဲ့သည်။ "မြောင်မြောင် အဖေနဲ့ ခဏလောက် ဆော့နေနော်၊ ဟုတ်ပြီလား၊ အမေ ဒီမှာ ဟင်းချက်လိုက်ဦးမယ်၊ ပြီးရင် စားလို့ ရတော့မယ်နော်"
မြောင်မြောင်က ဖူကွေ့ဘေးတွင် ရပ်၍ ပျော်ရွှင်စွာ ပြောလိုက်သည်။ "ကောင်းပါပြီ"
ရွှီချောင်က မုန်လာဥ နုပ်နုပ်စဉ်းကို ထပ်၍ ကြော်ခဲ့သည်။ မုန်ညင်းချဉ်လည်း အသင့်ဖြစ်ခါနီးပင်။ ပြီးနောက် ဝက်သိုးသားကို မုန်ညင်း၊ ကြာဇံတို့နှင့် ရောချက်လိုက်သည်။ ဝက်သိုးသားကို တစ်လခန့် စားပြီးပြီ ဖြစ်သော်လည်း အတော်များများ ကျန်နေသေးသည်။ ၎င်းတို့ကို မီးဖိုချောင်တွင် တွဲလျား ချိတ်၍၊ သော့ခတ်ကာ သိမ်းထားပြီး ကံကောင်းစွာနှင့် ရာသီဥတု အေးနေ၍ ပျက်စီးမသွားပေ။
