Deja Vu _BL Non-Fic_ [Ongoing]

‼️දෙවන දිගහැරුම ‼️

පසුගිය කොටස

"අහ්හ්හ්…..මාව මරපං….මට වද නොදී මාව මරපං.” 

“ඔහ්හ් මැරෙන්න ඒ තරම් ආසද ඔයා?”

මද වෙලාවක් කාමරයේ දැඩි නිහැඬියාවකින් පිරී ගියා.ඒ නිහැඬියාව බිඳිමින් රාත්‍රී දොළහේ කණිසම දක්වමින් ඔරලෝසු බට්ටා හැඬීය.

“හරි, එහෙනම් ඔයාගේ කැමැත්තක්.”

ඒ පුද්ගලයා එකවරම ඔහු අතෙහි වූ කිනිස්සකින්, ඇඳෙහි බැඳ තිබූ පුද්ගලයාගේ ලයට පහර දුන්නා.එකෙනෙහිම ඇඳෙහි බැඳ සිටි පුද්ගලයා වේදනාවෙන් කෑමොර දුන්නා. මුළු කාමරයම පිරී ගියේ වියරු සිනහවකිනි.

__________________________

“අහ්හ්හ්……” 

සුවිසල් මැදුරක ඉහල මාලයේ එක් කාමරයකින් පුද්ගලයෙකුගේ කෑ මොර දීමක් ඇසුනේ අසන ඕනෑම කෙනෙකු බිය වද්දමිනි.

ඒ ක්ෂණයෙහිම ඒ සුවිසල් මැදුරේ පහන් එළි දැල්වුණි. පහත මාලයේ සිට, තරමක් මහළු පුද්ගලයෙක් ඉහත මාලයේ ශබ්දය ඇසුණු කාමරය වෙත දිව ගියා. ඒ මහළු පුද්ගලයා කාමරයේ දොර විවර කලත් කිසිවක් පැහැදිලිව නොපෙනුනේ කාමරය අදුරේ ගිලී තිබූ නිසායි. ඔහු කාමරයේ පහන් එලි දල්වා කාමරය පුරාම දෑස් ගෙන ගියා. එවිට ඔහු දුටුවේ ලයට අත තබාගෙන බියෙන් ඇඳ මත ඉඳගෙන සිටින ඒ පුද්ගලයාවයි. ඔහුගේ මුළු සිරුරම දහඩියෙන් නැහැවී තිබූ අතර ඔහු ඇඳ සිටි කමිසය ඇඟටම ඇලී තිබුණි. ඔහුගේ දෑස් තුළ මරණ බිය පැහැදිලිව ගැබ් වී තිබුණා.

“ලොකු බේබි….ලොකු බේබි….”

ඒ මහළු පුද්ගලයා ඇඳ මත සිටි පුද්ගලයා වෙත දිව ගියා.

“ලොකු බේබි, මොකද උනේ බේබි? බේබි හොඳටම බය වෙලා, දාඩියත් දාලා”

“ ඒ මිනිහා..එ..එ..එයා..ම…ට මට…”

වේගයෙන් හුස්ම ගනිමින් අපහසුවෙන් ඔහු යමක් පැවසීමට උත්සහ කළා. නමුත් අධික බිය හා තැතිගැන්ම නිසාම ඔහුට කතා කර ගැනීමට අපහසු වුණා.

“ ලොකු බේබි මොනාද මේ කියන්නේ? කවුද? මොන මනුස්සයෙක් ගැනද කියන්නේ?”