PROLOGUE

191 65 21
                                    

This is GXG story so if you're uncomfortable reading this kind of story, please click the back botton, thank you.

This is a work of fiction, names, characters, business, places, or incidents, are either a product of the author's imagination or used in fictitious mannes. Any resemblance to actually people, living or dead, events, places are purely coincidental.

•••

"It's been a years since I saw you. How are you?"

I couldn't speak and just turned my eyes to her office. It's also one of the reasons why I came back here to continue what I started. I'm still in my healing process at hindi naging madali ang lahat para makalimot.

"I'm doing fine." I smiled at her a little.

"You've change a lot. Alam kong maganda at sexy ka na noon pa pero bakit halos hindi na kita makilala ngayon?"

I laughed at her, umupo ako sa harap ng lamesa niya at nakipagkwentuhan nalang sa kaniya, uubusin ko lang naman ang oras ko rito. Maybe tomorrow I will fix everything, babalik ako sa pagtuturo even though may business akong dapat pang unahin muna sa ngayon.

"Are you coming with me?" maya-maya ay tanong niya.

I nodded, ayaw ko pa namang umuwi. kaya tinulungan ko siyang magbuhat ng libro dahil marami siyang bitbit. To be honest, I'm nervous and I don't even know why.

We started walking hanggang sa makarating kami sa library pero ang nadatnan lang namin ay kumpulan ng mga estudyante. There's also a sound of guitar. Hindi ko alam kung sino ang tumutugtog at kung sino man 'yon ay dapat itigil na niya because this is a library for pete's sake.

Walang nakahalatang pumasok kami because all the students were just listeneng. Intro palang 'yon but I'm amazed. I remembered something.

"Hindi mo ba sila papatigilin?" I asked Kylie but she just smiled at me.

"Let her, maganda naman ang tugtog."

"Pero pinagkakaguluhan na." I sighed. Inilapag ko ang mga librong hawak ko.

I stopped what I was doing when I heard a familiar voice. I know who is singing. I couldn't believe it na dito ko pa talaga maririnig ang boses niya.

I didn't expect her to be here so what is she doing here?

Napatingin sa akin si Kylie. Ngumiti ito ng nakakaloko. Lumapit pa siya para lang bumulong.

"She's here, did you miss her?"

Sinamaan ko siya ng tingin pero natawa lang siya sa akin, bumulong ulit siya.

"I'm sure you're not ready to talk to her so save your ass."

Inirapan ko nalang siya at nakinig sa kumakanta. Ang ganda talaga ng boses nito.

Honestly ang daming tanong sa isip ko like, kamusta na kaya siya? Maayos na ang buhay niya? Masaya ba siya?

Napailing nalang ako sa naiisip.

Minadali ko ang pag aayos sa librong nilapag ko pero lalo lang akong nadadala sa kanta. 'Yang kantang yan ang palagi naming kinakanta before.

Hearing her beautiful voice make me lose my senses. I haven't heard that voice in a long time but it still drives me crazy.

Ang mga boses nito na nakakapagpakalma sa akin. Walang nagbago, boses pa rin niya ang magandang pakinggan.

Hearing her voice is like a music to my ears. Napakaganda at nakakagaan sa pakiramdam.

Napabalik ako sa wisyo nang magsilabasan ang mga estudyante dahil siguro magsisimula na ang klase nila.

She's singing low-key by Niki. Our favorite song of course and yes she got me there. I shrugged my shoulder at binalewala kung sino ang kumakanta.

She continued singing until matapos ang kanta na 'yon at bago pa man niya ako makita at mawala ang mga estudyante sa harapan niya, I walked out of the library. It's not that I don't want to see her, I just need some fresh air because I feel suffocated inside.

I don't know what I'm going to do because I'm not ready yet but I know the reason why I came back here.... I want to see her again and fix everything na nasira between us.

I know to myself that I'm ready to see her again pero tila umuurong ako ngayon na narinig ang magaganda niyang boses.

Napalingon nga lang ako ng marinig ang boses niya, mukhang kakalabas lang din niya but I was surprised because a woman came up to her and kissed her on the lips.

"I missed you!"

"Who's with you, Angel?"

"Of course, my dad. Talk to him, he's waiting, let's go!"

I pursed my lips at nag iwas ng tingin. Hindi niya ako kita dahil nakatalikod siya sa akin at pinagpapasalamat ko 'yon.

The girl is familiar to me, maganda at sexy iyong babae.

Nagpatuloy ako sa paglalakad pero unti-unting nadudurog ang puso ko. What's the point na bumalik pa ako rito sa pilipinas? Hindi na ako kailangan, she doesn't love me anymore dahil may iba na?

Fuck, I don't know. 

"Fuck me." I whisper to my self at binilisan ang paglalakad.

Sana ay hindi nalang ako pumunta rito para hindi ko nakita ang paghalik ng babae sa kaniya. I thought it wouldn't hurt me, but when I got into my car, the tears I had been holding back came out like a waterfalls that cannot be stopped from pouring.

Protecting My Professor (Fairfield University -1)Where stories live. Discover now