დილით ძალიან ადრე გააღვიძა, თემომ დათო, ბიჭმა მოუსვენრად წამოწია თავი და თემოს შეხედა
-რა იყო შეჩემა, რას მაღვიძებ?!
-კაი მიდი გააგრძელე, მე წავალ...
-მოიცა, მოიცა რა გჭირს, ძაან ცუდად ხარ ხო, სახეზე გეტყობა...
-იყოს წავალ...
-ახლავე ყველაფერი მოყევი!
-გუშინ ელენესთან დავრჩი...
-რაააა?! თქვენს შორის რამე?
-ნეტავი! ნეტა მომხდარიყო! სხვას რას ვინატრებდი?! ერთი იმას ვნატრობ მითხრას, მიყვარხარო...
-რა ხდება, მომიყევი ახლა, ღამე არ გეძინა?! თვალები სულ ჩაწითლებული გაქ...
-ცუდად ვარ ძმაო, ცუდად...აღარ მინდა არაფერი...ყველაფრის ხალისი დავკარგე...
-კაი შეჩ....დამშვიდდი...
უთხრა დათომ და ძმაკაცს, მხარზე ხელი შეახო
-ელენეს ვეზიზღები, ეგრე მგონია, რომ ოდნავაც არ უნდა, ჩემთან ყოფნა...
-რა მოხდა ეგეთი...
-გუშინ დამირეკა შეშინებულმა, თაგვი არის აქო, მივედი მაგასთან, დავიჭირე თაგვი და მერე მითხრა დარჩიო, მეც გამიხარდა დავრჩი, ღამე ვერ ვიძინებდი, აივანზე გავედი და რომ შემოვბრუნდი,....რომ შემოვბრუნდი,...ნეტა იცოდე როგორი ლამაზი იყო,...როგორი საყავრელი იყო,...გულმა ისე დაიწყო ცემა, მეგონა გასკდებოდა, ისე მიყურებდა, მეგონა მთელი სამყარო ჩემი იყო...და ვაკოცე...არ ვიცი, არ შემეძლო მოთმენა...ალბად მთელი ცხოვრება, ვერ ვაპატიებდი საკუთარ თავს, რომ არ მეკოცნა...
-აკოცეე?!
-ვაი, რომ ვაკოცე...მერე ისეთი ტკბილი იყო...თან ამყვა...
-აგყვააა?! მერეე?!
დაინტრიგდა დათო და ინტერესით შეხედა ბიჭს...
-მერე...მერე ის, რომ მეცხრე ცაზე აფრენილმა, რატომღაც გადავწყვიტე, რომ ელენეც ჩემზე ისეთივე შეყვარებული იყო, როგორიც მე...და კოცნა დავუწყე კისერში...ღმერთო ასეთი რამ, არასოდეს მიგრძვნია...ღვთაება იყო...მაგრამ გამაჩერა...გამაჩერა და ვნებებს არ უნდა ავყვეთო! გეფიცები სიკვდილი მინდა! ეს ყველაფერი ვნებას მიაწერა! მე სიგიჟემდე მიყვარს და ეს ვნებაა?!
-კაი ძმაო დამშვისდი...
-ყველა მიცნობთ, როგორც მხიარულ კომიკოს თემოს, სულ, რომ იციინის რეალურად არავინ იცით, შენც არ იცი, რამდენჯერ, რამდენჯერ გამითევია ღამე, დარდში და ტკივილში, გული მტკიოდა და ვერავის ვეუბნებოდი, სიყვარულმა დამანგრია, გესმის?! გამანადგურა, დამწვა და გული გამიპო...ელენეს კიდე იცი როგორ ვკიდივარ?! დღეს არ წავედი არც სამსახურში...უკვე ეგეც მკიდია...ერთადერთი იქ რის გამოც მიყვარდა მისვლა, ელენე იყო ახლა, ისიც აღარ დამენახება...
-ძმაო დამშვიდდი...
უთხრა ჩუმად, თემომ კი მომდგარი ცრემლი მწარედ გადმოაგდო, დათომ ეგრევე გულში ჩაიკრა ძმაკაცი, და ზურგზე ხელი დაუსვა
-ჩუუუ დამშვიდდი...ვსოო კაი ჩემიძმა, შენნაირი ბიჭი ასე არ უნდა იტანჯებოდეს...
-მიყვარს და რა ვქნა მიყვარს! 2 წელია ტიპი მიყვარს და ვკიდივარ!
-დამშვიდდი შეგიყვარებს...
-ერთი რამე გადავწყვიტე...
თავი აწია თემომ და დათოს შეხედა სახეზე ხელი მოისვა
-რა მოიფიქრე?!
-საზღმარგარეთ წავალ...
ამოიჩურჩულა
-რა?! რატოო?!
-აღარ მინდა, ხომ გითხარი ყვეკაფერმა აზრი დაკარგა, აქამდე ველაპარაკებიდი მაინც, ახლა...ახლა აღარც შემომხედავს...
-იქნებ მასაც უყვარხარ?!
-მეღადავები?!
-თემო დამშვიდდი...თუ მართლა გიყვარს, ვერ დატოვებ აქ...
-მირჩევნია ბედნიეეი იყოს სხვასთანზ, ვიდრე ჩემთან უბბედური! რა ჩემიყ*ე ვქნა მიყვარს! ისე მიყვარს, რომ ვერ ავღწერ...აუ წავალ მე რაა...
-სად მიდიხარ ხოარ გაგიჟდი?!
-შორიდან შევხედავ...
-გაჩერდი! ასე არ უნდა გნახოს!
-მომენატრა...
ამოიჩურჩულა ბიჭმა
-კაი ვიცი, რომ მოგანატრა, მაგრამ მოითმინე...
-მაშინ სახლშუ წავალ...ყველაფერმა დამღალა უკვე...
-და სახლში დაკევ ხომ ასეა?! ამის უფლებას არ მოგცემ! იმდენს დალევ სანამ არ გაითიშები!
-დათო გთხოვ რაა, მომეცი საშუალება თავს ვუშველო...
-თავს კიარ შველი თავს ინადგურებ...
-სულერთია...
-თემო მოდი აქ იყავი, ვისაუბროთ და გავანალიზოთ ყველაფერი...
*...*
-რა გჭირს, რაღაც დაბნეული ხარ დღეს?!
უთხრა ლიკამ ელენეს, შეატყო როგორ აბნეული დადიოდა გოგო...
-ლიკა უნდა გითხრა რაა...
ამოიჩურჩულა ელენემ და ლიკას ანიშნა ჩამოჯექიო, თვითონაც დაჯდა და დაიწყო მოყოლა
-კინოში, რომ ვიყავით პირველი კოცნა მქონდა...
-რააააა?! და ამას მე ახლა უნდ ავიგებდეეე?!
-თემოსთან...
-რაააააა?! თქვენ ერთმანეთი გიყვართ?!
-არაფერი ვიცი ლიკა! გუშინ კიდე ლამის ერთად ვიწექით...
-რააა მეღადავები?!
-ყველაზე ცუდი იცი რა არის?!
-რაა?!
-მესიამოვნა...თან საშინლად მომეწონა...
-ახლავე ყველაფერი დეტალებში მოყევი!
ელენემ მოყოლა დაიწყო, ლიკა უსმენდა და მივიდა სახლის ისტორიაზეც
-აივნიდან, რომ გამოვიდა არ ვიცი ალბად თავი ვეღარ შეიკავა, მაკოცა...მე კიდე ავყევი...და თან ძლაიან მომეწონა...ისეთი მაგარი იყო....კიდევ გავიმეორებდი....
-გოგო არ მჯერა რომ შენ მეუბნები მაგას?! მერეე?!
-მერე სამზარეულოს მაგიდაზე დამსვა და...კისერში დამიწყო კოცნა...ისე მესიამოვნა ხმა ვეღარ ამოვიღე....ძლივს გავაჩერე სიტყვა ძლივს ვთქვი!
-ჯანდაბა მგონი გიყვარს...
-არა მგონია, რომ ვნება იყო...
-ეგ ეგრე უბრალოდ არ ხდება ელენე! ვნება სხვა რამეა!
-გავაჩერე და ვუთხარი თავი შორს დავიჭიროთთქო!
-ხოარ უყვარხარ?!
-შანსი არაა...
-რაიცი....
-ვიცი...ლიკა...კიდე მინდა...
-რაგინდა?
-თემოს კოცნა...ღმერთო რა მაგარი იყო...
-მართლა არ მჯერა, რომ შენ ამბობ მაგას...
-შენს გარდა ხომ იცი, ამას ვერავის ვეტყოდი...
-ვიცი...რას აპირებ ახლა?!
-მართლა არ ვიცი...მაგრამ ეს უნდა გავარკვიო...რატო დამემართა, რომ ამ ბიჭსმზე ჩავიხვიე, სულ მაგაზე ვფიქრობ...მის კოცნაზე...
ამოიჩურჩულა ელენემ და რასაცქვია დადნა
-ჩამადნი ხელებში ბარემ...ასე თუ გინდოდა რას გააჩერე....
-არ შეიძლება! ჯერ კიდევ ვერ მივხვდი რატომ მინდა, მაგას რომ გავარკვევ მერე ვნახოთ...
-ანუ ბოლობოლო რას იტყვი?!
-არვიცი...მაგრამ ის ვიცი, რომ გუშინდელზე კარაგად, ცხოვრებაში არასოდეს ვყოფილვარ...
-გეყოფა ელენე მგონი მართლა შეგიყვარდა...
