Whisper of Deception (COMPLETE)

CHAPTER 26

"we're have you been?"

Kakadating ko palang sa bahay ay nakita kung naghihintay ang asawa kung si Zues sa sala habang na ka upo sa couch.

"pinatawag kasi ako ni Profesir John upang-". Di paman ako nakatapos sapag papaniwanag but he cut my words and shout.

"shut up, wala akong pake kung pinatawag ka man oh hindi!, basta ipaliwanag mo saakin kung bakit mo pa kailangan mag trabaho?. Ano. Upang makita mo muli ang ex mong si Cassian Sebastian Marino, 'yong lalaking ginamit ka lang upang mabalik ang negosyo ng ama niya? Ganun ba upang magamit ka?".

"hindi naman sa ganun-". bigla itong tumayo upang lumapit saakin.

"anong gusto mong ipakita sakanya? na your better now, eh saakin palang wala ka ng kwenta my  mistress is better than you tandaan mo 'yan" sabay turo nito sa akin .

"so what? Edi sana yang kabit 'mong pinakasalan mo-"

"wag 'mong pagsalitaan ang babae ko Xanthe. " nakaramdam ako ng sampal mula sakanya, isang sampal na matagal ko ng nararanasan sakanya simula ng maging mag-asawa kami, walang araw na di niya ako sinasaktan. Minsan na papa-isip ako kung tama ba ang ginawa kung desisyon na mag pakasal sakanya 'ngunit ngayon huli na. "Tama ka sana nga yung babae ko nalang pinakasalan ko, at least she can give me a pleasure that i want, she can make me moan, she can give what i wan't that you can't give!" hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko. " di ka naman makakaranas nito kung ibigay mo nalang ang pagka babae mo-". I push him away and slap his face.

"saktan mo man ako kung kailan mo gusto 'ngunit di mo makukuha ang pagiging berhen ko-" hinawakan niya ang buhok ko ng mahigpit na kina-iyak ko dahil sa subrang higpit...di paman ako na ka laya sakanya ay hinalikan niya ako sabay hawak saaking magkabilang kamay.

"kiss me back Xanthe" utos niya ngunit di ko sinunod "fuck! You're such a useless wife!. kahit halik man lang ay di mo magawa!" hinawakan niya ang ulo ko at binugbug niya ang muka ko pati na rin ang tyan ko na kinadaig ko ng subra.

"Zeus tama na nasasaktan ako- ahh"

Di siya nakinig at binag-sakan  ako ng vase sa ulo.

"bagay yan sa mga babaeng katulad mo. Hindi mabigay ang gusto ng mga asawa nila, tsk!" napahawak ako sa ulo kung dumudugo, tinignan ko ang kamay ko na maraming dugo at kasabay na nun ang patak ng aking mga luha. "oh c'mon it's just a vase maiiyak ka na agad?." tumawa ito napara bang biro lang ang lahat "ang hina mo talaga...nasaan na 'yung strong na asawa ko ha?" sinubukan nitong halikan ang pisngi ko 'ngunit umiwas ako. "ayaw mo talagang mag pahalik saakin?" sige mag dusa ka sasakit"  tumalikod ito at umalis sa harapan ko, alam ko kung saan naman ito pupunta, wala ng iba kundi sa kabit niyang bago.

Tumayo ako ng matuwid at tumungo sa banyo upang hugasan ang kamay ko.

Bakit na pa kasama niya saakin di ko naman deserve to?

Napaluha ako sa maalalang kung paano ako alagaan ni Cassian dati malayong-malayo sa asawa ko.

Kawawa nga ang mga babae sa asawa nila, sana kung pwede ko lang ibalik ang nakaraan hinding-hindi ko papakasalan ang hayop na'yun.

I wipe my tears away at kumuha ng gamut at ice upang gamutin ang pasa at sugat ko.

"It'a okay to cry Xanthe dahil balang araw makakalaya ka sa asawa mong hayop" pag k-kombinsi ko sa sarili ko.

"Welma" tawag ko sa aming katulong.

"ano po 'yun ma'am?"

Si Welma, siya ang pinakamatagal na katulong sa bahay na ito sapgkat ang ibang katulong ay di kinaya ang kalupitan ng asawa ko. Oo pati mga kasambahay ko ay minalupitan niya at kung minsan ginagahasa niya ang iba. Ganun ka hayop ang asawa ko.

"sinaktan ka naman po?" tanong niya at tumango lang ako at pekeng ngumiti.

"wala namang nawala yun hindi ba? araw-araw pa nga niya ginawa" saad ko at tumawa nalamang, tinulungan niya akong gamutin ang sugat ko sa ulo.

"wag niyo po sanang masamaain ang tanong ko ngunit bakit niyo po ba siya pinakasalan? kung ganun naman ang ugali niya?" napa-isip ako ng kaunti dahil sa sinabi niya, tama siya bakit ko ba pinakasalan ang hayop na 'yun?.

"sa totoo lang Welma. Wala akong magawa. my biogical mom force me dahil sabi nila mapapaganda ang buhay ko".

"di man lang nila kayo tinanong kung okay lang ba sayo?"  I shaked my head.

"hindi, mapilit sila kaya i have to obbey them". kita ko namang tumango ito at inayos ang mga gamot.

"tapos na po".

"maraming salamat Welma, ito tanggapin mo". Inabot ko sakanya ang pera at tinanggap niya naman agad ito.

"marami pong salamat, may maitutulong pa ho ba ako?"

"wala na maari ka ng umalis, gusto ko munang mapag-isa" tinignan ko itong umalis at bumalik ang attention ko sa reflection ng salamin, ang  reflection ng aking kawawang sarili.