Her Kızın Hikayesi

5- SÜSLER VE ÖNYARGILAR

Selamlaaar! Ben geldimm. Umarım iyisinizdir(: lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınn

Isim- Cemre

Bölüm şarkısı- Böyle sevmek olmaz ki

....

               Böyle sevmek olmaz ki...

Her süs aynı amaçla kullanılmaz. Her makyaj güzel görünmek için yapılmaz. Her giysi aynı amaçla giyilmez.

Yanağımda ki kızarıklığın ve morarmış göz altlarımın tamamen kapandığından emin olduğumda malzemeleri çekmeceye üstün körü koyup tekrardan aynaya baktım. Makyaj yaptığım belliydi fakat yapay görünmeyi, acılarımın görünmesine tercih ederdim.

Aslında kapatılması gereken ruhumdaydı fakat bu ben dahil kimsenin uğrunda değildi. Belki de işe becerebildiklerimden, yüzümden başlamalıydım. Ruhumun acısı elbet dinerdi.

Odamdan çıktığımda kapıda beni bekleyen babamla göz göze geldim.

"Neden saçlarını bağlamadın? Çabuk bağla!" dediğinde güldüm.

"Bir günaydın yok mu baba?" diye sorduğumda sesimde alaydan başka bir duygu yoktu. Babamın bakışları sertleştiğinde daha çok güldüm. "Yüzümdeki izlerin belli olmasın diye bağlamadım saçlarımı, babacığım," derken sesimde ki alay içimdeki fırtınayı görse kendinden utanırdı.

Babam bir şey demeden kapının yanından ayrılıp asansöre binerken bende ayakkabılarımı giyindim. Kenara bıraktığım çantamı sırtıma alıp evden ayrılacağım sırada duvara yaslanmış acıyan gözlerle bana bakan annemi fark ettiğimde kıkırdamadan edemedim.

"Keşke acıdığın kadar sevseydin de beni," dedikten sonra tam arkamı dönüp gidecektim ki annem konuştu.

"K-kızım ben seni seviyorum." Sözleriyle beraber tekrardan ona döndüm.

"Sevgi bu mu anne?! Yüzüme bak ya! Ne görüyorsun?! Hiçbir şey değil mi? Makyajla kapattım çünkü! Senin kocanın attığı tokat yüzünden kat kat makyaj yapmak zorunda kaldım ben! Buna beni sen mahkum ettin anne! O adamı, bana tercih ederken her şeyin sebebi sen oldun anne!" dedikten sonra arkama bakmadan merdivenleri inmeye başladım.

Her şey biraz da onun suçuydu. Biraz da o mahkum etmişti beni bu hayata. Biliyordu, doğduğum andan beri neler yaşayacağımı biliyordu... Yaşadım, gözlerinin önünde yaşadım her şeyi fakat o, ağlamaktan başka hiçbir şey yapmadı. O, babama olan aşkından dolayı beni buraya mahkum etti.

Bunları birine anlatsam polise git vb. derdi. Bunları demesi kolaydı. Birkaç ayım kalmıştı üniversite sınavına. İyi bir üniversite kazanacak, yurda yerleşecektim. Kendi gücümle onlardan ayrılacaktım. Yapmam gereken polise gitmek, bunlara birkaç ay daha katlanmamaktı fakat eğer iyi bir eğitim istiyorsam kalmalıydım. Kötü de olsa bir ailem vardı ve okul masraflarımı karşılıyorlardı. Onlara biraz daha katlanmak iyi bir gelecek için en iyi seçenekti şuan.

İyi bir gelecek, peşimi asla bırakmayacak bir geçmiş...

Merdivenleri bitirip apartmandan çıktığımda babam biraz ileride ki arabasının içinde bekliyordu beni. Bazı takıntılar vardır, neden bu kadar ısrar edildiğini asla anlamazdınız. Ama o takıntılara karşı geleceğiniz bir gün, elbet gelirdi.