The Next ( Chapter 13 )
Unicode
၁၉ လမ်းရှိ ဟန်ဖေဘားအတွင်းသို့ ပုလိပ်အရာရှိဖြစ်သူ ကိုမိုးသူနှင့် ပုလိပ်သား ငါးဦး လက်နက်များ ကိုင်လျက် ၀င်လာသည်။
“ဟိတ်... မင်းတို့ မူးယစ်ဆေးဝါးတွေ သုံးစွဲနေတယ်ဆိုပြီး တိုက်ချက်ရထားတယ်... ငါတို့ မင်းတို့ဘားကို စစ်ဆေးစရာ ရှိတာ စစ်ဆေးမယ်၊ တစ်ယောက်မှ လှုပ်မယ်တော့ မကြံနဲ့နော်... ဗိုက်က၀င်ပြီး ကျောကပြန်ထွက်မယ့် ကျည်ဆန်မျိုးနဲ့ တွေ့သွားမယ်”
ပုလိပ်အရာရှိ ကိုမိုးသူ လက်ထဲမှ ပစ်စတို သေနတ်အား ချိန်လျက် ပြောလိုက်ခြင်း။
သို့သော် ဘားအတွင်းရှိ ဝါရင့်လူမိုက်ကြီးများမှာမူ ကိုမိုးသူအား အရေးမစိုက်။
သောက်လက်စ ဝီစကီများ၊ ရမ်များနှင့်သာ ပျော်ပါးနေ၏။
“ဟိတ် ငါပြောနေတယ်လေ...၊ ဟာကွာ ဖြောင်း...”
ပုလိပ်အရာရှိ ကိုမိုးသူ သေနတ်တစ်ချက် ဖောက်လိုက်သည့်အသံ။
“ငါက ပုလိပ်အရာရှိ မိုးသူကွ... မဆင်မခြင်မလုပ်ကြနဲ့၊ မင်းတို့ အကုန်လုံးကို ထောင်ထဲ ထည့်ပစ်လိုက်လို့ရတယ် ငါ့ဘာမှတ်”
ဝါရင့်လူမိုက်ကြီးများ သောက်နေရာမှ ထလာကြသည်။
“ငါတို့ကော ဘာမှတ်နေလဲ၊ ဒီမှာ အနားယူနေတယ်... မင်းမမြင်ဘူးလား”
ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းတစ်ခုလုံး၌ အင်းကွက်များနှင့် လက်ထဲ၌လည်း ဖောက်တံကို ကိုင်လျက် လူမိုက်ကြီးမှ ပြောလိုက်ခြင်း။
ထိုလူမိုက်ကြီး၏ အမည်ကား ရက္ခကြီးပင်။
ရက္ခကြီးသည် ဂျပန်မ၀င်မီ အင်္ဂလိပ်ခေတ်နှင့် ဂျပန်ခေတ်တို့အတွင်း ရန်ကုန်၏ ဂန္တ၀င်လူမိုက်ကြီး လမ်းမတော်ဖိုးတုတ်၏ အင်ပါယာအတွင်းမှ လူဖြစ်ခဲ့သည်။
၁၉၄၅ ခုနှစ် ဂျပန်ဆုတ်ခွာပြီး အင်္ဂလိပ်များ ပြန်လည်၀င်ရောက်လာသောအခါ ရန်ကုန်ထောင် (အင်းစိန်ထောင်) ၌ နေခဲ့ရသည်။
၁၉၄၇ နှစ်၀က်ခန့်ကို ရောက်သောအခါ ဖယ်ယာနေစိုင်း၏ အကူအညီဖြင့် ထောင်မှ ပြန်လည် လွတ်မြောက်လာခဲ့သည်။
YOU ARE READING
The Next ( 1950 - 1970 )
Randomရန်ကုန်၌ကြီးစိုးနေသော လူမိုက်များ ၊ နိုင်ငံရေးသမားများ၏ အမှောင်ဘက်ခြမ်းများနှင့်အတူ ခေတ်ပြိုင်လူငယ်တစ်စုအကြောင်း
