Doe mij maar een cola.

042

"Spring maar achterop."

Ik lach, lekker romantisch.

Dat zeg ik niet, natuurlijk niet. Ik vind het veel te leuk hier om hem weg te jagen. Ik besef me dat hij op me wacht, snel ga ik zitten.

Na een rit van twintig minuten zijn we er, ik ben laat, veel te laat.

"Ik denk dat we een te-laat-briefje moeten halen, bad boy."

"Dat ben ik helemaal met je eens, zeemeermin."

We vallen in lachen uit, zo lopen we dan ook verder naar de conciërge.

Na het stempelen kijken we op ons rooster, helaas zit hij in een ander gebouw dan ik. Na elkaar doei gezegd te hebben gaan we allebei naar onze les.

Een paar minuten later sta ik voor de deur, mijn had zweeft boven de deurklink. Zal ik eerst moeten aankloppen of zal ik gewoon naar binnen kunnen komen? Ik besluit te kloppen. Twee korte tikjes op de deur, gelijk daarna hoor ik dat er "Binnen." word geroepen.

"Ah, als we daar Mevrouw van Bergen niet hebben."

"Sorry Mevrouw."

Ik buig mijn hoofd, het is zo beschamend om hier te staan. Ik hoor mensen lachen, ik kijk de klas in.

Dan draai ik me terug, ik hoor mensen praten. Ik weet dat het over mij gaat.

"Je bent wel laat, Amelia. Heb je een briefje gehaald?"

"Ja, mevrouw."

"Geef maar hier."

Ik loop langzaam naar haar toe, bij haar gekomen leg ik het briefje neer. Beschaamd omdat ik niet weet wat te doen, kijk ik naar het briefje.

"Ga maar zitten, Amelia."

--
Een langer stukje, omdat ik zo blij ben met de reads, ik heb al ruim 2K!

Hopelijk vinden jullie het leuk.

Wat zouden jullie vinden van een boek, over mijn leven? Zouden jullie het lezen of beter niet?

Love, Secretmasked_girl.