Doe mij maar een cola.

085

Trillend sta ik voor zijn deur, twijfelend of ik ga aanbellen of niet.

"Amelia, ik wil je niet kwijt."

Verbaasd kijk ik op, was hem dat of verbeeld ik het me?

Als een ware god staat hij daar in de deuropening, althans zo zie ik hem.

Wat mij niet opvalt zijn de wallen onder zijn ogen en zijn vermoeide gezicht.

"Ik meen het, ik houd van je!"

Ik kijk hem aan, heel lang.

Hij zucht, kijkt naar de grond en zakt een beetje in.

Zo wil ik hem niet zien, het doet mij pijn.

Snel stap ik naar hem toe, dan belanden onze lippen op elkaar.

--
Hi, ik had eindelijk tijd om te schrijven! Ik wil in het speciaal @FrozenB bedanken voor het voten, ze is een van mijn grootste voorbeelden en wauw. Ze leest mijn boek! ❤️