Doe mij maar een cola.

072

Een vals glimlachje verschijnt rond de mond van Amber, ze licht haar hand op mijn arm en knijpt er even vriendschappelijk in.

"Ik ben trots op je, Amelia."

Ik loop de winkel in en zoek de tas, dit is eenmalig.

Een paar minuten later sta ik weer buien met de tas. Van Amber is Isabel is geen spoort te bekennen.