ညေနေနဝင္ဆည္းဆာက ေကာင္းကင္တစ္ခြင္ျဖန႔္က်က္ေနရာယူေနၿပီး နီညိုေရာင္သမ္းေနတယ္။
ညေနေနေအးခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္ စက္ဘီးစီးေနက်သဴမ်ားကို ဟိုတစ္စဒီတစ္စေတြ႕ရေသးတယ္။ဦးထီးရဲ႕ဆိုင္ေလးကေတာ့ပုံမွန္အတိုင္း စည္ကားၿမဲ၊အႏြံ႕အတြက္ႏြေးေထြးလုံၿခဳံမႈေပးၿမဲပင္။
"အႏြံေရ ဒါေလးဟိုဘက္လမ္းကိုသြားပို႔ေပးပါဦး "
ဦးထီးရဲ႕အသံၾကားတာနဲ႕ စားပြဲသုတ္ေနရာမွ ခပ္သြက္သြက္ေလး အႏြံထသြားလိုက္တယ္။
"ဘယ္..ဘယ္ကို ပို႔...ပို႔ေပးရမွာလဲ ဦးထီး"
"ဟိုဘက္လမ္းက တိုက္အျမင့္ႀကီးကိုအႏြံသိတယ္မလား။အဲ့အေပၚဆုံးထပ္ကို သြားပို႔ရမွာ။ဘဲလ္ေသခ်ာတီးေနာ္ အႏြံ "
အႏြံေခါင္းကိုညိတ္ကာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲဘူးကိုယူၿပီးထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ဟိုဘက္လမ္းထိဘဲသြားပို႔ရမွာဆိုေပမယ့္ ဦးထီးကအႏြံ႕ကိုစက္ဘီးေလးယူသြားခိုင္းတယ္။အႏြံေက်ာင္းသြားရင္ လမ္းေလွ်ာက္သြားရတာ ပင္ပန္းၿပီးအခ်ိန္ပုတ္တယ္လို႔ဆုကာ ဦးထီးကတစ္ပတ္ႏြမ္းစက္ဘီးေလးတစ္စီးဝယ္ေပးထားတယ္။။ဦးထီးနဲ႕ေဒၚေလးရဲ႕ေက်းဇူးေတြဟာ အႏြံ႕အတြက္သိပ္ကိုမ်ားေနပါၿပီ။
"တီ တီ"
"ဒုန္း!"
ကားကအခ်ိန္မီ ဘရိတ္အုပ္လိုက္ေပမယ့္ ကားဟြန္းသံကိုသတိမထားမိဘဲ စက္ဘီးကိုေကြ႕လိုက္တာေၾကာင့္ အႏြံ႕ဘာသာအရွိန္မထိန္းနိုင္ျဖစ္ကာ စက္ဘီးေမွာက္သြားေတာ့တယ္။ကားေပၚကေန ခပ္ေခ်ာေခ်ာဦးေလးတစ္ေယာက္ေျပးဆင္းလာၿပီး အႏြံ႕ကိုလာထူေပးတယ္။
"ဘယ္နားထိသြားေသးလဲ။လက္ေတြဘာေတြပြန္းပဲ့သြားေသးလား ကေလး"
အႏြံေငးေနမိတာ။ဒီေလာက္လွတဲ့ဦးေလးႀကီးကို အႏြံဘယ္မွာျမင္ဖူးေနတာလဲလို႔ေလ။ကေလးတဲ့ အႏြံ႕ဘဝမွာတစ္ခါမွေတာင္မၾကားဖူးလို႔ ရင္ထဲလွိုက္တက္လာတဲ့အထိဘဲ။
"သားက ေတာ္ေတာ္လန႔္သြားပုံဘဲ စကားေတာင္မေျပာနိုင္ေတာ့ဘူး။ေခါက္ဆြဲဖိုးေတြကို ဦးကျပန္ေလ်ာ္ေပးမယ္ေနာ္။သားဘယ္မွာေနတာလဲ။ဦးျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ..."
YOU ARE READING
နွံ(Completed )
Romanceရစ်နှောင်ကြိုး×သက်ဆင်းနွံ "အနွံ့အရပ်ဘယ်နှစ်ပေရှိလဲ" "ငါး...ငါးပေလေး " "ဒါဆို ကိုယ့်ရင်ခွင်ထဲနေဖို့အလုံအလောက်နေရာရှိတာပေါ့ " "ကို...ကိုကို...တော်...တော်တော့ "
