Ve birden birinin benim kolumdan tutup çekmesiyle ne olduğunu anlamaya çalıştım beni kendisiyle beraber hızlı adımlarla araka kapıya doğru yürütmeye başladı ben kim olduğuna bakmaya çalışırken burnuma tanıdık koku geldi ve sebepsiz yere az önceki korkum biraz olsun azalmış hissediyordum....
*************
Kapıya yaklaştığımızda kendimizi direk dışarı atmayı başardık. Hâlâ elimi sıkı sıkı tutan kişiye baktım. Yüzümdeki şaşkın ifada ile zorlukla konuştum.
"Sen" diyebildim sadece
Elimi elinden kurtardım etrafa bakınmaya başladım bizimkilerden kimse ortalıkta görünmüyordu. Bu beni daha da geriyordu.
"İyi misin?..."dedi
Ve duyduğum sesle arkama doğru döndüm Azat koşarak yanımıza doğru geliyordu.
Aran "Neler olduğunu anlayabildin mi?" dedi ve gözlerini benden çekip Azat'a dikti.
"Nasıl desem bilemedim... Kazım amcayı etrafta bulamıyoruz bir süredir görülmemiş..."dedi Azat telaşla
"Ne demek etrafta görülmemiş... Her yere iyice baktınız mı?"dedi.
Arkamdan gelen sesle arkamı döndüm gözlerim Ferman'ın gözleriyle buluştu "İyi misin... Birşeyin var mı..."diyerek elimi tutmak için öne doğru eğildi hemen elimi geriye doğru çektim. O sırada da Aran, Azat ile birlikte aceleyle ilerlemeye başladılar.
"Biraz konuşabilirmiyiz Şilan" dediğinde ona doğru çevirdim bakışlarımı "Şimdi hiç sırası değil Ferman" dedim
Biri omzumdan tutu ve omuzlarındaki elin sahibine baktım.
Ferhat ağabeyimdi ve yanında da Miran ağabeyim vardı
"İyi misin güzelim" diye sordu Ferhat abim
"İyiyim abi... Siz iyimisiniz?"diye sordum Miran abim "İyi diyelim iyi olalım küçük cadım" dedi gülümseyerek bende istemsizce yarım ağız gülümsedim
"Biz iyiyizde... Bu aslan parçası ne istiyor yine bakalım" dedi Ferhat abim
"Boşver abi sen onu hadi gidelim"dedim
"Şilan, bekle biraz konuşalım" dedi Ferman
"Oooo... Bakıyorum'da sinirler yine gergin sizin normal konuştuğunuz bir gün yok mu?" diyerek Ferhat abim araya girdi Ferman ise göz devirmekle yetindi.
"Aaaa.... Şilan yapma ve kızım, maazallah kalbi falan kırılır küçük aslan parçasının" diyerek yüzüne alaycı bir gülümseme yerleştirdi
Ferman, " Ya, bir siktir git işine, senle uğraşmadan geçireceğimiz bir gün olmayacak mı" dedi
Abim ise elini göğsünün üstüne yerleştirip "Ama ben seni özlerim ki"dedi
Miran abim elini belime koydu beni yürütmeye başladı
"Hadi abicim gidelim daha fazla burda beklemeyelim"dedi Ferman "Şilan lütfen dinle beni " dedi
"Sonra Ferman sonra" diyerek ne diyeceğini beklemeden abimle ilerlemeye başladım Ferhat abimde arkamızdan yürümeye başladı.
Kafamdaki sorularla başa çıkmaya çalışıyordum, bir anda olan bu şeyler dengemi bozmuştu ben düşünceli bir şekilde yürürkem bir anda sert bir şeye çarptığım için hafif sendeledim ne olduğunu anlamaya çalıştım ve çarptığım şeye baktım abimin sırtı olduğunu gördüm. "Sorun ne?..." diye sordum dümdüz karşıya baktığını gördüm bende bakışlarımı o yöne çevirdim elimi abimin koluna sardım bakışları bana döndü
"Birşey mi oldu?" diyerek sorumu tekrarladım bakışları karşıya dönerken "Sanki orda bir karartı gördüm" dedi. İşaret ettiği yere baktım lakin karartı göremedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Geçmişin İzi
Teen Fiction"Geçmiş ve gelecek yoktur, yalnızca sonsuz bir şimdi vardır"demiş A.cowley gerçekten öyle miydi? Geçmişimizin şimdimizi inşa etmez mi? Bugünü müzede geçmişin izi yokmu? Bence bu doğru değil geçmiş hiç bir zaman sizin peşinizi bırakmaz bir kara leke...
