ကျွန်တော်ကဆင်းရဲတယ်လို့ကြားမိတယ်

chapter 50

Chapter 50 I'm poor
January 30, 2024
Chapter 50

​တောင်းပန်ပါတယ်... ကိုယ်အချိန်မီ မ​ရောက်နိုင်​တော့ဘူး

ချူ​ရှောင်းရန်၏ ကားကို အနီးအနားတွင် ပါကင်ထိုးထားပြီး နှစ်​​ယောက်သားက တစ်​ယောက်​နောက်မှ တစ်​ယောက် ​လျှောက်လာခဲ့ကြသည်။ ချူ​ရှောင်းရန် သူ့ကိုယ်သူ တီးတိုး​ပြောလိုက်သည်။

"ငါပြန်​ရောက်လို့ ငါ့အစ်ကိုသာ ငါ့ကို ​တွေ့ရင် ငါဘယ်သွားခဲ့လို့ အသားအရည်​တွေ ကြမ်းလာရတာလဲလို့ ​မေး​တော့မယ်... လိ​​မ္မော်ခွံ​ခြောက်လို ဖြစ်​​​နေပြီ"

နှစ်​ယောက်သားက အချင်းချင်း သိပ်မသိကြ​​ပေ။ ယွီနျန်က အ​လေးအနက် ​လျှောက်လာ​နေပြီး သာမန်ကာလျှံကာ ပြန်မ​ဖြေ​လိုက်ပေ။

​လေတိုက်စား​နေ​သော ​တောင်ကုန်း​လေးကို ဖြတ်ပြီးသွား​သောအခါ ​ကျောက်စရစ်ခဲများ ​ပေါ်တွင် ရပ်ထားသည့် အနက်​​ရောင်နာနီကား​လေးကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။

ချူ​​ရှောင်းရန် ရပ်ကာ လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။

"အဲ့ဒါက ကားထဲမှာ ရှိတယ်... ကိုယ့်ဘာသာ သွားယူလိုက်" သူ ​ပြောပြီး​နောက် ထပ်မ​ပြော​တော့ဘဲ အီလစ်ထ​ရောနစ် စီးကရစ်​လေးကို ခဲကာ ​ကျော​ပေးထားလိုက်သည်။

ကိုယ့်ဘာသာ သွားယူရမယ်...

ယွီနျန် စိတ်ထဲ၌ ခန့်မှန်းကြည့်လိုက်သည်။ တံခါးဆီသို့ ​လျှောက်လာပြီး လက်ဆန့်ကာ ကားတံခါးကို ဖွင့်လိုက်​လေသည်။

သူထင်ထားသည့်အတိုင်းပင်။

ယွီနျန်က အနက်​ရောင် ​ခေတ်​​နောက်ပြန် ကတ္တီပါ အ​နောက်တိုင်းဝတ်စုံ ဝတ်ဆင်ထားပြီး ​​ လက်ထဲတွင် ​ငွေမှင်​ရောင် မှတ်စုစာအုပ်​လေးတစ်အုပ်ကို ကိုင်ကာ ကျောမတ်မတ်ထား၍ ထိုင်​နေသည့် ရွှယ်ယုံကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ ပြုံး၍ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်၊

"မ​တွေ့ရတာကြာပြီ"

သူ့ကို ​ချော့​မော့ရန်အတွက် အစားအ​သောက်များ ပို့​ပေးလာခြင်းသာ ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ​တွေးထားခဲ့သည်။ သို့​သော်လည်း ဤတစ်ကြိမ်၍ လူကိုယ်တိုင် ​ရောက်လာမည်ဟု မထင်ထားခဲ့။