I will save you

susmuyordu... susmuyordu kimse bana yardım edemezdi

Bonbonjour mes beautés
Selam açılışı Fransızcayla yapmak istedim. Bir iki kelime öğrenince benim havalar işte amk, neyse takmayın bu arada Wattpad kapatılmış lan
Türkiye'de.. ben rahatlıkla girebiliyorum şuan ama sizde durum öyle değilmiş şansıma ben tam gittikten bir gün sonra Wattpat kapandı.
bunu attım okuma olur mu bilmem ama okuyan bebeklerim için attım seviyorum sizi umarım bölüm hoşuna gider.
Yorum yapın olur mu güzellerim sizin için bölümü uzun yaptım.

Yazarın anlatımıyla

Taehyung önce sakinleşmek için bir kaç saniye gözünü kapatmıştı ama annesi olacak kadın susmamıştı.

"duymuyor musun!? Taehyung oğlum cidden bu çocuğun söylediği şeyleri görmezden gelemeyeceksin öyle değil mi? neler söylediğini duymuyor musun!?"

Taehyung bir anda dayanamayıp sinirle annesine bağırıp "kes sesini! Anlıyor musun kes sesini! Senin için sevgilime hesap soracak değilim!" demişti.

Aslında soracaktı. Sadece bunu burada yapmayacaktı. Jungkook'a bunların yanında tabi ki de hesap sormayacaktı.

Hızla jungkookun kolunu tutup onunla merdivenlerden yukarı çıkmıştı.
Sinirle odanın kapısını açıp önce kendini sonra jungkooku içeri sokmuştu.

kapıyı geri sert bir şekilde kapatıp, sinirle Jungkooka dönmüştü.
"konuş!" sesi o kadar keskin ve netti ki! Jungkook ne diyeceğini bilememişti.

yavaşça geriye doğru adımlamıştı ama o ne kadar geri gitse Taehyungta o kadar onun üstüne geliyordu.

Jungkook bir anda bir şeye takılmasıyla arkasına baktığında, o şeyin bir yatak olduğunu görmüştü.

Artık pekte kaçacak yeri kalmamıştı. Taehyung saniyede arada ki mesafeyi kapatırken, tekrar bastırarak "konuş!" demişti.

"Şey ama taehyu-"

"Anlat jungkook! bana benden sakladığın her boku anlat! annemi nereden tanıdığını herşeyi" demişti sıktığı dişleri arasında, ses tonu çok sakindi ama bu sakinlik ciddi anlamda korkutucuydu.

Ama Jungkook tam dudaklarını kıpırdatacağı sıra Jimin kapıyı açıp içeri girmişti.

" Taehyung konuşmamız lazı-" ama Jimin daha lafını bitiremeden Taehyung bağırarak "çık dışarı!" demişti.

"ama Taehyung seninle konuş-"

"Jimin sana kes sesini ve dışarı çık diyorum! yeter ya! yeter! neden ben tam onunla bir şey konuşucağım sıra içeri biri geliyor!! lanet olsun çık git anlıyor musun? defol Siktir git!" Jimin konuşmasına bile izin vermeyip tüm laflarını ağzına tıkayıp kalbini kıran kişiye karşı gözleri dolmuştu. Son zamanlarda ciddi anlamda arkadaşını tanıyamıyordu.

Odadan çıkmadan önce sinirle Jungkooka bakmıştı. Ondan gerçekten nefret ediyordu. Hızla kapıyı çarpıp çıkmıştı odadan...

" konuş artık! anlatacaksın Jungkook sorduğum her şeye cevap vereceksin! şu hastane olayından başlayalım istersen hmm" demişti çocuğun yüzüne daha da eğilirken...

jungkook oflayarak "duydum Taehyung.." demişti.

Taehyung tek kaşını kaldırıp onu dinlerken "duydum sizi uyumuyordum tamam mı? ama siz uyuduğumu düşündünüz konuştuğunuz her bir kelimeyi duydum. Baban kardeşine sesini bile yükseltmiyordu. Hatta ben senin vakan olmama rağmen, senin vakanı sırf kardeşin istedi diye ona vermedi mi? sadece sinirlerim bozuldu tamam mı? babanın sana o kadar kötü davranması sinirimi bozdu. O yüzden onu birazcık bu konuda korkutmak istedim" demişti dudağını büzerek...