Kedimi Ver Bana [GAY]

🐈 13 - Fırfır

İyi okumalar,
yorum yapmayı unutmayın.

...

[Yaşlı Amca - İstanbul Beyefendisi]

Doğuhan, önünde ilerleyen omuzları geniş kısa boylu çocuğu takip ederken düşünebildiği tek şey; Fırfır ile karşı karşıya geldiklerinde kedinin ne tepki vereceğiydi.

Tombul turuncu kedinin sahibini ne kadar çok sevdiğini Doğuhan'ın çevresindekiler, hatta Doğuhan'ın en üst katında oturan ve kedileri gram sevmeyen yaşlı adamcağızın bile bildiği bir şeydi. İki buçuk aydır birbirlerinden uzak durmalarının bunu değiştireceğinden korkuyordu ve ister istemez kafasında kurduğu senaryolar dolayısıyla da anksiyetesi tavan yapıyordu.

Doğuhan kedileri için canını vermeye razıydı, ömrünün çoğunu onlarla geçirmişti.

En fazla dört katlı apartmanların bahçelerinde bol bol yeşillerin bulunduğu, yaşlı popülasyonunun zirvede olduğu binaların yanından geçerken, Balıkesir'in yazlık ve sakinlikle büsbütün olmuş mahallesinde adımlıyorlardı.

"Daha var mı?" diye sordu Doğuhan, daha yürümeye beş dakika kadar olmuşken. Bartu yürümeye devam ederken omzunun üzerinden ona baktı. "Kedime kavuşmak için can atıyorum da, normalde bu kadar sabırsız değilimdir."

"Beş dakikaya varmış oluruz, fazla uzak değil."

Doğuhan başını salladı. "Sen buralı mısın?"

Bartu önüne döndü. "Hayır, üç yıldır buradayım sadece."

"Normalde neredeydin?"

"İstanbul." dedi Bartu. "Ve sen sormadan söyleyeyim, İstanbul'luyum."

Doğuhan tek kaşını havalandırdı. "Kimse tam olarak İstanbul'lu olamaz bence."

"Yedi göbek İstanbul'luyuz, E-Devlet'te yazıyor bir kere." dedi Bartu. "Ben oranın yalancısıyım.'

Doğuhan adımlarını hızlandırdı ve Bartu'nun yanında yerini alıp başını hafifçe eğmesiyle onunla göz teması kurmaya çalıştı. "Tam bir İstanbul beyefendisisin yani? Yaşlı Amca'nın şarkısındaki gibi?"

Bartu şaşkınlıkla gülerek, "Ne?" diye sordu.

"Yaşlı Amca'yı bilmez misin?"

Başını iki yana salladı şaşkın oğlan. "Hayır."

Doğuhan önüne baktı. "Ah, hadi ama!"

"Bende beyefendilik aramaz." dedi Bartu. "Ben, benim işte..." Usulca omuz silkti. "Sadece Bartu."

Doğuhan, "Bu iyi bir şey, kendini bilmek." dediğinde, ellerini kot şortunun ceplerine soktu. "Neden buradasın peki? Seni İstanbul'dan Balıkesir'e getiren nedir?"

"Eda."

"Kuzenin mi?"

"Evet, anne ve babasının tek güvendikleri doktor burada ve onu da buraya yolladılar." dedi Bartu. "Onlar çok meşgul insanlardır. İstanbul'da şirketleri var. Eda'yı görmeye bile vakitleri olmaz, anca birkaç ayda bir yanına gelirler ya da haftada birkaç kez görüntülü konuşurlar. Eda'yı buraya yollarlarken yanında beni de yolladılar."