orenda +21

Bölüm Dokuz

Efkan ve dilaranın sevgilisi olması beni ilgilendirmez dedi lalin. Ama şuan bir şeylerin bilincinde değil zamanla fark edecek her açıdan ve sonra diyeceksiniz ki keşke farkına varmasaydı djdndjnd

Aşklar sohbet edebilirsiniz sohbetlerde arkadaş olmanız beni inanılmsz mutlu eder ama random ve harfler atarak yorum yapmayın lütfen ❤

Keyifli okumalar 💜

Gece kapının kilitli olmasına şaşırmıştım bizim evin kapısı asla kilitlenmezdi. Sadece bizim değil köydeki kimsenin evinin kapısı kilitlenmezdi ancak şehire inerken evde kimse yoksa

Abimin penceresini tıklatmış ve kapıyı açmasını istemiştim. Abim sağ olsun ki kapıyı benim için açmış 
Odamdan elektirikli battaniyeyi al dolapta yemek var, diyerek yatmaya gitmişti...

Kardeşin öldü mü kaldı mı eşkiyaların eline mi düştü diye sormamamıştı tamam babamlar gibi katı ve kuralcı otoriter değildi. Ama insan sormaz mıydı kardeşim nerede diye,

Benimde işime gelmişti doğrusu mutfağa gidip yemeği ısıtmadan yemiştim. Tabi yerken efkan yemek yapmadığı için aç aç uyumasına üzülmüştüm.

Dünde sabahtanda evde olduğuna göre hiç bir şey yememiş olmalıydı. Ben en azından sabah kahvaltı etmiştim. Yarın ne olacaktı acaba yemek yemeye gider miydi ki?
Efkanın aç olmasına üzülerek yemeğimi yemiştim. Ne ironik ama!

Uyandığımda elektirikli battaniyenin fişi çekilmişti. Çokta umrumdaydı sanki,

İçeri girmiştim.
Babamlar kara kara ne yapacaklarını düşünüyordu.
Şaşırtıcı bir şekilde babam bile dün nerede olduğumu sormamıştı.

Daha fazla merakımı  bastıramayarak, " Dünkü adamlar neden gelmiş? " Diye sordum.

"Kazım amcanların sokağını sardılar, kazım amcanın oğlu ağır yaralı, bizim sokağa girmediler çok şükür, "

"Buraya da geleceklerdir. " Dedi annem.

"Köyden gitsek mi bir süreliğine? Jandarma işin aslını astarını öğrenene kadar en azından. "

"Korkup kaçtı dedirtmem ben kendime! " Dedi babam hiddetle

"Hayvanlar ne olacak? " Dedi abim.
Ne yani abim de mi gitme taraftarıydı.

"Sefere kız bulmaya gittik deriz. " Dedi annem ikna etmek için babam bu ama bu fikrin hoşuna gittiği belliydi. 

Ama efkan ne olacaktı.
Ona haber vermem gerekirdi.
Ama tek başıma onun evine kadar gidemezdim.
Bir yandan da iyi olurdu, gerçkten çok korkuyordum. Eşkiyaların ne derdi belliydi ne isteği kazım amcaların evi köyün girişindeydi gün gün eve gelip bize ulaşmaları...
Yemek verdiğim yere gider mektup bırakırdım ya da illaki dilara söylerdi ya da yılmaz vardı arkadaşı, biz gidince köyde illaki konuşulurdu.

Efkan şuan o kadar önemli değildi.  Ne olur baba ikna ol, her an bizim eve de gelirler korusu çekmekten iyidir arkadamızdan korkup kaçtı demeleri,

"Tamam." Dedi babam ikna olduğunu belirterek, "madem çok korkuyorsunuz gidelim."
Hevesle gülümsedim. Babam karşımda olmasa ellerimi çırpardım! "Kaç gün kalırız." Dedim yutkunamıyordum bile sevinçten!