Kaçık Asker

03.19-

Finale son birkaç adım, kötü son olacak gençlik. Hazırlıklı olun

Tekin Alaca

Atahan en önde yürürken sırtındaki çantasından kafasını falan göremiyorduk, yürüyen bacaklı bir çanta gibi; Olcay elinde tüfeği ile ikinci sırada yürürken adımlarını bir buluta adım atmaya benzer gibi atıyordu; Şakir biraz daha ilerimizde dualar okuyarak yürürken arada bir tüfeğine üflüyor; Dila ise dudaklarında kısık sesli bir ıslıkla şarkı nakaratı söylüyor, elleri ceplerinde yürüyordu.

Görev geldiğinde hepimiz tugaya geçmiştik, normalde aile evlerindeydik. Evden çıkmadan önce abimin bir an 'gitme' diyeceğini sandım ama bir şey demedi, sadece ilk defa o sarıldı. Çantama yemek olarak onun emriyle poğaça falan yapmıştım; hatta o da kek çırpmıştı. Tarifleri hep Leyla teyze vermiş, pişene ve tadına baktığımız ana dek telefonu bir saniyeliğine dahi kapatmamıştı.

Ekip arkadaşlarımla aramda öyle uzun aralıklar var ki o yüzden şu anda da kulaklıklarımız takılı.

"Tekin komutanım." Seslenen Olcay'a baksam da görmeyeceğini bildiğimden mırıltılarla karşılık verdim. "Neden sürkeli sırıtıyorsunuz? Yani önceden de hep gülerdiniz ama şimdi gözlerinizin içi bile gülüyor; bir sebebi var mı?"

"Var tabii Olcay'ım; tüm ailem geçen bendeydi. Fena enerji depoladım, o anları hatırlamak bile mutlu ediyor. Sesler hâlâ kulaklarımda, huzurlu hissediyorum. Huzurlu hissetmeyeli uzun yıllar olmuştu." Verdiğim yanıt herkesi huzurla güldürürken Atahan yine sessizdi. "Komutanım, siz de kardeşinizin yanından döndünüz; İmer kardeşimiz nasıl, sağlık durumu düzeldi mi?"

"Düzelmek ne anasını satayım? Hasta yatağından kalkıp düğün bastı, damada nikah bastı. Manyak ruh hastası..." Sesi cidden öfkeli çıksa da ben güldüm.

"Affedersiniz komutanım ama terminatörün kardeşi de terminatördür, şahsen şaşırmadım; hele İmer kardeşimizi tanıdıktan sonra." Cevabımı Olcay da onayladığı sırada Dila zevkle kahkaha atmıştı.

"Best kızım o benim, best! Tavrına vurulduğum..." Dila'nın sözlerine hepimiz gülerken Atahan yine tepki vermemişti.

Onun aile hayatını çok yakından biliyorum, artık bana anlatıyor veya şahit olduğumda kızmak yerine fikir soruyordu. Ailesinde yaşanananlar... Bilmiyorum, belki bizimkine bile bin basabilir. Çok karışık aile hayatında yapmaması gereken hatalar yaptıktan sonra kendini karanlığa bırakmak isteyen tarafı da vardı, her şeyi toparlamak isteyen de. Şimdilerde baya düzelme yaşadıklarını biliyorum, göreve hazırlanana dek konuşmuştuk. Atahan gerçekten aile olmak istese de geçmiş zamanlarda yaptığı hatalar, kardeşlerini şüpheye düşürüyordu ki haksızlar diyemem. Yine de bu adam, hatalarını telafi etmek için gerekirse ölür ve abim şu kadarcık pişmanlık gösterse onun kollarımın arasından çıkmasına izin vermem.

Olcay'ın sağlık durumu elhamdülillah iyi, kalbi de diğer değerleri de tamamen normale dönmüştü ki zaten önceden Atahan, ebemizi tersten gösterecek bir antrenmana da tabii tuttuğunda Olcay daha rahattı.

Atahan ve Olcay'la bir yakınlığım var ama Onur Şakir'le Dila'ya bir o kadar yabancıyım; ikisi de kendi halinde, normal hayatlarında yaşarlarken bana çok yaklaşmıyor, ne zaman tam arkadaş ortamı çevirmeye kalksak sanki bir anda kim olduğumu/rütbemi hatırlayıp kendilerine çeki düzen veriyorlar. Onlar için Tekin komutan olmam, timlerindeki Tekin olmamdan çok daha önemli.

Görevimiz uzun olacak, kaç gün dağlarda kalmalıyız hiçbirimiz emin değiliz. Terörist avlamaya çıktık, ama asıl yakalamamız gereken Tepe Göz kod adlı başkanları. Onu nerede, nasıl bulacağımızı bilmiyoruz; son görüldüğü yer burası ve etrafındaki usta nişancılar da görevin bize verilmesine neden oldu.