Daughters Of Draco Malfoy

.H1 Lune

"Minerva is dit wel een slim idee, twee kinderen weg halen bij Draco Malfoy. Je weet toch wat er was gebeurd toen we dat probeerde met Schorpius. We moeten ze ook kwijt" "Hagrid... We geven ze aan het weeshuis. Daar komen ze achter niks, en Draco zal daar nooit kijken" en toen werden we neer gelegd op de koude vloer...

Ik heb geen idee. Maar ik val het bed uit. Ik keek om me heen. En ik zag dat Lexa haar bed al leeg was.
Ik loop naar me kledingkast en zoek een leuke outfit aan voor vandaag. Dat bestaat uit een skinny broek met een kanten croptop. Ik trek nog me slippers aan. En doe een paar sieraden om.
Het werd vandaag rond de 30 graden. Warm zat dus. Ik loop naar beneden naar de ontbijtzaal. Ik kom de mevrouw van het eten tegen. Ik ga zitten naast
Sascha me vriendin. 'Hey hoe gaat het?', vraagt Sascha. 'Goed met jou', vraag ik. 'Ja hoor', zegt Sascha.
'Waar is Lana', hoor ik Sascha zeggen.
'Die is vast nog aan het lopen met haar beste vriendin', zeg ik. Terwijl ik de klaptoon op beste vriedin zeg.
Waarom? Omdat ze met mijn vriendje ging flickflooien. En daar ben ik niet van gediend. We waren altijd beste vriendinnen. We konden NIET uitelkaar. Maar na dit... grrr ik kan haar lelijke vieze haar wel naar de kapper brengen. Zo boos ben ik.
Nu ben ik beste vriendinnen met Lexa en Sascha hun zijn échte vriendinnen.

Ik word uit mijn droom gehaald door een stem. 'Hey Lune', zegt iemand. Ik kijk op. Ik zie Lana staan. Ik dacht al dat het Lana was. Want zo bekakkerig stemmetje heeft niemand  in dit weeshuis. Behalve Lana en haar andere bitchies.

'Hey', zeg ik gemeen. Best wel kinderachtig. Denk ik achteraf.
'Hoe gaat het', zegt Lana.
'Slecht omdat jij voor me staat', zeg ik. Meteen sta ik op en geef een ruk aan haar haren. Een trap tegen haar schenen. En nog tegen haar buik.

Ik zie de andere bitchies van Lana naar haar toe komen. Haha net goed voor haar. Als ze schuin nog naar me kijkt trek ik de gemenste glimlach die ik ooit kon zetten. Sascha kijkt me bewonderend aan. Met open mond eigenlijk.
'Je vangt vliegen', zeg ik. Samen zitten we te lachen.
'Je was echt geweldig', zegt Sascha. 'Zo heb ik je nog nooit gezien'.
'Klopt, moet ze niet elke keer zo doen', zeg ik.
Verder praten kunnen we niet. Want we horen een pling geluid. Dat betekend dat het eten er aan komt. Dan moet je automatisch ook stil zijn. Doe je dit niet... dan moet je voor straf zondag gasten verwelkomen bij het weeshuis. Wat een hele irritante straf is. Want je moet van 10 tot 10 aan het werk zijn. En je hebt om twaalf uur een rust stop. En om zes uur. Ik had dit al een keer moeste doen. Echt waar. Ik zal deze dag niet meer snel vergeten. Wat vermoeiend werk. En die kinderen die naar het weeshuis worden gebracht.. echt een emotioneel moment.

Als het eten komt kijk ik wat we hebben. Pap. Pap is echt het vieste wat ik ooit heb gehad. 3 keer in de week krijgen we lekker eten. Maar de rest vies. Maar van Sascha heb ik een handig trucje geleerd. Als je dit gaat eten moet je je neus dicht houden. En met groote slokken doorslikken. Zo ben je er snel van af. En je hebt melk als drinken. Eerlijk gezegd ben ik niet zo fan van melk. Maar deze melk is echt heerlijk. Het heeft een roze kleur.

Na het eten zie ik Lexa aan komen. Ze kijkt dof uit haar ogen. Ze is vast net wakker. Ze loopt snel nog naar de "eetbak" en pakt wat eten. En melk. Roze melk. Ze schruift snel bij ons aan. 'Waar was je? ', sis ik naar Lexa.
'Tekenen voor tekenwedstrijd. Ik moet mensen tekenen', sist Lexa. 'Mag ik de tekening al vast zien', vraag ik.
'Ja na het eten, ga maar alvast naar onze kamer', zegt Lexa
'Oké', antwoord ik. 'En nog eet smakelijk', antwoord ik gichelend. Lexa kijkt me nep boos aan. Snel loop ik naar Sascha. Ik leg haar wat uit dat ik weg ben en blablabla.
Ze luisterd maar half. Want ze is bezig met praten van de nieuwe jongen Bas.

Als ik boven ben in de kamer van Lexa en ik doe ik snel make-up op. Dat bestaat uit eyeliner. Mascara en lipgloss. Gelukkig mogen we een keer in de maand naar de winkels. Om nodige spullen te kopen. Gelukkig maar. Ohja en ik doe nog wat oogschaduw op. Een mooie licht kastanje kleur.

Al snel komt Lexa weer terug. 'Kijk dit is de tekening', zegt ze. Ze pakt uit haad "teken" la een papiertje. Wat waarschijnlijk de tekening is voor de tekenwedstrijd.  Ze geeft me de tekening. Ik schrik. Nee dit kan niet waar zijn. Dit zijn Lexa en ik met....

Oehh gelijk al een cliffhanger. Dit hoofdstuk is geschreven door mij Romy dus. Ik schrijf altijd uit de pov van Lune. Dat jullie dat even weten...
Vergeet niet om te voten, lieve berichtjes achter te laten. Geen haat. En te delen. Doeii tot de volgende keer maar weer!!

Xx Romy ♥